ژوبین صفاری جاده مه آلود اقتصاد

روز گذشته اولین لایحه بودجه دولت سیزدهم توسط ابراهیم رئیسی تقدیم مجلس شد. واکاوی مفاد این بودجه البته در جای خود به صورت تخصصی قابل بررسی است اما رئیس جمهوری در سخنان خود باز هم تکرار کرد که در گذشته اقتصاد کشور به بیگانگان گره زده شده بود و از ظرفیت‌های داخلی استفاده نمی‌شد. هرچند عملکرد دولت حسن روحانی به خصوص در دور دوم ریاست جمهوری جای نقد بسیار دارد که به وقت آن نیز حتی رسانه‌های اصلاح‌طلب هم به آن ‌پرداختند اما باید گفت که طی این صد روز هم همچنان نشانه‌ای از تفاوت رویکرد اساسی با دولت قبل دیده نمی‌شود. ناگفته پیداست که ملاک قرار دادن این مدت کوتاه برای قضاوت به بیراهه رفتن است اما برای تغییر حداقل باید نشانه‌ای از بروز چشم انداز دیده شود که نه در انتصاب‌ها و نه اظهار نظرهای مسئولین جدید، نشانی از تغییر اساسی دیده نمی‌شود. از جمله آن عدم تبیین یک برنامه مشخص و راهبردی برای تحقق ادعاهایی نظیر حل مشکل کسری بودجه، رشد اقتصادی 8 درصد و تورم تک رقمی است. در واقع هنوز هیچ کارشناسی نمی‌داند که چگونه می‌توان بدون تعامل با جهان، اقتصادی با رشد بالا داشت و چگونه می‌توان معادلات بین المللی را از مقلوله اقتصاد جدا کرد. در این سوی میدان علم و تجربه اقتصاد می‌گوید ایزوله شدن اقتصاد فضا را برای تولید و رشد اقتصادی تنگ می‌کند، اما از آن سو نقد دولت قبل برای گره زدن اقتصاد به سیاست خارجی بدون جایگزین علمی و تجربی مشخصی مطرح می‌شود. برای مثال کاش بهتر باشد یک بار یکی از دولتمردان به تجربه تاریخی یک کشور مشابه با کشور ما اشاره کنند و بگویند این تجربه با مختصات علم اقتصاد امروز قرار است در کشور به کار گرفته شود. تجربه‌ای که در آن نقل و انتقال پول سخت است و واردات و صادرات به شکل تهاتری و کالا به کالا صورت می‌گیرد و خبری از صادرات ارز محور نیست و با این وضعیت می توان به رشد اقتصادی مطلوب رسید.
از سوی دیگر در سیاست داخلی اقتصادی هم تغییر چندانی دیده نشده است. همچنان تصمیم‌هایی مانند افزایش قیمت خودرو که البته شاید تصمیم مفیدی در شرایطی فعلی باشد با اعوجاج و بدون برنامه صورت گرفت همان رویه‌ای که در دولت‌های نهم، دهم و دوازدهم هم صورت می‌گرفت و هنوز تبعات برخی از آن تصمیم‌ها به حال حاضر نیز کشیده شده است. واقعیت آن است که وضعیت فعلی کشور تاب و توان آزمون خطای وعده‌های داده شده را ندارد. متاسفانه دولتمردان دولت سیزدهم هم مانند دولت دوازدهم که مدام وعده گشایش اقتصادی می دادند و اوضاع بدتر می‌شد، آن را تکرار می‌کنند و هر بار مردم با پوچ بودن این خبرها روبرو می‌شوند.
باید گفت که ذهن افکار عمومی چندان رمقی برای تحمل سختی بیشتر ندارد چه آنکه وعده‌هایی از سر رویکردهای غیرکارشناسی تنها به عمیق‌تر شدن شکاف اعتماد بین مردم و دولتمردان منتهی خواهد شد.
واقعیت آن است که باید فضا برای پذیرش نظرات متکثر در کشور باز شود. اقتصاد رابطه مستقیم با بسیاری از متغیرها مانند سیاست خارجی، فضای باز اجتماعی برای بیان دیدگاه‌ها، شفافیت و مهمتر از همه به کارگیری افراد متخصص دارد. آنچه که امروز فرمان خودروی اقتصاد به سمت آن در حرکت است چشم اندازی روشنی ندارد مگر آنکه این جاده مه آلود با تدابیری مانند ایجاد اعتماد بین مردم و دولتمردان روشن تر شود.
سایر اخبار این روزنامه
رهبر انقلاب در دیدار پرستاران و خانواده‌های شهدای مدافع سلامت: اگر حقایق را روایت نکنید دشمن با دروغ و تحریف جای ظالم و مظلوم را عوض می‌کند ژوبین صفاری جاده مه آلود اقتصاد رونمایی از راهبرد جدید عربستان و امارات در قبال ایران کشورهای عربی از تنش می ترسند؟ افزایش 56 درصدی بودجه صدا و سیما رسانه ملی تافته جدابافته از وضعیت اقتصادی رئیس سازمان بورس و اوراق بهادار: بازار بورس تعادل ندارد تلاش برای کاهش اختلافات ادامه دارد روز‌های شلوغ هتل کوبورگ، مذاکرات وین در پیچ و خم توافق «ابتکار» در گفت‌وگو با کارشناسان به بررسی نقاط قوت و ضعف لایحه بودجه سال آینده پرداخت بودجه نخستِ دولت در ترازوی واقع بینی رشد ۸ درصدی در ۱۴۰۱ محقق شدنی است؟ سخنگوی دولت: منتظر استرداد مجرمین مالی هستیم سردار حاجی‌زاده: غربی‌ها در حوزه نظامی نمی‌توانند علیه ایران هیچ غلطی کنند علی باقری: به حصول توافق خوشبین‌ام اما ساده‌اندیش نیستم پیش‌نویس بیانیه وزرای خارجه گروه ۷ با تمرکز بر روسیه استقبال طالبان از اقدام آمریکا در نقل و انتقالات پولی به افغانستان