نادیده گرفتن جنبه اجتماعی قوانین

شادان کریمی‪-‬ جنبه اجتماعی قوانین چیزی است که قانون گذاران معمولا آن را نادیده می‌گیرند در صورتی که موضوع اصلی هر قانونی که به تصویب می‌رسد همین است. منظور از جنبه اجتماعی قوانین این است که قانونی که به تصویب می‌رسد باید از سوی جامعه مورد پذیرش قرار بگیرد چون
در غیر این صورت، قانون مورد نظر هر چقدر هم که بازدارنده باشد، باز هم جامعه، راهی برای دور زدن آن پیدا خواهد کرد و چه بسا راه‌هایی که در این بین پیدا می‌شود آسیب زننده‌تر از موضوع مورد نظر باشد.
برای مثال زمانی مسئولین به این نتیجه رسیدند که تلگرام آسیب زننده است بنابراین یک شبه آن را فیلتر کردند بدون اینکه این موضوع را
مد نظر قرار بدهند که خیلی از افراد وابسته به این پیام رسان هستند و قصد کوچ از آن را ندارند. این مسئله سبب شد تا استفاده از فیلترشکن گسترش یابد و به یکباره متوجه شدیم حتی در گوشی تلفن‌های همراه کودکان هم اپلیکیشن فیلترشکن نصب است. این مسئله طرح صیانتی را هم که سال‌ها اجرا شده بود و طی آن محتوا‌های غیر اخلاقی در فضای مجازی فیلتر شده بودند تحت الشعاع قرار داد چون کودکان و نوجوانان با استفاده از فیلترشکن دیگر محدودیتی در فضای مجازی نداشتند!


این موضوع را چندین بار پیش از آن هم در مسائل مربوط به ماهواره و پیش‌تر در مورد ویدئو تجربه کرده بودیم اما واقعیت این است که جنگ با تکنولوژی امری محال است و تصویب قانون و ایجاد محدودیت هم چیزی نیست که جامعه امروز زیر بار آن برود.
در نهایت مسئولان باید بدانند در صورت تصویب نهایی و اجرا شدن طرح صیانت از حقوق کاربران در فضای مجازی، نه تنها صیانتی صورت نمی‌گیرد بلکه خیانتی به کانون خانواده شکل می‌گیرد که شاید اثرات آن را سال‌ها نتوان از بین برد چون این قانون پایگاه اجتماعی ندارد و مورد پذیرش جامعه نیست. بنابراین خیلی راحت جامعه آن را دور می‌زند و شاید راه‌های خطرناک‌تری هم برای دور زدن آن انتخاب کند.