کیهان بالاخره از دولت احمدی‌نژاد انتقاد کرد!

آفتاب یزد - رضا بردستانی: روزنامه‌ی کیهان در روزی که تمام قد از دولت و رئیس دولتِ سیزدهم حمایت کرد و به روزنامه‌های اصلاح‌طلب خُرده گرفت که چرا اخبارِ اقدامات دولت از جمله سفر سرزده به خوزستان را درشت نمایی نمی‌کنند به دو موضوع دیگر نیز پرداخت؛ یکی، تفاوت «احمد وحیدی» - وزیر کشور با دیگرِ وزرا و دیگری؛ انتقاد از نحوه‌ی انتخاب استانداران در دولتِ احمدی‌نژاد!
> وزیر داریم تا وزیر!
روزنامه‌ی کیهان که طی دوران هشت ساله‌ی حضور «حسن روحانی» و در پاستور، هیچ انتقادی به دوران محمود احمدی‌نژاد و نیز دولتین نهم و دهم نکرده اما ریزترین و جزئی‌ترین حرکات دولت‌های یازدهم و دوازدهم را زیر نظر داشت و بارها درباره‌ی آن می‌نوشت (!) در یادداشتی که به «بایدهای انتخاب استانداران» پرداخته بود؛ هم از رفتار برخی وزرای قبل و در هنگام اخذ رای اعتماد از مجلس گلایه و انتقاد می‌کند و هم به
ستایش رفتار احمد وحیدی در مواجهه با مجلس و نمایندگان می‌پردازد.


در این باره کیهان در ستون یادداشت روز خود می‌نویسد: «انتخاب دکتر «احمد وحیدی» به عنوان وزیر کشور یکی از سنجیده‌ترین انتخاب‌ها در دولت آیت‌الله رئیسی به حساب می‌آید. وحیدی از نظر توانایی مدیریتی، شخصیت شناخته شده‌ای است؛ سال‌ها سکان یک نهاد مهم انقلابی را به عهده داشته و در خط مقدم بوده و سال‌ها به عنوان وزیر خدمت کرده و کاملاً موفق دیده شده است، سال‌ها در نهادهای سیاستگذار مثل مجمع تشخیص مصلحت نظام، شورای عالی امنیت ملی و شورای راهبردی سیاست خارجی کشور فعالیت موثر داشته و سالیانی رئیس یک دانشگاه مادر کشور - دانشگاه عالی دفاع ملی-بوده و صلاحیت بالای علمی پژوهشی خود را به اثبات رسانده است. یکی از ویژگی‌های دکتر احمد وحیدی جوزده نشدن و تحت تاثیر این و آن قرار نگرفتن است. دقیقاً به دلیل همین ویژگی، ایشان برای جلب رای اعتماد نمایندگان محترم، حضور محدود و منضبطی در مجلس شورای اسلامی و بین نمایندگان داشت تا مسئولیت وزارت کشور تحت تاثیر مطالبات قرار نگرفته و به انتخاب مدبرانه مدیران ارشد و میانی استان‌ها آسیبی وارد نشود. این اولین نشانه اقتدار و سلامت و متفکرانه عمل کردن وزیر کشور است. »
کیهان، لا به لای ستایش از رزومه و کارنامه‌ی وحیدی؛ علاوه بر صلاحیت‌های اجرایی و علمی و پژوهشی، وزیرکشور دولتِ سیزدهم را به خاطر «جو زده نشدن»، «تحت تاثیر قرار نگرفتن»، «حضور محدود و منضبط در مجلس و بین نمایندگان»، «تلاش برای تحت تاثیر مطالبات قرار نگرفتن» و برخورداری از «اقتدار و سلامت متفکرانه» می‌ستاید آن هم به این دلیل که این رویه و رفتار کمک می‌کند تا: «به انتخاب مدبرانه مدیران ارشد و میانی استان‌ها آسیبی وارد نشود.»
فهم و درک رویه‌ی کیهان در مواجهه با دولت سید ابراهیم رئیسی و کابینه و کارگزاران دولت سیزدهم چندان سخت نیست هرچند می‌دانیم کیهان در ادامه‌ی مسیر شاید مرزبندی‌هایی بین برخی و بعضی از اطرافیان رئیسی قائل شود اما در این نوشتار به خوبی مشخص است از رفتار و رویه‌ی برخی از وزرای کابینه، گلایه‌مند و شاید شاکی است!
کیهان از:
- «جو زده نشدن»
- «تحت تاثیر قرار نگرفتن»
- «حضور محدود و منضبط در مجلس و بین نمایندگان»
- «تلاش برای تحت تاثیر مطالبات قرار نگرفتن»
- «اقتدار و سلامت متفکرانه»
می‌گوید و این یعنی؛ نقیضی بر این مسائل نیز وجود دارد یعنی؛ جوزدگی، یعنی؛ تحت تاثیر قرار گرفتن، یعنی؛ حضور نامحدود و نامنضبط در مجلس و بین نمایندگان، یعنی مقاومت نکردن برای تحت تاثیر مطالبات قرار نگرفتن و یعنی؛ عدم برخورداری از اقتدار و سلامت متفکرانه!
آن طور که کیهان نوشته؛ رویه و رفتار «احمد وحیدی» یک خروجی بسیار مطمئن دارد و آن «آسیب وارد نشدن» به «انتخاب مدبرانه‌ی مدیران ارشد و میانی» است مسئله‌ای که «درد نیمه پنهان» و «روال نانوشته» ی تمامی مجالس و دولت‌ها در اخذ رای اعتماد است یعنی کم نیستند وزرایی که وقتی متوجه می‌شوند در مجلس قرار نیست آن‌چنان‌که باید به آنان روی خوش نشان داده شود فلذا رایزنی‌ها و تحت تاثیرمطالبات قرار گرفتن به خودی خود به جریان می‌افتد.
اگرچه «اثبات شیء نفی ماعدا نمی‌کند» اما می‌توان از لحن کیهان و کلماتی که در این نوشتار از آن بهره برده شده است فهمید که برخی وزرا احتمالا از هم اکنون در ید قدرت لابی‌های بهارستان‌نشین خواهند بود و اثراتِ عینیِ آن را به زودی در چینش مدیریت‌ها برملا شده خواهیم دید.
موضوع، موضوع تازه‌ای نیست اما وقتی نماینده‌ای حداقل در مقام مخالف، علیه سه وزیر صحبت کرده اما تنها رای عدمِ اعتماد وی شامل وزیرِ پیشنهادی آموزش و پرورش می‌شود و در مصاحبه می‌گوید اول مخالف بودم بعداً قانع شدم (!) یعنی در این مخالف بودگی و قانع شدگی، اتفاقاتی رخ داده که هزینه‌اش را وزیر مربوطه از محل حوزه‌ی مسئولیتی خود خواهد پرداخت!
یکی از نمایندگان مجلس نهم در خاطره‌ای می‌گفت: «برای تبلیغ انتخابات به یکی از روستاها رفته بودم، تلاش می‌کردم اخلاق مدارانه رفتار کنم و وعده‌ی ناممکنی ندهم!» پیرمردی آخر مجلس گفت: «بدون وعده دادن کسی به تو رای نخواهد داد چون عادت کرده‌ایم به وعده شنیدن!»
ناگفته پیدا است که کیهان رویه‌ی به عادت تبدیل شده‌ی مجلس را می‌شناسد که رای اعتماد، تنها و تنها به خاطر رئیس کابینه و توانمندیِ وزیر معرفی شده داخل صندوق‌ها انداخته نمی‌شود یعنی برخی تا وعده‌ای و امتیازی نگیرند که لابد برای برخی توجیه شده است (!) قطعا روی خوشی نیز نشان نخواهند داد!
کیهان در مقام تعریف و تمجید از «احمد وحیدی» دست بر قضا دست روی زخم‌های چرکینی می‌گذارد که اگرچه نمی‌توان برای آن مرهمی یافت اما می‌توان پذیرفت که: «وزیر داریم تا وزیر!»
> انتخاب باندی استانداران در دوران احمدی‌نژاد!
کیهان بالاخره بعدِ هشت سال، «خرق عادت» کرده، از یک موضوع در دولت احمدی‌نژاد به اصطلاح انتقاد می‌کند و آن وجود باندهایی بوده که استانداران را انتخاب می‌کرده اند!
کیهان در این باره می‌نویسد: «در گذشته و از جمله در دولت آقای احمدی‌نژاد این تجربه تلخ وجود داشت که یک باند تعیین می‌کرد که چه کسی استاندار فلان استان یا فرماندار بهمان شهرستان باشد و در این میان وزیر کشور در حد صادرکننده حکم و تامین‌کننده و لجستیک استانداران عمل می‌کرد. این وضعیت ممکن است ذیل عنوان «تمرکزدهی به دولت» توجیه شود ولی واقعیت این است که چنین مداخله‌ای اولاً سبب تضعیف شدید وزارت کشور و منفعل کردن آن و ثانیاً سبب تضعیف شدید دولت و بروز انواعی از مشکلات بعدی در دو سطح ملی و محلی می‌شود. »
در این باره اولا باید متذکر شد که این رویه تقریبا در تمامی دولت‌ها سراغ داریم و شاید پررنگ‌تر از دوران احمدی‌نژاد، در دورانِ روحانی بود که نه تنها در انتخاب استانداران که در انتخاب مدیران کل و حتی فرمانداری‌ها و بخشداری‌ها نیز صدق می‌کند.
موضوع دیگر اما اعتراض به کیهان برای دیر به زبان آمدن است! یعنی کیهان وقتی می‌دانسته که باندهایی در دوران احمدی‌نژاد در انتخاب استانداران دخالت می‌کرده اند، چرا باید هشت سال بعد به زبان بیاید و لب به شکوه بگشاید؟!
موضوع مهم‌تر اما: «همین است و نمی‌شود کاری کرد است» یعنی این رویه و رفتار به این دلیل که شایسته سالاری، تخصص، تعهد، جوانگرایی و دیگرِ مباحث به شعارهایی رنگین کمانی تبدیل شده است فلذا تا این ملک و روزگار است داستان نیز همین گونه است یعنی آمدن‌های مینی‌بوسی و رفتن‌های اتوبوسی، موضوعی که خسارت محض است و دودش به چشم مردم می‌رود و آفات و خساراتش فقط کمر مملکت و مردمِ مملکت را خواهد شکست!
در این که کیهان درست می‌گوید که باندهایی هستند که برای‌شان اصلاح‌طلب و اصولگرا بودنِ دولت‌ها چندان توفیری ندارد جز این که تا دیروز روی دنده‌ی چپ می‌خسبیده‌اند از امروز روی دنده‌ی راست و صرفاً بودن در دایره‌ی قدرت برای‌شان مهم است و از «ما بودنِ رئیس» اما این رویه و رفتار برای برخی به یک بیماری و یک عقده‌ی بی‌درمان بدل شده است یعنی؛ برخی بی‌آن که بدانند چرا و برای رسیدنِ به کدام منافع در چینش مدیریتی هر استان دخالت می‌کنند عادت به دخالت کردن برای آن‌ها به یک بیماری مزمن بدل شده است!
کیهان به لحاظ ساختاری و حاشیه‌ی امنی که دارد به یک موضوع بسیار مهم نیز می‌پردازد که اگرچه در دایره‌ی انتخاب استانداران اهمیت پیدا می‌کند اما در بسیاری عزل و نصب‌ها از جمله انتخاب شهرداران خود را بیشتر نشان می‌دهد.
کیهان می‌نویسد: «یکی از متداول‌ترین مداخلات در کار وزارت کشور در استان‌ها شکل می‌گیرد و معمولاً از سوی کسانی که «بسیار دوست دارند رئیس باشند» یا کسانی که «بسیار دوست دارند رئیس از آنان باشد» صورت می‌گیرد. در این بین کم نیستند شخصیت‌های محترم محلی - ائمه محترم جمعه، روحانیون معظم، نمایندگان محترم استان در مجلس خبرگان رهبری و شخصیت‌های دیگر- که تحت فشار شدید دیگران فردی را به عنوان استاندار یا... به وزیر معرفی و بر نصب او اصرار می‌ورزند. این نوع معرفی‌ها نوعاً از دو حالت خارج نیست؛ یا اینکه فرد معرفی‌کننده خود در این معرفی منافعی دارد. این منافع ممکن است مادی هم نباشد بلکه جنبه همسویی سیاسی و یا رودربایستی داشته باشد. حالت دوم این است که معرفی فرد یاد شده به خاطر فشار شدید گروه‌هایی خاص به شخصیت‌های محترم استان صورت گرفته است. البته یک وجه حداقلی و احتمال ضعیف هم وجود دارد که فردی که از سطح استان معرفی می‌شود واقعاً بر مبنای صلاحیت و شناختی که از صلاحیت او وجود دارد صورت گرفته باشد. »
در فقره‌ی اخیر، بسیار دیده و شنیده‌ایم که؛ شخصیت‌های محترم محلی - ائمه محترم جمعه، روحانیون معظم، نمایندگان محترم استان در مجلس خبرگان رهبری و شخصیت‌های دیگر- که تحت فشار شدید دیگران به اهرم فشاری برای تعیین شهرداران می‌شوند که این در جای خود جای بسی بحث و بسیاری آسیب‌ها است!