روزنامه ایران ورزشی
1399/10/09
زیدان ایرانی در مسیر صعب‌العبور یادگیری
گزارش آرمن ساروخانیان @armen7791 مجتبی جباری در لیگ نوزدهم دوره کوتاهی به کادر فنی گل‌گهر اضافه شد، ولی با تغییر سرمربی تیم سیرجانی این همکاری به پایان رسید. حالا که مصاحبه جباری را مرور می‌کنیم، شاید خودش هم از این قطع همکاری خیلی ناراضی نباشد. او به این باور رسیده که بهتر است پیش از ورود جدی به دنیای مربیگری دستش پر باشد و برای شاگردانش و فوتبال ایران حرف‌های تازه‌ای برای گفتن داشته باشد. برای همین است که به کلاس‌های مربیگری فدراسیون قناعت نمی‌کند و می‌خواهد از هر موقعیتی برای بالا بردن شناختش از این حرفه پیچیده و پرمسئولیت استفاده کند. او به تازگی در کلاس‌های دانش‌افزایی جلال چراغپور شرکت داشت و دومین دوره این کلاس‌ها هم ظاهراً به پیشنهاد خودش برگزار میشود. تعداد زیادی از هم‌نسلان جباری وارد چرخه مربیگری فوتبال ایران شده‌اند و او هم به لطف سابقه و شهرتش می‌توانست تیمی بگیرد، ولی با همان سختگیری دوران بازی‌اش نمی‌خواهد بدون پشتوانه نظری کافی روی نیمکت بنشیند. او در بخشی از مصاحبه‌اش درباره حضور مربیان جوان در صحنه اول فوتبال ایران که بخشی از آن نتیجه محدودیت ورود مربیان خارجی است، می‌گوید: «نباید این تصور غلط به وجود بیاید که چون سن یک مربی پایین است بنابراین می‌تواند تحولاتی ایجاد کند. البته حضور جوان‌های با دانش به فوتبال کمک می‌کند به شرط آنکه حوصله مطالعه داشته باشند و بتوانند مدل‌های جدید را وارد فوتبال کنند. در بین جوان‌های تازه‌وارد به عرصه مربیگری رفتار متفاوتی را ندیدم، نه نوع گویش خاصی و نه از لحاظ فنی فوتبال متفاوتی که مبتنی بر ایده‌های نو باشد.» مربیان رده بالا در فوتبال ایران قراردادهای خوبی دارند و وسوسه نشدن جباری در برابر پیشنهادات و ادامه مطالعه‌اش در این حوزه شایسته تحسین است، ولی از طرف دیگر ضعف بخش آموزش در فوتبال ایران را یادآوری می‌کند. در سال‌های گذشته فوتبال ایران هزینه زیادی برای استخدام مربیان خارجی پرداخته، ولی برنامه ویژه‌ای برای آموزش مربیان جوان نداشته. متأسفانه آسان‌گیری در اعطای مدرک که در بخش‌های دیگر می‌بینیم به فوتبال هم سرایت کرده و هرچند فدراسیون فوتبال با برگزاری دوره‌های کوتاه‌مدت خروجی پر و پیمانی دارد، ولی در میدان عمل متأسفانه اکثر این مربیان به دانش کافی مجهز نشده‌اند و نتیجه این روند فقر فنی است که پس از رفتن مربیان خارجی در لیگ برتر می‌بینیم. جباری در دوره بازی‌اش لقب زیدان را داشت و مسیری که برای ورود به دنیای مربیگری انتخاب کرده هم یادآور روزهای اول کار سرمربی رئال است. ستاره فوتبال فرانسه بعد از بازنشستگی سه سال را صرف حضور در کلاس‌های مربیگری و سر زدن به تمرینات تیم‌های مختلف کرد؛ از حضور در کنار گی لاکومب، اولین مربی‌اش در کن تا زیر نظر گرفتن تمرینات گواردیولا در بایرن مونیخ و سر زدن به تمرینات و بازی‌های مارسی با مربیگری بی‌یلسا. زیدان بعد از پشت سر گذاشتن این دوره طولانی روی نیمکت تیم دوم رئال نشست و مدتی هم دستیار آنچلوتی در تیم اصلی شد تا اینکه فلورنتینو پرز هدایت رئال مادرید را به او سپرد. برای جباری و سایر مربیان جوان ایرانی فرصتی برای نشستن پای کلاس مدرسان خارجی یا حضور در تمرینات تیم‌های بزرگ فراهم نشده، ولی او خودش گاهی برای پیدا کردن پاسخ سؤالاتش به رشت می‌رود و با جلال چراغپور ملاقات می‌کند. رسیدن به نیمکت‌ها در فوتبال ایران کار تقریباً آسانی است، ولی برای اینکه حرف تازه‌ای داشته باشید کار دشواری دارید. جباری متوجه خلأ آموزش در فوتبال ایران شده و برای اینکه به قول خودش «از یادگیری سیراب شود» این سختی‌ها را به جان می‌خرد. در آستانه انتخابات فدراسیون فوتبال باید از مدعیان رسیدن به ساختمان خیابان سئول پرسید که آیا آنها هم متوجه این خلأ شده‌اند و برنامه‌‌ای برایش دارند؟
سایر اخبار این روزنامه
باید بین شش و هجده‌قدم مستقر شود تا گل بزند
حرکت رو به جلوی فکری
برنامه ریزی برای موفقیت تیم خاص!
شکست مدعیان در روز تساوی شیرازی‌ها
اجازه نداریم درباره ذوب‌آهن حرفی بزنیم
ایست قلبی داخل رختکن!
ثریا آقایی: حضورم در المپیک آرزوی بقیه را بزرگتر می کند
ستاره ها به دنبال تیم
پوچتینو نه آرتتا است و نه سولشر
جباری: لیگ بدون مربی وبازیکن خارجی آماتور است
مستحق عنوان مرد سال آسیـــا هستم
کشتی بهترین است یا بدترین؟!
بی‌خیال اوضاع بد بین‌المللی!
زیدان ایرانی در مسیر صعب‌العبور یادگیری
از دوربین‌های جاده‌ای تا اسپانسر برای VAR خارجی
