رامیان شهر دوست داشتنی من

جعفر بای‪-‬ یکی از شاخص‌های اساسی مکان گزینی برای جوامع سنتی تامین منابع آب بوده است.کیفیت آب از مهمترین شاخص‌های انتخاب مکان برای زندگی است.آب به عنوان یکی از نیازهای مبرم و ضروری چون دارای ویژگی‌های متفاوت است مورد توجه گذشتگان ما از نظر کیفیت قرار گرفته است. رامیان که یکی از شهرهای زیبای استان گلستان و آرمیده در آغوش کوه‌های سرسبز البرز شرقی است، استعداد فوق العاده‌ای برای تبدیل به قطب گردشگری را دارد.چون به عنوان آخرین شهر دارای آب و هوای مناسب است که پس از آن نوار آب و هوای کویری استان سمنان آغاز می‌شود. با سفر به این شهر می‌توان با یک تیر دو نشان زد: هم آب و هوای ایده آل خزری را تجربه نمود و کمی آنطرف‌تر به آب و هوای دلنشین و زیبای کویری نیز چشم دوخت. آب رامیان که از چشمه نیر بند تامین می‌شود و آبی منحصر به فرد در منطقه است متاسفانه امروزه قربانی سوء مدیریت شده و در مجاورت آن اقدامات شتاب زده و غیر کارشناسی انجام شده است. لذا امتیاز بهره‌برداری آب معدنی را به عناصر ذی نفوذ داده‌اند و این اولین ضربه به آب این شهر زیبا است که علاقه مندان فراوانی در سطح استان دارد. به گونه‌ای که افراد فراوانی از شهر‌های اطراف سال هاست که با پر کردن ظرف‌های آب رامیان را به عنوان آب نوشیدنی خویش انتخاب کرده اند.اما اینک به خاطر سوء مدیریت، عدم تدبیر علمی و دقیق، آب این شهر را بدون مطالعات کارشناسانه و با اعمال نفوذ مدیران محلی و عناصر تصمیم ساز می‌خواهند به شهر مجاور انتقال دهند تا شاید مشکل کمبود آب آن شهر را حل کنند. قطعا شهری که خود در مشکلات کم آبی غوطه ور است یارای کمک به شهر مجاور خویش ندارد.با چاره‌سازی و فکر زیر بنایی باید مشکلات یک شهر را در خود آن شهر حل کرد و نباید مشکلات شهر را به شهر‌های مجاور انتقال داد.چراکه این پدیده منجر به خشم عمومی مردم می‌شود و واکنش‌های بسیار حادی را از سوی مردم به همراه داشته است. به هیچ عنوان به مصلحت نیست که مشکل یک شهر با ایجاد مشکل در شهر دیگری حل شود. امید است مدیران محلی با مداخله مدیریت استان تدبیری بیاندیشند تا مردم در امنیت روانی و آسایش روحی بدون دغدغه در آرامش زندگی کنند و دچار تنش‌ها و واکنش‌های منفی نسبت به ساکنین شهر‌های همسایه خویش نشوند.