جام حذفی حرف‌های موسوی را خورد!

ملی‌پوشان والیبال حق دارند؛ ورزش ایران فقط و فقط در فوتبال خلاصه شده و این را می‌توان حتی در همین صفحه ورزشی امروز که جلوی رویتان است به خوبی دید. افیون فوتبال چنان بالاست که حتی حرف‌های بحق و طوفانی سیدمحمد موسوی، کاپیتان تیم ملی والیبال هم خیلی زود نادیده گرفته و فراموش می‌شود وقتی که می‌گوید: «نزدیک به ۵۰ روز است در حال تمرین و آماده شدن برای لیگ ملت‌ها هستیم، اما هیچ مسئولی نیامد ببیند که اوضاعمان چطور است. اصلاً ما را نمی‌بینند، ولی اگر موفق شویم برای گرفتن عکس یادگاری سرو‌کله‌شان پیدا می‌شود. این روز‌ها همه چیز در فوتبال خلاصه می‌شود، در دربی و جام حذفی، در اینکه کدام تیم لیگ برتری سقوط کرده و کدام بالانشین شده است.»
فوتبال صنعت است و افیون آن چنان بالاست که مردم را به راحتی به سمت خود می‌کشاند، حتی آن‌ها که مدعی هستند در دوراهی والیبال تیم ملی و مسابقه باشگاهی فوتبال اولی را برمی‌گزینند هم خوب می‌دانند که اینگونه نیست، اما به قول موسوی حساب مسئولان ورزش کشور از مردم کوچه و بازار و حتی رسانه‌های فوتبال‌زده جداست. مدت‌هاست که همه از تبعیض‌ها ناراحتند، از مدال‌آور پارالمپیکی گرفته تا قهرمانان والیبال و بسکتبال و تیراندازی، اما صدایشان به جایی نمی‌رسد. آخرین آن هم انتقاد تند محمد موسوی، کاپیتان تیم ملی والیبال بود که در هیاهوی فینال جام حذفی میان دو تیم بیت‌المال‌خور که برای به دست آوردن جام در چند روز گذشته هر کاری که فکرش را بکنید انجام داده‌اند. البته محمد موسوی تنها نبود، امین اسماعیل‌نژاد هم انتقاد کرد از بی‌توجهی‌ها، از دیده نشدن‌ها و از اینکه تنها فدراسیون بود که در طول این مدت حامی ملی‌پوشان بوده، اما بقیه مسئولان ورزش فعلاً کاری به والیبال ندارند، ولی خب حرف‌های او هم مانند محمد موسوی خیلی زود فراموش شد. انتقاد‌هایی که حتی ارزش آن کمتر از حرف‌های «صدمن یه غاز» برخی قدیمی‌های سرخابی بود و خیلی زود از یاد‌ها رفت. اما واقعیت این است که تیم ملی والیبال ایران باید در لیگ ملت‌ها شرکت کند، لیگی که از آن خاطرات خوشی داریم. خاطراتی به مراتب خوش‌تر از خاطرات حضور فوتبال در مسابقات بین‌المللی، خاطراتی که به آن‌ها افتخار می‌کنیم، نه اینکه با یادآوری آن‌ها شرمنده شویم.
روی صحبت‌مان با شماست آقای مسئول؛ این شما و این فینال جام حذفی لذتش را ببرید، اما یادتان باشد که ورزش فقط در فوتبال خلاصه نمی‌شود. هرچند که خوب می‌دانیم تمام این حرف‌ها و این انتقاد‌ها کوچک‌ترین تأثیری بر جماعت مسئول و رسانه‌ای فوتبال‌زده ندارد، اما حقیقت را باید فریاد زد. حقیقت این است که این ورزش فوتبال‌زده در حال سقوط به انتهای دره است و اگر موفقیتی هم کسب می‌شود، صرفاً از صدقه سری همت و غیرت ورزشکاران رشته‌های غیرفوتبالی است، والا مسئولان ورزش کشور نشان داده‌اند که وقتی پای فوتبال در میان باشد هیچ چیز دیگری را نه می‌بینند و نه می‌شنوند.