آموزش و پروش جای اشتباه کردن نیست

جعفر بای‪-‬ آموزش و پرورش به عنوان یک نهاد زیرساختی ماموریت آموزش نیروی انسانی جامعه را به عهده دارد. نیروی انسانی‌ای که قرار است در آینده به عنوان عناصر خدوم در خدمت جامعه باشد از کانال آموزش و پرورش عبور می‌کند و به عبارتی زیرساخت‌های علم و دانش را در آموزش و پرورش فرا می‌گیرد. امروز آموزش و پروش شاخص توسعه یافتگی و عقب ماندگی جوامع بشری مورد نظر است. معیار و ملاک پیشرفت و ترقی با عناصر نیروی انسانی درگیر در آموزش و پرورش سنجیده می‌شود. به همین دلیل آموزش و پروش باید جدی گرفته شود و مورد توجه قرار بگیرد. چراکه نیروی آینده و آینده ساز جامعه آموزش و پرورش است. آموزش و پرورش در داخل خود عناصر فراوانی را دارد که به بسیاری از از دیگر نهادها ماموریت داده است. در دهه ۶۰ و ۷۰ یک روزی آموزش و پرورش تصمیم گرفت که نیروهای انسانی در سایر وزارتخانه به آموزش و پرورش بازگردند که صدای بسیاری از وزارتخانه‌ها بلند شد و گفتند که اگر قرار است نیروهای مامور آموزش و پرورش در مجموعه بازگردند بخش عظیمی از فرمانداران، استانداران ومدیران ارشد از دست می‌روند زیرا آموزش و پرورش موتور متحرک مدیریت کشور است. امروز وزیر معرفی شده آموزش و پرورش فردی است که تجربه مدیریتی ندارد. این فرد صرفا در سطح استانی مدیریت چند مدرسه غیر دولتی را به عهده داشته است. با کوچک‌ترین بررسی به راحتی فهرست عظیمی از نیروهای مدیر، مدبر و توانا با رزومه قدرتمند و کارنامه درخشان به دست می‌آید. ظاهرا آموزش جایگاهی در فکر و دیدگاه ریاست جمهورهای اخیر ندارد. در حالی که باید قوی‌ترین و توانمندترین فرد در جایگاه وزارت آموزش و پرورش قرار بگیرد. زیرا بزرگترین وزارتخانه از نظر کمی و کیفی وزارت آموزش و پرورش است و تاثیر بسزایی در نسل‌های آینده دارد. لذا به نظر من انتخاب چنین فردی که فاقد هرگونه تجربه مدیریت در سطح ملی است نوعی
دهن کجی به معلمان است. اینگونه مزد زحمات طیف عظیمی از معلمان نادیده گرفته می‌شود. معلمان مورد اعتمادترین طبقه اجتماعی در جامعه هستند و درصد قابل توجهی از نمایندگان مجلس در سنوات و دوره‌های قبل معلم بودند. حیف است در راس وزارتخانه‌ای که وظیفه انسان‌سازی را به عهده دارد و علم و دانش را در جامعه مدیریت می‌کند کسی قرار بگیرد که تجربه لازم برای هدایت چنین وزارتخانه بزرگی را ندارد. البته انتخاب یک جوان که بتواند از تجربه پیران بهره ببرد خوب است اما خوب‌تر از آن این است که فرد با تجربه‌ای را در این سمت قرار دهیم که از دانش و علم جوانان استفاده کند و این شدنی است. امیدوارم نمایندگان مجلس با دقت این پیشنهاد را بررسی کنند و کسی را به عنوان وزیر برگزینند که بتواند جهش رشد و پیشرفت را در جامعه نصیب ایران کند. اگر هر اشتباهی در هر وزارتخانه‌ای قابل جبران باشد هیچگاه اشتباه اتفاق افتاده در آموزش و پرورش قابل جبران نیست این یک امر اثبات شده جهانی است. اشتباه در آموزش نیروی انسانی جبران ناپذیر است به همین دلیل آموزش و پرورش جای اشتباه کردن نیست و نیاز به افراد پخته، مدیر و مدبر دارد. در آموزش و پرورش مدیران حق اشتباه کردن ندارند لذا باید کسی انتخاب شود که اشتباهی را مرتکب نشود.انتخاب حسین باغ‌گلی به‌عنوان وزیر پیشنهادی آموزش‌وپرورش در شرایطی که آموزش‌وپرورش در معرض مشکلات پیچیده و نابسامانی‌های بسیار جدی قرار دارد موجب تعجب و البته نگرانی است. نگاهی واقع‌بینانه به‌سوابق، عملکرد و برنامه‌های ارائه شده توسط باغ‌گلی، این واقعیت را آشکار می‌کند که قرار نیست در دولت سیزدهم اتفاق خاصی در آموزش‌وپرورش رخ دهد و علی‌رغم تمام وعده و وعیده‌های داده شده، آموزش‌وپرورش جزو اولویت‌های دولت رئیسی نیست. سپردن بزرگترین و پر مسئله‌ترین وزارتخانه کشور به دست جوانی بدون هیچ سابقه اجرایی و مدیریتی نشان‌دهنده این است که دولت سیزدهم جدیتی برای حل مشکلات ساختاری آموزش‌وپرورش ندارد. در شرایطی که آموزش‌وپرورش هم از لحاظ مدیریتی و هم از لحاظ اقتصادی با چالش‌های اساسی درگیر است، مشخص نیست حسین باغ‌گلی خام و بی‌تجربه با کدام سازوکار و بر اساس کدام ویژگی‌ها برای سکانداری بزرگترین دستگاه اجرایی کشور انتخاب شده است و با توجه به حجم بالای چالش‌های پیچیده آموزش‌وپرورش چگونه می‌تواند منشا تحولاتی مثبت و سازنده در آموزش‌وپرورش باشد؟! شوربختانه در ۴ دهه گذشته به دلیل سیاست‌ها، غفلت‌ها و کاستی‌ها، اوضاع آموزش‌وپرورش نه‌تنها بهبود نیافته که از بسیاری جهات بدتر هم شده است. بخش اعظمی از مشکلات کنونی آموزش‌وپرورش، به‌عدم توجه و اهتمام جدی حاکمیت و دولت‌ها به حل مشکلات ریشه‌ای و زیرساختی این حوزه بر می‌گردد و آمدن وزیر جدید، درحالی که نگاه سیاست‌گذاران کلان و خصوصاً دولت‌مردان به مقوله آموزش‌وپرورش تغییری نکرده است باعث تغییر و تحولی چشمگیر در بزرگترین دستگاه اجرایی کشور نشده و نخواهد شد.
آقای رئیس‌جمهور؛ معرفی حسین باغ‌گلی با انتظارات، توقعات و امیدهای فرهنگیان فاصله بسیار دارد. اولین گام برای تحقق شعارهای انتخاباتی می‌تواند انتخاب وزیری مقتدر، توانمند، تاثیرگذار و آشنا با مسائل و مشکلات آموزش‌وپرورش باشد. رویکرد کنونی دولت سیزدهم به مقوله آموزش‌وپرورش وعدم توجه به مطالبات و انتظارات فرهنگیان، موجب تردید در اراده دولت جدید برای حل مشکلات این حوزه شده است. به نظر می‌رسد برخلاف تمامی اظهارنظرها و ادعاها، دغدغه‌های فرهنگیان چندان برای دولت سیزدهم مهم نیست. حال سوالی که مطرح می‌شود اینست «آیا انتخاب حسین باغ‌گلی در راستای تحقق وعده‌ها و شعارهای انتخاباتی رئیس‌جمهور است یا برای کسب رضایت طیف‌های مختلف سیاسی منافع اکثریت معلمان فدای تعلقات جناحی‌وسیاسی شده است؟»