روزنامه خراسان
1402/03/27
استوری های عجیب قلیچ، گام ترامپی پوتین علیه فلسطین و سریال موفق سروش صحت
چهره‌ها
تلاش عجیب «قلیچ» برای فراموش‌نشدن
استوری‌های عجیب و پربازدید دروازه‌بان سابق تیم‌ملی و پرسپولیس از یک تفکر غلط نشئت گرفته است
دکتر سیدعلی ظریفی| روان‌شناس
دروازه‌بان سابق پرسپولیس که تقریبا 30 سال است کفش‌هایش را آویخته و در کارنامه‌اش، 176 بازی و 12 سال حضور در پرسپولیس دیده میشود، نامش به تازگی با انتشار چند استوری بر سر زبان‌ها افتاده است. چند استوری او عبارتند از: «بوفون: دروازه‌بان ایرانی وحید قلیچ الگوی من در گرفتن پنالتی بود»، «دختر مارادونا: پدرم از گلرهای زیادی تعریف می‌کرد اما همیشه می‌گفت ترسم این است که روزی روبه روی گلر ایرانی به نام وحید قلیچ قرار بگیرم. باز کردن دروازه او غیرممکن است»، «فرگوسن سرمربی منچستر در کتاب خاطراتش می‌نویسد: همیشه آرزو داشتم درون دروازه تیمم دروازه‌بانی مثل وحید قلیچ باشد، بی‌شک وحید در تاریخ فوتبال تکرار نخواهد شد»، «جمشید آریا: در فیلم یاس‌های وحشی شجاعت و جنگندگی را از دروازه‌بان وقت پرسپولیس جناب وحید قلیچ یاد گرفتم»، در مواردی هم عکسش را در کنار بهترین‌های تاریخ دروازه‌بانی دنیا می‌گذارد و می‌نویسد هوش مصنوعی، او را به‌عنوان یکی از آن‌ها انتخاب کرده! شاید بگویید این کارها صرفاً شوخی است اما در ادامه و از منظر روان‌شناسی، چند نکته را در همین باره مطرح می‌کنم.
فراموش‌شدن به‌خصوص برای چهره‌ها ناگوارتر است
افرادی که روزی چهره‌ای سرشناس و مطرح بوده‌اند و به نحوی ستاره دنیای هنر یا ورزش شناخته می‌شوند، بعد از این‌که عمر این شهرت شان تمام میشود و از دوران اوج خود خارج و به بازنشستگی نزدیک می‌شوند، تحمل و باور این اتفاق برای‌شان ناگوار است. بعضی از آن‌ها، پس از گذشت سال‌ها که تصویرشان از تمام خاطره‌ها پاک میشود، برای این‌که با این بحران مبارزه کنند، دست به یک سری کارهای نمایشی برای جلب‌توجه می‌زنند.
احساس ناامنی و تلاش برای مهم جلوه‌دادن خود
به‌طور کلی، افرادی که خودنمایی می‌کنند احساس ناامنی در وجودشان است. گاهی فرد خودنما فقط زمانی به خودنمایی می‌پردازد که احساس می‌کند به آن احتیاج دارد؛ دقیقا وقتی که فکر می‌کند بقیه او را به حساب نمی‌آورند یا او را فرد مهمی تلقی نمی‌کنند. پس فرد خودنما این جاست که تلاش می‌کند خود را مهم جلوه دهد اما اگر کسی به خودش و توانمندی‌هایش باور داشته باشد، دیگر نیازی به خودنمایی ندارد.
ردپای اعتمادبه‌نفس پایین در این مواقع
برخی افراد دوست دارند همیشه مورد محبت و توجه دیگران باشند به‌خصوص اگر روزگاری، طعم شهرت را هم چشیده باشند. به همین دلیل فرد اگر این کمبود را در خود حس کند و مورد بی‌مهری اطرافیان خود قرار گیرد، ممکن است شیوه خودنمایی را پیشه کند. گاهی نداشتن اعتمادبه‌نفس این دسته از افراد به علت نداشتن روحیه‌ای مقاوم و نا آگاهی از شخصیت باارزش خود و ایجاد عقده حقارت به گونه‌ای است که شخص خود را از دیگران کمتر می‌بیند بنابراین سعی می‌کند کاستی های خود را با رفتارهای نمایشی و تظاهر برطرف کند و با این تفکر غلط به بلای بزرگ‌تری که مورد تمسخر قرار گرفتن توسط دیگران و ... است، خود را گرفتار می‌کند.
چه افرادی در چنین دامی می‌افتند؟
افرادی که دست به چنین رفتارهای نمایشی می‌زنند، ویژگی‌های خاصی دارند؛ مثلا هرگاه در مرکز توجه دیگران نباشند، احساس ناراحتی یا فکر می کنند قدرشان دانسته نشده است. هرگاه مورد توجه قرار نگیرند، ممکن است برای جلب توجه دیگران، کار برجسته و حتی اشتباهی انجام دهند. آن‌ها با شور و نشاط زیاد و چشمگیر، مایل هستند تا توجه دیگران را به خود جلب کنند. سبک گفتاری این افراد به شدت تاثیرگذار و فاقد جزئیات است و گاهی عقاید تند یا افراطی بیان می‌کنند. برای درمان این تفکر و باور اشتباه، فرد باید ابتدا اعتماد به نفس خودش را افزایش دهد، بر داشته‌های خود تمرکز کند و بر این باور باشد که زندگی فراز و نشیب‌هایی دارد. بالا و پایین‌های روزگار طبیعی است و فرد موفق کسی است که در این موقعیت‌ها شخصیت و ارزش واقعی خودش را حفظ کند.
روسیه در قدس اشغالی نمایندگی دیپلماتیک دایر می‌کند
گام ترامپی پوتین در قدس!
در سکوتی خبری و پنج سال پس از انتقال سفارت آمریکا به قدس، روسیه و اسرائیل توافقی محرمانه برای ایجاد یک کنسولگری در شهر قدس امضا کردند که روزنامه «اسرائیل هیوم» دیروز جمعه از آن پرده برداشت و نوشت که به نسخه‌ای از این «توافق محرمانه» دست یافته است. این توافق به ظاهر رهیافتی برای حل یک اختلاف ارضی متعلق به یک قطعه زمین مربوط به روسیه در قدس است، اما به نوشته این روزنامه، مرکزی دیپلماتیک که قرار است احداث شود، فراتر از یک کنسولگری در قلب قدس است. جالب است که این توافقِ شوک آور برای فلسطینی‌ها، همزمان با «روز اورشلیم» در تقویم اسرائیل در سالگرد اشغال بخش شرقی این شهر در سال 1967 امضا شده است، اما احداث کنسولگری روسیه، پس از شناسایی قدس غربی به عنوان پایتخت اسرائیل، مقدمه انتقال سفارت به این شهر و امتیازی است که پوتین در این شرایط سخت داخلی نتانیاهو به او می‌دهد و همچنین برونداد عمق روابط بین آن ها پس از قیل و قال‌های ناصواب در این باره از زمان شروع جنگ اوکراین است. دیگر هدف این امتیاز، تداوم موضع بی‌طرفی تل آویو در برابر این جنگ است. ساخت دفتر دیپلماتیک روسیه در قدس اشغالی در حالی است که مسکو در اردیبهشت ۹۷ و پس از انتقال سفارت آمریکا از تل آویو به بیت‌المقدس، این اقدام دولت وقت آمریکا را غیرسازنده و موجب تنش‌‌آفرینی بیشتر دانسته بود.
امضای سروش صحت پای «مگه تموم عمر چند تا بهاره؟»
اولین سریال نمایش خانگی کارگردان و نویسنده خوش‌سابقه، چگونه آغاز شد؟
مائده کاشیان
پس از پایان سریال «آکتور» ساخته نیما جاویدی، مجموعه «مگه تموم عمر چند تا بهاره؟» به کارگردانی سروش صحت جایگزین آن شد و به انتشار رسید. علی مصفا، کاظم سیاحی، قدرت‌ا... ایزدی، آناهیتا افشار، بیژن بنفشه‌خواه، وحید آقاپور و محمد نادری بازیگران شناخته‌شده این سریال هستند. مجید یوسفی و گیلدا ویشکی نیز که سابقه حضور در تئاتر و سینما را دارند، در ترکیب بازیگران این مجموعه حاضر هستند. اولین ساخته سروش صحت در نمایش خانگی، با حال و هوایی مشابه دیگر ساخته‌های این کارگردان، فعلا شروع خوبی داشته است. شروع با معرفی شخصیت‌ها سریال «مگه تموم عمر چند تا بهاره؟» شخصیت‌های متعددی دارد و در قسمت اول آن بیشتر شاهد معرفی شخصیت‌های اصلی قصه بودیم. یک خواهر و برادر در همسایگی عمو و پسرعموهایشان زندگی می‌کنند و هرکدام از آن‌ها متناسب با روحیه و اخلاقیات خاص‌شان، درگیر چالش‌هایی در زندگی شخصی و حرفه‌ای خود هستند. هنوز داستان اصلی سریال آغاز نشده، بنابراین برای قضاوت درباره «مگه تموم عمر...» و همراهی بیشتر با قصه و شخصیت‌های آن باید صبر کرد. فعلا در قسمت اول می‌توان گفت این مجموعه فضای شیرینی دارد و شخصیت های آن می‌توانند ماجراهای بامزه‌ای را در قصه رقم بزنند. شوخی‌هایی از جنس کمدی «لیسانسه‌ها» با توجه به فضای قسمت اول «مگه تموم عمر...» و شخصیت‌های آن، با اثری مشابه دیگر ساخته‌های سروش صحت مانند «شمعدونی»، «جهان با من برقص» و «لیسانسه‌ها» طرف هستیم. جنس شوخی‌های «مگه تموم عمر...» مخاطب را به یاد کمدی «لیسانسه‌ها» می‌اندازد. به عنوان مثال پیشتر نمونه‌ای از اتفاقی که در ماجرای سرقت گوشی «فرزانه» رخ داد یعنی وقوع یک اتفاق و سپس نمایش روایت غیرواقعی از آن اتفاق توسط یکی از شخصیت‌ها را در «پژمان» و «لیسانسه‌ها» دیده بودیم. استفاده از واژه ادبی مانند مرد «کهن سال» در دیالوگی به زبان محاوره هم یاد «لیسانسه‌ها» را تداعی می‌کند. ایده حضور گروه موسیقی در سریال نیز پیشتر به شیوه جذابی در «جهان با من برقص» استفاده شده بود. شخصیت‌پردازی «نیما» و بعضی رفتارهای او نیز بی‌شباهت به شخصیت بامزه «حبیب» نیست. برای ارزیابی بازی بازیگران «مگه تموم عمر...» هنوز زود است، اما فعلا درباره مجید یوسفی که چهره چندان آشنایی برای مخاطبان نیست، می‌توان گفت این بازیگر در شروع سریال موفق شد به عنوان جوان ساده‌لوح قصه بازی خوبی را به نمایش بگذارد و تماشاگر را با خود همراه کند. آناهیتا افشار که قبلا در مجموعه «سه در چهار» نقش دختر کم‌هوش را تجربه کرده بود، در ساخته صحت نیز چنین نقشی دارد،با این تفاوت که مانند «مرضیه» (در «سه در چهار») مظلوم و ساکت نیست.
سایر اخبار این روزنامه
حجاب در ترازوی منطق و عقلانیت
محبوبیت «مبارزه مسلحانه»در فلسطین
صنعت، پیشران رشد اقتصادی 1401
شوک تحویل خودرو در زمستان 1403 پس از قرعه کشی دوم !
استاندار خراسان رضوی: ۱۵۰۰ روستای استان در تامین آب آشامیدنی مشکل دارند
چرایی حمایت از مبارزان فلسطینی
گمانه‌زنی‌ها از «توافق سریع»
تفریح سوال برانگیز یوزها در کافا
استوری های عجیب قلیچ، گام ترامپی پوتین علیه فلسطین و سریال موفق سروش صحت
راز جسد سوخته در کمربند سبز
صنعت هسته ای در خدمت زندگی مردم
جریمه سرعت غیرمجاز در اروپا چقدر است و چگونه محاسبه میشود؟
6 توصیه به طلاق‌گرفته ها
