درک آلبانی از گروهکی تروریست و پرهزینه

حنیف غفاری تحلیلگر مسائل بین‌المللی

 رویدادی که در کشور آلبانی و در پایگاه‌ گروهک نفاق رخ داد، معلول نوعی اقدام ضدامنیتی و مخفیانه منافقین علیه دولت میزبان بوده است. همان‌طور که در بیانیه دولت آلبانی نیز به آن اشاره شد، تعهدناپذیری منافقین (وفق توافق سال 2014 میلادی) این اتفاق را رقم زده است. برخی مستندات و شواهد می‌گوید این تعهدناپذیری ناظر بر فعالیت‌های سایبری ممنوعه، حتی علیه اطلاعات طبقه‌بندی‌شده دولت آلبانی بوده که تیرانا را نسبت به فعالیت گروهک منافقین در خاک خود و دامنه این فعالیت‌ها حساس کرده است. در نهایت، دستگاه‌ اطلاعاتی کشور آلبانی این گروه را خطری امنیتی دانسته و به اقدامات آن واکنش نشان داده است. واقعیت امر این است که اگر در سال 2003 میلادی و در دوران ریاست‌جمهوری  ژاک شیراک  در فرانسه با رفتارهای منافقین همچون پولشویی و تسویه‌های درون‌گروهی برخورد کامل صورت می‌گرفت و مصالحه نمی‌شد، امروز این اتفاقات در کشور آلبانی رخ نمی‌داد! به عبارت بهتر، دستگاه‌های امنیتی و دولتی فرانسه اکنون ثمره مصالحه خود با این گروهک تروریستی را در پرونده‌های نوظهور سایبری و امنیتی مشاهده می‌کنند. آنچه اخیرا در آلبانی رخ داد، با توجه به ماهیت گروهک منافقین،  امری طبیعی و قابل پیش‌بینی بود. شاید فقط «زمان پاتک امنیتی منافقین به دولت‌های میزبان» است که در اینجا نقطه ابهام است نه کلیت آن! این پرسش که گروهک منافقین در چه زمانی و به چه نحوی در کدام پرونده‌ها و مقولات خاص علیه منافع ملی کشور میزبان اقدام خواهند کرد. رخدادهای اخیر در آلبانی، نقطه آشکارساز طغیان منافقین علیه کشورهای میزبان اروپایی خود است نه نقطه آغاز آن! اما پرسش دیگری که در این‌باره مطرح می‌شود، این است که آیا رویکرد غرب در قبال منافقین تغییر کرده است؟ قضاوت قطعی در این خصوص منوط به گذشت زمان و سنجش پارامترهای رفتاری و گفتاری غرب خواهد بود. اما در مورد گروهک منافقین، اتفاقات خاصی رخ داده که چینش آنها در کنار یکدیگر قابل تامل است. رفتارهایی همچون آزادی اسدالله اسدی، دیپلمات کشورمان،  از سوی دولت بلژیک، لغو مجوز اجلاس سالیانه این گروه در پاریس و حمله به پایگاه‌ منافقین در آلبانی نشان می‌دهد که دستگاه‌های اطلاعاتی دریافته‌اند هزینه حمایت و حتی میزبانی از گروهک منافقین  قطعا بیش از فواید آن (برای غرب) است! موضوعی که امیدواریم تلنگری برای دستگاه‌های دولتی و امنیتی غرب به شمار آید و آنها را وادار به درک واقعیات جاری در قبال ایران کند!