شوق تماشا در تبعیدگاه

امید مافی‪-‬ زمین چرخید و چرخید تا ارتش سرخ به جزیره گوا در کنار اقیانوس هند برسد و سربازان آبی به حوالی برج الفیصلیه در ریاض رهنمون شوند.
حالا دیگر بهانه گرفتن و زمین را به آسمان بافتن دردی را دوا نمی‌کند. فوتبال ما که سال هاست در حسرت تسخیر جام باشگاه‌های آسیا تقویم‌ها را کهنه می‌کند چاره‌ای ندارد جز آنکه با چهار گردانِ تابن دندان مسلح حریفان خود را تنبیه کند و با غرش یوزهای این زادبوم پشت
حریفان را بلرزاند.
زورق سرخ یحیی که سال پیش تا آستانه رسیدن به بندر خوشبختی پیش رفت، امسال برای رسیدن به بارانداز باید از جهنم گوا به سلامت عبور کند. هر چند میزبانی شرم‌آور مهارجه‌ها سوهان بر اعصاب پسران قرمز کشیده اما صعود تنها با له کردن الوحده، الریان و گوای ناشناخته میسر خواهد شد.


پرسپولیسی‌ها که خوب می‌دانند تعلل و محافظه کاری در فراسوی معبد سومنات، منتج به ناکامی خواهد شد، باید با زمین گیر کردن ستاره‌های قیمتی آن سوی آب‌خیز بردارند. کسب سه امتیاز شیرین‌تر از حبه قند نقشه‌ای از بهشت را پیش روی نایب قهرمان سال گذشته آسیا قرار خواهد داد.
هزاران کیلومتر آنسوتر از گوا و در خنکای ریاض مردانی با جامه آبی به رستگاری در گروه مرگ می‌اندیشند و بی‌آنکه زخم‌های خود را عیان کنند به آویختن قبای دلواپسی بر شب‌های مهتابی بادیه‌نشین‌ها فکر می‌کنند.
شاگردان فرهاد مجیدی در گام اول رقیب باصلابتی چون الاهلی عربستان را پیش رو دارند. نبردی که اگر با سربلندی سفیران مام میهن همراه شود روزهای یخ زده لاجوردی‌ها را در گرمای شهر شرجی آن سوی خلیج فارس آب
خواهد کرد. آن‌ها البته دو حریف زهردار دیگر چون الشرطه و الدوحیل را نیز پیش رو دارند و برای برهم‌زدن معادلات گروه آهنین باید با بی‌رحمی تمام عراقی‌ها و اماراتی‌ها را نیز به مسلخ بفرستند.
تراکتور و فولاد نیز دو نماینده دیگر فوتبال ما نیز بیکار ننشسته اند. تراکتور در شارجه برای بالارفتن از پلکان خورشید ارتش چغر پاختاکور و تیم متحول شده الشارجه را باید در مرتع سبز محبوس کند. فولاد هم در سرزمین حجاز کار ساده‌ای پیش روی خود ندارد و برای آنکه مجوز صعود را دریافت کند باید سلبریتی‌های السد را با فرماندهی مهندس ژاوی از سر راه بردارد و البته دو رقیب عراقی و اردنی را نیز نقره داغ کند تا در کویر گداخته و تفتیده، بادبان‌ها را بیفرازد.
آنچه مبرهن است اینکه تب فوتبال ایران این شب‌ها به چهل درجه خواهد رسید و توپ چرمی بهانه‌ای برای فراموشی موقت کرونای لعنتی می‌شود.
صبر می‌کنیم تا ببینیم چه سرنوشتی انتظار توپچی‌های میلیاردی فوتبال ما را می‌کشد و اصلا آیا آفتاب به اردوی آریایی‌ها سرک
خواهد کشید؟