مسئله این است....!

احسان حضرتی‪-‬ از ابتدای شیوع بیماری کرونا،مسئله آموزش یکی از مهمترین و بحث برانگیزترین مباحثی بوده است که در میان اقشار مختلف جامعه وجود داشته و دارد. مسئله نوع آموزش اعم
از حضوری،مجازی و ترکیبی دارای موافقان و مخالفان بسیاری است که اگر نیک بنگریم،
هر کدامشان ادله کافی و قانع کننده خود را دارند.
در طول حدود نوزده ماه(اسفند 1398 الی آبان 1400) آموزش مجازی، با پدیده افت تحصیلی و سوادی فرزندانمان مواجه شدیم که در بلند مدت


اثرات جبران ناپذیری خواهد داشت. بعد از فروکش کردن وضعیت همه گیری و راه اندازی سیستم آموزش ترکیبی اگر چه نتیجه مطلوب حضوری را به دست نیاوردیم ولی نسبت به آموزش مجازی مزایای بسیاری داشت و اکثریت از این وضعیت رضایت داشتند. هرچند بهتر است در صورت ادامه این سیستم، قوانین آن از جمله اجبار واکسن برای دانش آموزان و... تغییراتی بکند.
در حال حاضر که در شرایط پیچیده همه گیری اُمیکرون قرار داریم و به گفته اکثریت پزشکان این سویه دارای سرایت پذیری بیشتر است، آیا بهتر نیست که برای مدتی موقت - حداقل تا پایان پیک ششم -بار دیگر به سراغ کلاس‌هایمجازی برویم تا هم ازسلامتی دانش آموزان، دبیران و کارکنان محافظت شود و هم اعتماد بسیاری از مخالفان آموزش حضوری به دست بیاید؟ مدارس در طول دو سال گذشته تجربه کافی در زمینه آموزش‌های مجازی،حضوری و ترکیبی به دست آورده اند.
بد نیست اگر تصمیم ادامه کار در پیک ششم را به عهده خود مدارس بگذارید تا بهترین تصمیم را براساس منافع مشترک مدرسه و خانواده‌ها بگیرند.
اگر مخالفان آموزش حضوری ببینند که در زمان اوج گیری، به علت حفظ سلامتی دانش آموزان آموزش حضوری معلق میشود، قطعا تمایل به همکاری بیشتری پیدا می‌کنند و در زمان بازگشایی مدارس مخالفت‌ها کمتر و همکاری‌ها بیشتر می‌شود.
اما در این میان باید دو نکته مهم را در نظر گرفت:
1- متاسفانه هنوز نمی‌دانیم که متولی امر تصمیم گیری برای آموزش مدارس کدام نهاد است.وزیر آموزش و پرورش باید تصمیم گیر باشد یا وزیر بهداشت یا وزیر کشور.ستاد ملی کرونا باید تشخیص دهد شرایط چگونه است یا ادارات آموزش و پروش. پیش از این متذکر شدیم که این روند چند صدایی باعث بی‌اعتمادی خانواده‌ها به سیستم آموزش و پرورش می‌شود که متاسفانه این اتفاق رخ داده است.
2- برای حضوری شدن مدارس نیاز به یک قانون محکم و قدرتمند است تا از ورود دانش آموزان،
دبیران و کارکنان واکسن نزده به مدرسه جلوگیری شود.باید برای اجرای این قانون نیز یک اهرم نظارتی و فشار وجود داشته باشد تا از سلامتی همه حاضرین در مدارس حفاظت شود.
بهتر است وزارت آموزش و پرورش با نگاهی به میزان واکسیناسیون دانش آموزان و دبیران و از همه مهمتر شرایط شروع پیک ششم، در کوتاه‌ترین زمان ممکن تصمیمی جدی و قطعی را تا قبل از وقوع اتفاقی دردناک اتخاذ کند.ادامه این شرایط عملا باعث می‌شود تا همکاری اولیای دانش آموزان با مدارس به شدت کاهش پیدا کند که نتایج آن می‌تواند زیان بار باشد.