روزنامه آفتاب یزد
1400/02/15
داغ دیدگی در دوران کرونا
فاطمه رسولی- سوگ مجموعهای از افکار، احساسات و واکنشهایی است که فرد در مواجهه با فقدان نشان میدهد و سوگ مراحلی دارد که باید به صورت طبیعی گذرانده شود. اولین مرحلهای که اتفاق میافتد، انکار است. این مرحله، یعنی شما مرگ عزیزتان را انکار کرده و اعتقاد به زنده بودن او دارید. ممکن است افرادی که در این مرحله هستند جملاتی نظیر: «نه او زنده است، من باور نمیکنم، مگه میشه مرده باشه» را بر زبان بیاورند، در مرحله دوم که خشم است، عصبانیت از همه، چه عزیز از دست رفته چه دیگران و پرخاشگری کردن اتفاق میافتد. ممکن است شخص نسبت به خداوند و مقدسات نیز خشمگین شود و در موارد شدید اعتقادات خود را از دست بدهد. مرحله سوم شامل حسرت و چانه زنی کردن میشود در این مرحله تلاش میکنید تا نپذیرید عزیزتان از دست رفته و دیگر او را ندارید. همچنین در این مرحله اغلب بازماندگان به خاطر کارهایی که میتوانستند برای متوفی انجام دهند و موفق نشدهاند او را زنده نگه دارند، حسرت میخورند. احساس عذاب وجدان و گناه در این مرحله بروز پیدا میکند. مرحله چهارم، مرحلهای است که هنوز شما به پذیرش سوگ نرسیدهاید و ممکن است دچار یکی از انواع افسردگی شوید. افراد در این مرحله غم و اندوه فراوانی را تجربه میکنند و گاه ممکن است به فکر خودکشی بیفتند. و در نهایت پذیرش، آخرین مرحله سوگ است که شما در آن، از دست دادن را میپذیرید، مثل یک فرد بالغ و سالم با آن کنار آمده و با زنده نگه داشتن خاطر او، به زندگی عادی خود میپردازید. آنچه سوگواری در زمان کرونا را تحت تاثیر خود قرار داده و آن را متفاوت از داغدیدگیهای غیر آن میکند شامل موارد زیر میشود:> ناگهانی بودن فقدان
دراکثر موارد فاصله ابتلا تا از دست دادن فرد مبتلا تا ۱۴روز است. زمانی که وقوع حادثه آنقدر سریع باشد که خانواده و عزیزان آماده از دست دادن آن فرد نباشند و قدرت پیشبینی آن را نداشته باشند سازگاری با این فقدان سختتر خواهد بود و ضربه حاصل از این سوگ دشوارتر است.
> وداع نصفه نیمه و احتمال خطر
در بسیاری از موارد فرد متوفی را در خاک میگذارند در شرایطی که پیش از فوت او نتوانستهاند او را ببینند یا از نزدیک در آغوش بکشند و بعد فوت او همچنان نمیتوانند مانند دیگر زمانها فرد متوفی را لمس کرد یا برای او سوگواری نمود بلکه با حفظ فاصله و از روی موارد پوششی ویژه باید او را به خاک سپرد و سریعتر محل تدفین را ترک نمود تا احتمال انتشار یافتن ویروس بین بازماندگان را کاهش دهند.
> از دست دادن حمایت اجتماعی
ما ایرانیها بر اساس رسم و رسومات خود خانواده مغموم را در مراسم تدفین و مدتها پس از آن همراهی میکنیم و با در کنار آنان بودن و کمک کردن به آنان به حمایت از این افراد میپردازیم، این روزها خبری از این حمایت اجتماعی نیست؛ هر خانواده به تنهایی و با کمترین جمعیت ممکن عزیز خود را به خاک میسپارند و راهی زندگی روتین و روزمره خود میشوند.
سایر اخبار این روزنامه
کنایه تند به ظریف از تریبون مذهبی
اقدام قابل تحسین پلیس در مورد کودک سرطانی
گورخرهای ناکام!
سید جواد میری عضو پژوهشگاه علوم انسانی در گفتگو با آفتاب یزد:
افزایش حقوق بازنشستگان؛ کم یا کافی؟
جزییات مرگ دبیر اول سفارت سوییس در ایران
پاکسازی سیاسی نامزدهای شوراها
بوی گرانی نان بلند شد!
واکسن و خودروسازی
جزییات مرگ دبیر اول سفارت سوییس در ایران
واکسن و خودروسازی
فرضیههایی برای فهم منش سیاسی احمدی نژاد
داغ دیدگی در دوران کرونا
پاکسازی سیاسی نامزدهای شوراها
تلاش شعاری تلاش واقعی