همصدایی گره‌گشا است

اشرف بروجردی
جدل و حتی تنش در جوامع امری رایج و حتی می‌توان گفت، اجتناب نتاپذیر است. اساسا اختلاف سلیقه‌ها به‌طور کاملا طبیعی باعث تضارب رای شده و در نتیجه فضا را برای ادبیات تقابلی فراهم می‌کند. به همین دلیل باید سعی کرد نگاهی منطقی به تفاوت عقیده‌ها انداخت تا دیدگاه‌های متفاوت نه تنها به چالش منجر نشوند، بلکه فضا را برای نتیجه مثبت و کارآمدی مهیا کنند. این مهم اما در وضعیتی به دست خواهد آمد که فرهنگ گفت‌و‌گو و تحمل «دیگری» در اذهان رسوخ کند. چرا که نادیده گرفتن «غیر»، فاصله ایجاد می‌کند و در نتیجه پیشرفت و توسعه هدفی غیرقابل دسترس می‌شوند.
با این حال باید اذعان کرد، گروه‌های سیاسی و اجتماعی حاضر در جامعه ایران، آمادگی شنیدن نظرات غیر و مباحثه را به هیچ وجه ندارند که این نقیصه نه تنها باعث ماندگاری مانع‌های ریز و درشت می‌شوند، بلکه افراد را به ورود به فضای درگیری و تنش سوق داده و در نتیجه انسجام داخلی و حتی می‌توان گفت شادابی اجتماعی را به امری بعید تبدیل می‌کند. در واقع می‌توان، گفت اگر در یک دهه گذشته دشواری‌های بیشتری را تحمل کرده‌ایم دلیلی جز این ندارد که تنش و درگیری‌های سیاسیون به لایه‌های مختلف جامعه رسوخ کرده است. به همین دلیل بی‌اعتمادی به آینده و امیدواری  نسبت به اصلاح امور بسیار کمرنگ شده است. این شرایط موید این امر است که باید در قدم اول برای بالا رفتن ظرفیت عمومی برای پذیرش اصل تضارب آراء فرهنگ‌سازی کرد تا در قدم‌های بعدی الزام‌های گفت‌و گو فراهم شوند. بلکه از طریق یکدستگی بتوانیم از این برهه پر چالش و مملو از مانع‌های بلند گذر کنیم.