حمایت بهارستان از جذب سرمایه‌گذاری‌ خارجی

حمایت بهارستان از جذب سرمایه‌گذاری خارجی
تابش، نایب رئیس «فراکسیون امید»: مخالفان دولت از قربانی کردن منافع ملی، پای رقابت‌های سیاسی، ابایی ندارند

قرارداد نفتی کشورمان با توتال فرانسه نگذاشت عمر «آتش‌بس» اصولگرایان از 72 ساعت بیشتر شود. علیرضا زاکانی، چهره‌ای که روز جمعه به اصولگرایان توصیه کرده بود که بهتر است در مقابل دولت آتش‌بس یک طرفه اعلام کنند، روز دوشنبه حرف خود را پس گرفت و تأکید کرد که هم اکنون وقت «آتش به اختیار» است نه «آتش‌بس». قرارداد نفتی با توتال اولین قرارداد کشورمان بر اساس الگوی جدید قراردادهای نفتی است. طیف مخالفان دولت از ابتدای سال 94 می‌گفتند این الگو منافع ملی ما را بر باد خواهد داد. اضافه بر این همین طیف سیاسی تأکید داشت که این الگوی جدید غیرقانونی هم است. دولت اما از همان ابتدا که افق مذاکرات برجام در ماه‌های آغازین سال 94 روشن به نظر می‌رسید، بر لزوم اجرای چارچوب این قراردادها تأکید می‌کرد. دامنه‌‌دار شدن اختلافات نهایتاً به استخراج 15 مورد ایراد از چارچوب قراردادها منجر شد و نهایتاً دولت آنها را رفع کرد،هر چند تا واپسین روزهای مجلس نهم باز هم اصولگرایان مخالف دولت تأکید داشتند که این ایرادها پا برجاست اما هیأت تطبیق قوانین در دو مرحله تأیید کرد که چارچوب قراردادها ایرادی ندارد و 15 مورد مد نظر رفع شده‌ اند. حالا اما بعد از امضای نخستین مورد از این قراردادهای نفتی باز هم مخالفان دولت تأکید دارند که باید علیه تصمیم دولت «اقدام» کرد. اقدامی که خیلی‌‌ها معتقدند بیشتر ناظر به زمینگیر کردن دولت باشد تا حفاظت از منافع ملی.


نیاز صنعت کشور به قراردادهای جدید
در مجلس دهم برخلاف دوره سلفش، صف مخالفان قراردادهای نفتی جدید چندان شلوغ نیست. حالا از قضا این قراردادها و از جمله قرارداد اخیر با توتال مدافعان جدی هم در بهارستان دارند. نمایندگانی که معتقدند راهی برای توسعه صنعت نفت ایران به جز امضای این دست قراردادها وجود ندارد. از جمله علی بختیار، عضو کمیسیون حقوقی مجلس و سرپرست سابق هیأت‌های بازرسی سازمان بازرسی کل کشور در امور نفت در گفت‌وگو با «ایران» می‌گوید: «قراردادهای بیع متقابل موارد حقوقی جدید در صنعت نفت ما نیستند و قبلاً هم بر همین اساس سرمایه‌های خارجی را وارد حوزه نفت می‌‌کردیم.» او تأکید می‌‌کند: «فرق دوره فعلی با دولت قبل این است که اکنون غول‌های نفتی جهان به جای شرکت‌های درجه چندم طرف قرارداد ما شده‌‌اند و این موقعیتی است که برای توسعه صنعت نفت ایران یک امتیاز بزرگ محسوب می‌‌شود.» مخالفان این قراردادها سهم نزدیک به 20 درصدی شرکت پتروپارس و سهم 80 درصدی طرف‌های خارجی را دلیل مغایرت این قراردادها با منافع ملی و «غارت» این منافع می‌‌دانند. بختیار اما توضیح می‌دهد: «این قراردادها و از جمله قرارداد جدید با توتال در حوزه‌‌های نفتی امضا شده که حوزه مشترک هستند و به طور مثال در پارس جنوبی اگر ما از مخارن خود استفاده نکنیم، آن طرف قطری‌ها هستند که سهم ما را به نفع خود استخراج می‌کنند. بنابراین عدم سرمایه‌‌گذاری در این حوزه‌‌ها به آن معناست که ما تمام سهم خود را به خارجی‌‌ها خواهیم داد. ضمن اینکه شرکت‌‌های کوچک و کمتر شناخته شده نیز توان چندانی ندارند تا ما را در رقابت با قطری‌‌ها جلو بیندازند و زمینه توسعه جدی را در این بخش فراهم کنند.»
در همین خصوص عبدالحمید خدری، عضو کمیسیون انرژی هم معتقد است: «یک بعد بسیار مهم قرارداد جدید با توتال به جز مسأله درصد سهم سرمایه‌گذاری طرف‌های قرارداد، موضوع انتقال تکنولوژی است که اتفاق می‌افتد.» این نماینده مجلس اضافه می‌‌کند: «شرکت‌های کوچک نه خود تکنولوژی خاصی در اختیار دارند و نه می‌توانند به رشد تکنولوژیک صنعت ما کمکی بکنند، اما این مسأله برای شرکت‌های بزرگ نفتی فرق دارد. خیلی از این شرکت‌ها تجربه‌ای حتی نزدیک به یک قرن را به عنوان پشتوانه خود می‌بینند و ما برای توسعه صنایع نفتی نیاز داریم این تجربه را به دست بیاوریم و چه بهتر که به جای آزمون و خطای خود و صرف وقت، این مهم را به صورت مستقیم از خود این شرکت‌ها کسب کنیم.»
 مخالفت با چشم و گوش بسته
اما اینکه چرا اصولگرایان مخالف دولت همچنان خط حمله به این قراردادها را در دستور خود دارند، سؤال اساسی است که پاسخ خیلی‌‌ها به آن به مسائل سیاسی برمی‌‌گردداز جمله محمدرضا تابش، نایب رئیس فراکسیون امید که معتقد است: «مخالفان دولت به شکل روشنی دنبال این هستند که دستگاه اجرایی در چهار سال پیش رو زمینگیر باشد و این را برای خودشان یک موقعیت‌‌سازی برای انتخابات 1400 می‌دانند.» وی به «ایران» می‌‌گوید: «ما در یک ماه اخیر به روشنی دیدیم که تاکتیک مخالفان دولت به جای نقد منصفانه و عادلانه به سمت حمله به رئیس جمهوری در مراسم روز قدس و شعرخوانی علیه فردی که تنها یک ماه قبل
24 میلیون رأی آورده، منحرف شده است. به نظر من حمله‌‌ای که به دولت بابت این قراردادها می‌شود هم
در ادامه همان خط است.» این نماینده مجلس تأکید می‌کند: «کسانی که از به حاشیه رفتن یک روز ملی مثل روز قدس یا یک عید دینی بزرگ مثل عید فطر به بهانه اختلاف نظرهای سیاسی استقبال می‌کنند و برای آن زمینه‌ سازی کرده‌‌اند، قطعاً این انگیزه را هم دارند که منافع ملی موجود در این قراردادها را هم فدای رقابت‌های سیاسی داخلی کنند.» غلامعلی جعفرزاده، نایب رئیس فراکسیون مستقلین هم تقریباً چنین نظری دارد و می‌گوید: «من نمی‌دانم بابت برجام و قراردادهای نفتی و مسائلی نظیر این باید چقدر توضیح داده شود تا برخی برادران ما دست از حملات تکراری خود بردارند.» این عضو کمیسیون برنامه و بودجه به «ایران» توضیح می‌دهد: «همان طور که تا حالا
صد بار درباره قلب رآکتور اراک توضیح داده شد و هنوز دلواپسان می‌گویند دولت در آن بتن ریخته، بعید است توضیحات و مستندات ارائه شده آنها را از تکرار حمله به دولت منصرف کند. متأسفانه این طیف چشم‌ها و گوش‌ها را بسته‌‌اند و فقط با صدای بلند علیه هر اقدامی که دولت می‌‌کند، فریاد می‌‌زنند.» به اعتقاد او، «اکنون که دولت می‌داند این طیف جز این مسیر راه دیگری نمی‌روند و بر همگان مشخص شده که فریادهای منافع ملی در واقع ناظر به منافع حزبی است، به نظرم دولت باید هم با تمام توان کار خودش را بکند و وقت کشور و نظام و ملت را صرف توجه به این دست حاشیه‌ سازی‌‌ها نکند. خصوصاً اینکه در این شرایط اکثر مجلس هم با دولت هستند و از آن پشتیبانی می‌کنند.»
جلال میرزایی، عضو کمیسیون انرژی هم با اشاره به مخالفت‌ها با این قرارداد به ایلنا گفت: این رفتار‌ها صرفاً ریسک سرمایه‌گذاری در ایران را برای شرکت‌های خارجی افزایش می‌دهند و این دقیقاً‌‌ همان مسأله‌ای است که صهیونیست‌ها و آل سعود می‌خواهند. وی افزود: به نظر می‌رسد مشکل منتقدان الگوی قراردادهای جدید نفتی نیست؛ بلکه هدف‌شان این است که این پروژه‌های نفتی به خودشان و دوستان‌شان تعلق بگیرد. به گفته نماینده ایلام، تلاش و اصرار برخی منتقدان دولت بر اینکه مانع از جذب سرمایه‌گذاری خارجی شوند در حالی که تخصصی در این حوزه ندارند، اقدامی مشکوک است.