دیوان حافظ تلفیقی از فرهنگ ایرانی و اسلامی

دکتر حسین امامی راد
حافظ؛ در کنار دیوان خود با قرآن مأنوس و کتاب مقدس مسلمانان را با ۱۴ روایت می‌خوانده است. آنگونه که می‌فرماید: «عشقت رسد به فریاد، گرخود بسان حافظ، قرآن ز بر بخوانی در چارده روایت» در واقع دیوان حافظ تلفیقی جالب و عجیب از فرهنگ و تمدن ایرانی و اسلامی و تأثیر پذیرفته از ایات قران کریم است است. روز بزرگداشت حافظ، در حقیقت روز نکوداشت زبان پارسی و روز پاسداشت فرهنگ و ادب مردم ایران زمین است. حافظ نه متعلق به مردم شیراز و فارس یا ایران بلکه متعلق به همه جهان و تمامی دوستداران شعر و ادب پارسی است. حافظ از ستارگان پرفروغ ادب فارسی و بزرگترین غزل سرای تمام قرون است. دیگر هم چون او (حافظ) غزلسرایی به این چیره دستی و هنرمندی نیامده و نخواهد آمد. دیوان حافظ، دارای ویژگی‌های شاخصی است که بزرگان شعر و ادب و سخنسرایان و مفسران و مصححان و شارحان چند صد سالی است که به آن می‌پردازند اما هنوز نتوانسته‌اند، پرده از سر درون و رموز شعر حافظ بردارند. او همواره بر متظاهران و ریاکاران می‌تاخته و می‌شوریده است. زبان حافظ سمبلیک و چند بعدی است و برای همین تفال و پناه بردن به حافظ برای همگان جواب می‌دهد. در دوران دفاع مقدس مردم ایران از فراق فرزندان خود به قرآن کریم و ابیات ناب دیوان شعر حافظ شیرازی پناه می‌آوردند. دیوان حافظ همجوار قرآن کریم در خانه ایرانیان است و این همجواری به نوعی به دیوان حافظ نیز قداست بخشیده است و قرآن، دیوان حافظ و شاهنامه فردوسی در کنار اشعار و دیوان‌های شعری شاعران بزرگ دیگر همچون رودکی پدر شعر فارسی و فردوسی حماسه سرای بزرگ و مولوی و عطار و سنایی، جامی و خواجه عبداله انصاری و دیگر ادبیان و شاعران ایرانی، شعرشان نغز، کلامشان دلنشین و همنشین ایرانیان بوده است؛ به طوری که مقام معظم رهبری که خود ادیب و شاعر بزرگیست و همچون امام راحل صاحب دیوان شعری‌اند اظهار می‌دارند که پدربزرگشان دیوان نفیس حافظ را در جهیزیه مادرشان قرار داده و به او دیوان این عارف بزرگ را هدیه می‌دهند. شیرازی‌ها از نعمت وجود حافظ و سعدی برخوردار ند، این ادیبان در کنار سایر بزرگان ادب فارسی در اوج هستند و می‌درخشند. خوشا به حال شما شیرازی‌های صاحب کمال که حافظ هم در شعرش به این صاحب کمالی شیرازی‌ها اشاره داشته و مردم خوش ذوق و سلیقه‌ای که حافظ با این مقامات بلند عرفانی و شخصیت آسمانی‌اش از شما مردم با صفا در شعر خودش یاد کرده و می‌فرماید: «به شیراز آی و فیض روح قدسی/ بجوی از مردم صاحب کمالش» یا در جای دیگر به زیبایی می‌فرماید: «خوشا شیراز و وضع بی‌مثالش /خداوندا نگه دار از زوالش» سخن گفتن از حافظ در شهر حافظ و در جمع حافظ پژوهان و فرهیختگان سخت است زیرا او ستاره پرفروغ ادبیات فارسی است و نظیر او رانداریم مگر در خود این شهر که همانا همشهری او سعدی علیه الرحمه است. دیوان حافظ گنجینه پرب‌هایی از علوم و معارف دینی و اخلاقی و نکات دقیقی از شعر و ادب پارس و اصلاحات پر رمز وراز عارفانه و عاشقانه است. به همین جهت تفکرات ناب ایرانیان و مسلمانان در جای جای دیوان حافظ موج می‌زند. به همین خاطر است مردم به دیوان وی تفال می‌زنند و دیوان حافظ در گذشته تاکنون در کنار قرآن در طاقچه عموم مردم ایران و فارسی زبانان کشور‌هایی همچون تاجیکستان، افغانستان و ارمنستان و آذربایجان، هند و.... قرار دارد. شیرازی‌ها میزبان دو شاعر بزرگ ادب فارسی هستند، سعدی و حافظ در کنار بزرگان ادب فارسی در اوج هستند و خوش می‌درخشند اما فرد دیگری در شیراز است که نام و یادش مغفول و مهجور مانده و حق بزرگی به گردن حافظ دارد که کمتر نامی از او برده می‌شود، او «محمد گلندام» است. وی حق بزرگی بر گردن حافظ و ادبیات فارسی دارد زیرا آنگونه که در تفاسیر و تذکره‌ها گفته و نوشته شده، او علاوه بر آنکه شاگرد حضرت لسان الغیب بوده، مرید حافظ بودونخستین بار مقدمه‌ای در خصوص حافظ شیرازی نوشت و غزلیات و دیوان حافظ را که مرشد و مراد و پیر دیر وطریقت بوده را جمع‌آوری کرده و به صورت الفبایی مدون نموده است. دیوان حافظ به این صورت امروزی که در دست داریم را محمد گلندام جمع‌آوری کرده است. اگر «گلندام» نبود و جمع‌آوری دیوان شعر حافظ را انجام نمی‌داد، خلاء بزرگی در زبان فارسی دیده می‌شد و آنهم فقدان دیوان و اشعار حافظ بود. از وزرای فرهنگ و ارشاد اسلامی، آموزش و پرورش و مجموعه حاکمیتی کشور خواست تا بیشتر نام و یاد حافظ و شعر و غزل او را در کتب درسی دانشگاه‌ها و مدارس و یا در رسانه‌ها و محافل گوناگون ادبی و فرهنگی مطرح و احیا کنند و دانشجویان، دانش‌آموزان و نسل جوان را با این شخصیت بزرگ ادبی ایران و اسلام بیش از پیش آشنا یا با اجرای برنامه‌های حافظ خوانی و دیگر فعالیت‌های مرتبط با حافظ و شعر او، نسل امروز و فردا را با افکار و اثار و جهان بینی و‌اندیشه‌های بلند این شاعر نامدار فارسی مأنوس سازند.
نماینده مجلس
دکترای زبان وادب پارسی