مواجهه پیشرو با قضیه واکسن

اظهارات روز گذشته رهبر انقلاب راجع به تأمین واکسن دچار مصادره به مطلوب‌هایی شده است. پرداختن به حاشیه‌نویسی‌های مبتنی بر غرض و مرض بماند برای وقتی دیگر، اما برخی ظاهراً صادقانه، ولی ناآگاهانه بر آن شده‌اند که بیان جدید رهبری، عدول از نظر قبلی ایشان پیرامون واکسن است. در این باره گفتنی‌هایی است.
۱- حتی مقایسه فحوا و کلمات رهبر انقلاب هم نشان می‌دهد که اظهارنظر دیروز ایشان این‌همانی کاملی با اظهارنظر قبلی‌شان دارد: «به این‌ها [امریکا و انگلیس]اعتماد نیست، به فرانسه هم من خوش‌بین نیستم، علتش هم این است که سابقه آن خون‌های آلوده را این‌ها دارند، از جا‌های دیگر [غیر از امریکا، انگلیس و فرانسه]اگر بخواهند واکسن تهیّه کنند که جای مطمئنی باشد، هیچ اشکالی ندارد. / ۱۹ دی‌ماه ۱۳۹۹». «واکسن چه از راه واردات و چه با تولید داخلی باید با تلاش مضاعف و به هر شکل ممکن تأمین شود و در اختیار همه مردم قرار بگیرد / ۲۰ مرداد ۱۴۰۰». جمله اخیر نه عدول از جمله قبلی، که اتفاقاً مکمل آن است؛ با جمع دو اظهارنظر پیش­‌گفته، جان صحبت رهبر انقلاب این گزاره کاملاً قابل دفاع است: «واکسن کرونا به هر شکل ممکن از هر جای مطمئن تأمین شود؛ سابقه نشان داده که امریکا، انگلیس و فرانسه کشور‌های مطمئنی نیستند». علمای منطق آگاهند که دو جمله رهبر انقلاب پیرامون واکسن به فاصله هفت ماه، نه «متباین» است و نه حتی «متضاد»، که از نسبت منطقی «عموم و خصوص من وجه» برخوردار است.
۲- اظهارنظر پیشین رهبر انقلاب در بحبوحه ابتدایی کرونا و همه‌گیری جهانی آن، بیشتر از هر چیزی یک اظهارنظر منطبق با اقتضائات روز سیاسی، پیشرو و پیش‌برنده بود. اگر آن موضع‌گیری مدبرانه نبود، مشخص نبود وضعیت واکسن ایرانیان دچار چه ابتلائاتی می‌شد. حالا میزان تزریق واکسن از ۵۰۰ هزار دوز روزانه گذشته است و خیلی راحت‌تر می‌توان گفت وابسته و شرطی نکردن سلامت ایرانیان به خارج از ایران و چشم ندوختن به دست دشمنان ایران برای واکسیناسیون ملی، باعث شد هم تولید داخلی واکسن رونق بگیرد و هم خارجی‌های بدعهد کمی به عهدشان وفا کنند، چون ملتفت شده‌اند واکسیناسیون در ایران معطل آن‌ها نخواهد ماند. به رغم پیش‌­پرداخت میلیون دلاری بهای واکسن، هیچ کشوری تعهداتش را در قبال ایران اجرایی نکرد؛ حتی دوستان خارجی ایران هم مانند روسیه در تحویل واکسن به کشورمان بدعهدی کردند، حساب امریکا و انگلیس که از همان ابتدا هم مشخص بود. هنوز هم ما از کواکس و روسیه و چین و سایر کشور‌ها واکسن طلبکاریم، اما با پیگیری‌­های دولتی و غیردولتی نتوانسته‌­ایم طلب خودمان را استیفا کنیم. اوایل کرونا، عین این قضیه در تامین ماسک رخ داد: ماسک نایاب شد، گران شد و پس از اکتفای تولید داخل در دسترس و ارزان شد. رهبر انقلاب به همه این نتایج منطقی و البته اجتناب‌ناپذیر از همان ابتدای کرونا التفات داشتند: «با تولید واکسن در داخل، مسیر واردات خارجی آن نیز هموار شد، در حالی که تا قبل از آن با وجود پرداخت بهای واکسن، فروشندگان خارجی بدعهدی می‌کردند.»
۳- بلبشوی کرونایی در ۱۸ ماه گذشته ثابت کرده است که آنچه مانع از واردات واکسن شد، ربطی به داخل کشور نداشت و منع و بدقولی خارجی مانع اصلی بود. حتی رئیس‌جمهور سابق هم تمام‌قد پای کار واردات واکسن آمد و با کنار زدن وزارت بهداشت، گفت هر شخص و شرکتی که برای مجوز واردات واکسن کرونا مشکل دارد، به دفتر من بیاید، اما در عمل حتی یک دوز واکسن خصوصی هم وارد نشد. از این بیشتر، در رسانه‌­ها اخباری مبنی بر واکسیناسیون پولی هم منتشر شد، ولی هیچ‌­کدام راه به جایی نبرد. به عبارتی دیگر، بر فرض اگر نهی پیشینی (و منطقی) رهبر انقلاب برای واردات واکسن از دشمنان ملت ایران نمی‌بود، در عمل هم هیچ واکسنی از سوی آن کشور‌ها وارد ایران نمی‌شد. صف‌های چندصد نفری مردم در داروخانه‌ها گواه دیگری بر این مدعاست که تحریم‌شدگان واکسنی از سوی ایران، همان تحریم‌کنندگان دارو بر ملت ایران هستند.
مواجهه رهبر انقلاب با واکسن و واکسیناسیون در قبال کرونا، یک منطق قوی را آشکار می‌کند: تأمین سلامت و تضمین کیفیت سلامت. غالباً در بیماری‌های همه‌گیر، آینده‌نگری و مطلوبیت فدای سرعت درمان می‌شود. صحبت‌های رهبر معظم انقلاب در ۱۸ ماه گذشته پیرامون کرونا و واکسیناسیون یک قدر متیقن غیرقابل عدول دارد و آن هم این است که سلامت ایرانیان در درجه اول اهمیت قرار دارد و تامین با کیفیت آن نمی‌تواند و نباید در حاشیه سیاسی‌کاری‌های بهداشتی قرار گیرد.