روزنامه آفتاب یزد
1396/04/21
از این یک لاقبا یاد بگیرید!
منتقدان و مخالفان آمریکایی ترامپ دل خوشی از او ندارند.رئیس جمهور جدید ایالات متحده روزی نیست که حاشیه سازی نکند .او به قدری در حاشیه غوطه ور است که حتی می تواند اجلاس مهم و بزرگی چون «جی-20»را به حاشیه بکشاند.البته در «متن» هم کم دردسر ساز نیست این ترامپ مو بور!آخرین مصداقش همین دیدار با پوتین روسی است .«خوش وبش» و« قول و قرار» او با نفر اول کاخ کرملین، منتقدان ترامپ را حسابی آشفته ساخته است.آنان معتقدند در شرایطی رئیس جمهور دم از همکاری با روسیه می زند که این کشور دشمن شماره نخست آمریکاست. از سوی دیگر همچنان پرونده دخالت مسکو در انتخابات اخیر آمریکا روی میز قرار دارد و نه تنها از ابعاد آن کم نشده بلکه هر روز به برگه های پرونده فوق افزوده می شود.برگ جدید این پرونده، افشای دیدار پسر ترامپ با وکیل روسی و گرفتن برخی اطلاعات «ذی قیمت» در خصوص هیلاری کلینتون است.لذا معترضان رئیس جمهور آمریکا پر بیرا هم نمی گویند.مدت مدیدی است که واشنگتن و مسکو همچون کارد و پنیر هستند و به اصطلاح آب شان در یک جوی نمی رود. جمهوری خواه و دموکرات همنمی شناسد .اما ترامپ یک نمونه منحصر به فرد است.او گویا حساب ویژه ای برای پوتین باز کرده است.نوع مصافحه وی با رئیس جمهور روسیه نیز گواه نیکی است .رئیس دولت ایالات متحده دست پوتین را عاشقانه می فشارد ولی وقتی به سردمداران کشورهای دیگر می رسد دستانشان را به نشانه قدرت و جسارت به سمت خود می‌کشد تا حساب کار دست شان بیاید.
اکنون در چنین اتمسفری جان مک کین منتقد رئیس جمهور امریکا علیرغم اعتراض سخت به اظهارات رئیس جمهور این کشور در مورد پوتین پس از اولین دیدار خبر ساز،
چنین اظهار نظر می نماید:« من از این
رئیس‌جمهور (ترامپ) حمایت نمی‌کنم اما او در نهایت رئیس‌جمهور است و من هرجا که توانسته باشم تلاش کردم با او همکاری کنم.»این ادبیات سیاستمداری است که چه در عمل و چه در گفتار تابع بی چون و چرای مکتب ماکیاولی است.اما وقتی پای منافع کشوردر میان است این چنین ضمن انتقاد اما دم از همکاری هم می زند.یعنی شاید اعتراضی باشد - که هست- اما دلیل نمی شود سنگ اندازی کرد و در برهه های حساس پشت رئیس جمهور را خالی کرد.او اذعان دارد از ترامپ حمایت نمی کند اما مانع تراشی نیز نمی کند و اگر لازم باشد همکاری هم می کند.
برگردیم به ایران.اینجا ما مدعی پیروی از مکتبی هستیم که می‌گوید: «اعتدال ،علم و مراعات.»یعنی هیچ جای آن اگر کنکاش کنید نمی گوید هدف، وسیله را توجیه می کند
و یا می توان برای رسیدن به مقصود رای و نظر مردم را زیر پا گذاشت. ما می گوییم مردمسالاری دینی نه لیبرال دموکراسی . حال به راستی اگر روی کاغذ چنین است چرا در عمل از سوی عده‌ای مدعی، نشانه‌ای مشاهده نمی شود؟
بلوای دلواپسان پس از پیروزی درخشان «رئیس جمهور حسن روحانی» در انتخابات پیشین در چارچوب نقد و حتی اعتراض نیست. این اقدامات که به نظر نمی‌رسد بدون برنامه باشد تکاپو برای زمین زدن قوه اجرایی کشور است! درست مثل رفتار چریک‌ها. اینها البته مسلح به توهین و دروغ هستند. نقد به جهت اصلاح صورت
می‌گیرد اما این ها با شلاق تخریب می‌زنند تا کمر دولت بشکند.
بیاییم با خود روراست باشیم. نقل قول آن آمریکایی را بگذارید کنار اظهارنظر های
اخیر برخی داخلی ها در مورد حسن روحانی.مایی که مدعی هستیم چرا باید اینگونه غبطه بخوریم به اظهارنظر یک مقام غربی در قبال دولت مستقر و رعایت اصول مردمسالاری؟ای کاش برخی از این آقایان از همین آمریکایی یک لاقبا یادبگیرند.
سایر اخبار این روزنامه
