پیشرفت جزئی اما رو به جلو

   نماینده روسیه در سازمان‌های بین‌المللی از اتمام بررسی توافق پادمانی ایران توسط شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی خبر داد. میخائیل اولیانوف، در توئیتی نوشت: شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی ملاحظات خود درباره توافق پادمانی عدم اشاعه هسته‌ای با ایران را تکمیل کرده است. یکی از مباحث اختلافی این مسئله بوده که آیا «نیمه لیوان پر است یا خالی». پاسخ آن به احساسات شخصی سخنران بستگی داشت. اولیانوف در جلسه شورای حکام آژانس اتمی نیز گفته بود: ما از حل‌وفصل مشکلات چندین ساله برجسته میان ایران و آژانس بین‌المللی انرژی اتمی درخصوص ذرات اورانیوم اعلام نشده استقبال می‌کنیم. اکنون اولین پیشرفت واقعی - هرچند جزئی - حاصل شده است. این نشانگر تمایل دو طرف به تعامل سازنده است.همزمان،محسن نذیری اصل، سفیر و نماینده دایم جمهوری اسلامی ایران در دفتر سازمان ملل در وین و نماینده دایم ایران در آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در نشست شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی به تشریح مواضع جمهوری اسلامی ایران پرداخت.وی از رویکردهای تحریک آمیز و غیرسازنده دولت‌های اروپایی در قبال ایران انتقاد کرد و با اشاره به نادیده گرفته شدن نقض تعهدات آمریکا و اتحادیه اروپا ذیل برجام، اظهار کرد: اگر یک آژانس بین‌المللی برای نظارت بر گسترش تحریم‌های غیرقانونی داشتیم، گزارش مربوط به نقض تعهدات توسط ایالات متحده و اتحادیه اروپا (سه کشور اروپایی) در پرتو قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت (۲۰۱۵) طولانی خواهد بود.نماینده اتحادیه اروپا در شورای حکام آژانس بین المللی انرژی اتمی با انتشار بیانیه ای از تداوم ابهام های آژانس درباره برنامه اتمی ایران و نحوه همکاری این کشور با بازرسان آژانس ابراز «نگرانی جدی» کرده است.نذیری اصل در ادامه ضمن پرداختن به اقدامات سازنده ایران در همکاری با آژانس و با بیان این که انتظارات نابجا از ایران غیر منطقی است، به ابراز تمایل آمریکا برای بازگشت به برجام و مذاکرات انجام شده در این زمینه اشاره کرد و گفت: به رغم مذاکرات پر زحمتی که بیش از ۱۸ ماه به طول انجامید، عمدتاً به دلیل نبود اراده سیاسی و عزم آمریکا، نتوانستیم مذاکرات را به نتیجه برسانیم. به رغم اعلام مکرر اخیر آمریکا که «احیای برجام چندین ماه است در دستور قرار ندارد»، مایه نگرانی جدی است که برخی دیگر از شرکت‌کنندگان چشم خود را بر این نگرش بسیار غیرمسئولانه بسته‌اند و حتی درباره آن ابراز همراهی می‌کنند. این نشان می‌دهد که محاسبات اشتباه و برنامه‌های محدود سیاسی بر احیای توافقی غلبه دارد که سال‌ها جامعه بین‌المللی برای رسیدن به آن سرمایه‌گذاری کرده بود.