اعترافات فرمانده «نواتیم » جای خالی بزرگان ادبیات معاصر در رادیو و گ لمحمدی در تراکتور؟!

اعترافات فرمانده پایگاه «نواتیم»  بن دیوید:شاهد بی سابقه ترین حمله به پایگاه نواتیم بودیم.  خبرنگار BBC : آن چه که ما دیدیم واقعا وحشتناک است؛ مخزن سوخت موشک ایرانی ۱۱ متر است   توکلی - حالا دیگر تشت رسوایی صهیونیست ها را رسانه های عبری و غربی بر روی  دست گرفته اند. همین چند روز قبل بود که صهیونیست ها به رغم انتشار تصاویر برخورد موشک های ایران به خاک فلسطین اشغالی در یک گزافه گویی آشکار مدعی شدند که 99 درصد حملات ایران را رهگیری کرده اند. ادعاهایی که رفته رفته رنگ باخت و این بار خود رسانه های خارجی بودند که به هدف قرار گرفتن موشک باران نواتیم اعتراف کردند. به تازگی بن دیوید، فرمانده پایگاه نواتیم  پس از عملیات وعده صادق در قاب تصویر ظاهر شد و در گفت و گو با یک شبکه عبری خاطرنشان کرد که «  این بی سابقه ترین حمله به پایگاه نواتیم بوده؛ احتمال حمله به پایگاه را می‌دادیم به همین دلیل خیلی از افراد و تجهیزات را خارج کردیم.» ‌وی در پاسخ به سوالی درباره تعداد اصابت موشک ها و موارد آسیب دیده در این حمله گفت: «در این موارد حرفی نمی‌زنم، چون اطلاعات دادن به نفع ایران است.» کسری ناجی خبرنگار BBC نیز به نواتیم رفته و  بعد از بازدید از پایگاه نواتیم اسرائیل، حمله موشکی ایران را وحشتناک توصیف کرده و می گوید : «آن چه که ما دیدیم واقعا وحشتناک است؛ مخزن سوخت موشک پرتاب شده ۱۱ متر است.به اضافه ۴۵۰ کیلوگرم مواد منفجره در کلاهک جنگی که با برد ۱۶۰۰ کیلومتر، فاصله ایران تا فلسطین اشغالی را راحت طی کرد.»   برخورد موشک به حداقل 4 نقطه نواتیم بی بی سی اما در گزارش های مختلف خود با انتشار تصاویر ماهواره ای و تصاویر محل اصابت موشک ها از نزدیک نشان می دهد که حداقل به4 نقطه از پایگاه نظامی نواتیم موشک اصابت کرده است . همان طور که رسانه های غربی و عبری نیز اشاره کرده اند از کنار نواتیم نباید به سادگی عبور کرد و مهم تر از تعداد موشکی که به نواتیم اصابت کرده؛ موقعیت جغرافیایی این پایگاه نظامی در دل خاک فلسطین اشغالی است. بی بی سی درباره اهمیت نواتیم و کم و کیف خسارت وارد شده به آن نوشته است :« پایگاه هوایی نواتیم، حمله به یکی از پایگاه‌های اصلی فلسطین اشغالی است؛ در ۲۰ کیلومتری مرکز هسته‌ای دیمونا و حمله به آن می‌تواند حامل پیامی تهدیدآمیز باشد.» در ادامه آمده است :« برخی از تحلیل گران نظامی چون عمر آشور، پروفسور مطالعات امنیتی- نظامی انستیتو  دوحه، حمله ایران را هم از نظر نظامی و هم اطلاعاتی پراهمیت خوانده اند.اهداف حمله ایران نشان می‌دهد، جدای از توانایی‌های موشکی که همواره غرب از آن نگران بوده و در جریان برجام سعی کرد با قطعنامه ۲۲۳۱ آن را مهار کند، ایران شمال و تقریبا جنوب اسرائیل را هدف قرار داد.گستردگی حمله ایران حاوی این پیام است که به هر نقطه‌ای از فلسطین اشغالی دسترسی دارد. این تعداد پهپاد و مسافت طی شده، در حملات پهپادی «بی‌سابقه» بوده است.پایگاه نواتیم کانون اصلی بحث‌ها درباره حمله بوده و در تصاویر ماهواره‌ای تغییرات آن مشهود است. طبق تصاویر ماهواره‌ای، دست‌کم در چهار نقطه از پایگاه نواتیم تغییراتی دیده می‌شود.پایگاه نواتیم پنج باند بزرگ پرواز در دو بخش شمالی و جنوبی دارد و محل مورد اشاره در باند جنوبی است. در تصاویر ۱۲‌آوریل، در باند جنوبی پایگاه که آشیانه هواپیماهاست، هیچ تغییری دیده نمی‌شود. اما پس از حمله ایران، لکه بزرگی بر روی همان باند قابل شناسایی است که تقریبا تمام عرض ۲۳ متری آن را پوشانده است.» به گزارش آسوشیتدپرس نیز ، در حمله ایران، بخشی از باند پرواز پایگاه هوایی نواتیم آسیب دیده است.» در همین راستا عمر آشور، پژوهشگر ارشد نظامی می‌گوید این که «ایران از نظر اطلاعاتی، درباره مبدأ حمله اشراف داشته، موضوع حائز اهمیتی است.» یکی دیگر از نقاطی که اصلی‌ترین خسارت ایران به زیرساخت‌های رژیم صهیونیستی  را نشان می دهد، گودالی در کنار دیوار یک ساختمان تازه‌ساخت در نزدیکی باندهای شمالی پایگاه است. با این که رژیم صهیونیستی خود را در مهار موشک‌ها پیروز دانسته، اما موشک‌ها از لایه‌های پدافند هوایی عبور کرده‌اند. ازدحام پهپادها و سایر مهمات هوایی، حواس دفاع هوایی چندلایه رژیم صهیونیستی را منحرف کرد و به چند موشک بالستیک اجازه نفوذ و اصابت به اهداف خود را داد. به گفته اسکات ریتر، بازرس سابق تسلیحات سازمان ملل، «۵ تا ۷ موشک به نواتیم اصابت کرده» است. شبکه ای‌بی‌سی هم نوشت که ۵ موشک به پایگاه نواتیم اصابت کرده است. «وسیم الاحمر» تحلیل گر شبکه فرانس 24 نیز در تازه ترین اظهارات خود به صراحت اعلام کرد«کاری که ایران کرد واقعا بی‌نظیر بود. ایران برای اولین بار حمله مستقیم و با چنین شگردی کرد؛ حمله‌ای که با مطالعه انجام شد و موفق بود.»    ‌موج استعفاها پس از عملیات وعده صادق در این میان اما ترکش های عملیات وعده صادق همچنان ادامه دارد و در تازه ترین خبر یک  روزنامه صهیونیستی  از استعفای آهارون حالیوا، رئیس اداره اطلاعات نظامی ارتش رژیم صهیونیستی خبر داد. روزنامه یدیعوت آحارانوت دلیل استعفای رئیس بخش اطلاعات نظامی رژیم اسرائیل را شکست در 7 اکتبر و حمله این رژیم به بخش کنسولی سفارت ایران در دمشق اعلام کرده است.این اولین مقام ارشد نظامی اسرائیلی است که بعد از آغاز جنگ در غزه استعفا می‌کند.ائیر لاپید رئیس اپوزیسیون رژیم صهیونیستی در اولین واکنش به کناره‌گیری یک مقام نظامی ارشد رژیم صهیونیستی گفت: استعفای رئیس سازمان اطلاعات نظامی اسرائیل، قابل توجیه و اقدامی شایسته است، بهتر است نتانیاهو هم همانند او استعفا کند. همچنین رسانه‌های رژیم اعلام کردند که یهودا فوکس، فرمانده منطقه مرکزی ارتش رژیم صهیونیستی به رئیس ستاد کل ارتش اعلام کرد که پس از ۳ سال از سمت خود   استعفا می‌کند.         ---------------------------------------------------------------------------------------------------------       جای خالی بزرگان ادبیات معاصر در رادیو به مناسبت چهارم اردیبهشت ، روز افتتاح رادیو در ایران  با علیرضا بدیع ،شاعر و مجری  رادیو تلویزیون درباره چالش  برنامه های ادبی رادیو گفت و گو کردیم   الهه آرانیان- امروز 4اردیبهشت روز افتتاح رادیو در ایران است. 84 سال پیش در چنین روزی رادیو تهران شروع به کار کرد. راه درازی که رادیو در ایران تا امروز پیموده، مرهون تلاش‌ها و زحمات جمع بزرگی از نویسندگان و شاعران معاصر است که با قلم و ذوق ادبی خود در تولید و تهیه برنامه‌های مختلف نقش داشتند. شاید برایتان جالب باشد بدانید رادیویی که امروز در هر نقطه‌ای در دسترس است و می‌توان آن را شنید، روزگاری میزبان چه چهره‌های شاخصی در مقام نویسندگی، اجرا، تهیه‌کنندگی و گویندگی بوده ‌است؛ چهره‌هایی همچون مهدی اخوان‌ثالث، هوشنگ مرادی کرمانی، هوشنگ ابتهاج، احمد شاملو، جلال آل احمد، احمد محمود، قیصر امین‌پور، سیدحسن حسینی، مهرداد اوستا، مشفق کاشانی و... . اما چرا در روزگار ما رادیو دیگر آن چنان که باید خانه بزرگان شعر و داستان معاصر نیست؟ چرا این روزها رادیو از قلم نویسنده‌ها و شاعران شناخته‌شده خالی است و همان چهره‌های معدودی هم که در حال فعالیت هستند، یکی یکی با رادیو خداحافظی می‌کنند؟   جمعِ اخوان، مرادی کرمانی، ابتهاج، آل احمد و ... در رادیو رادیو در ایران زمانی که هنوز خبری از شبکه‌های متعدد نبود، با داشتن یک شبکه به اندازه چندین شبکه رادیویی و حتی تلویزیونیِ امروز خروجی داشت؛ روزگاری که شاعران و نویسندگان ترازِ اول معاصر در رادیو به نویسندگی و اجرا می‌پرداختند و فکر و ایده‌های نابشان را به برنامه‌های رادیویی تبدیل می‌کردند. یکی از این چهره‌ها هوشنگ مرادی کرمانی بود که ابتدا می‌خواست گوینده رادیو شود، اما وقتی برای ورود به رادیو آزمون داد به دلیل داشتن لهجه ردش کردند و بعدها نویسنده درجه ‌یک رادیو شد. او در کتاب «هوشنگ دوم» می‌نویسد: «من در رادیو یاد گرفتم که چگونه برای مردم بنویسم. دورانی که در رادیو به سر بردم، به من یاد داد مبتذل ننویسم. در رادیو یاد گرفتم واژه‌هایی را در نوشتن به کار ببرم که در عین وزانت و سنگینی و داشتن بار عاطفی، سبک و دم دستی نباشد، جذاب و شیرین باشد». مهدی اخوان ثالث نیز قبل از انقلاب برای برنامه‌ای به نام «ادبیات ایران» می‌نوشت. مطالب این برنامه بیشتر مربوط به ادبیات کهن ایران و به خصوص زندگی و آثار شعرای نامدار کشورمان بود؛ گاهی نیز مطالب متفرقه ایران. مثلا در یکی از دست‌نوشته‌های اخوان آمده: «مدتی بود که قصد داشتم یکی از برنامه‌های ادبیات ایران را به شعرهایی اختصاص بدهم که شعرا به عنوان لوح مزار سروده‌اند و همچنین شعرهایی مناسب این موضوع که از دیوان‌شان انتخاب کرده‌ام و بر سنگ مزارشان نقش شده اما چون این موضوع یادآور مزار و مرگ و سفر غم‌انگیز و آخرین مرحله و منزل زندگی است و طبعا با حزن و حسیات تألم‌آور ملازمه دارد، عملی کردن این قصد را به تاخیر می‌انداختم تا مناسبتی پیدا شود». یکی دیگر از نویسندگان مشهور رادیو در آن زمان، «فریدون مشیری» بود که طی سال‌های 40 تا 42 توانست عضو شورای نویسندگان رادیو ایران شود. او در این جایگاه با نویسندگان و هنرمندان بسیاری حشر و نشر داشت و هر روز آن‌ها را می‌دید، از جمله آهنگ سازان و خوانندگان که هر وقت شعری برای آهنگی نیاز داشتند، یکراست به سراغ شورای نویسندگان می‌رفتند و آن جا چه کسی بهتر از فریدون مشیری که بلافاصله شعری زیبا و مطلوب برایشان آماده کند. احمد شاملو، جلال آل‌احمد، مهرداد اوستا، مشفق کاشانی، هوشنگ ابتهاج، سیدحسن حسینی، قیصر امین‌پور و... از دیگر چهره‌های شاخص ادبیات بودند که پیش و پس از انقلاب در رادیو فعالیت می‌کردند.   چرا این روزها رادیو از قلم نویسنده‌ها و شاعران شناخته‌شده خالی است؟ علیرضا بدیع، شاعر و ترانه‌سرای کشورمان که پیش از این با رادیو و تلویزیون همکاری داشته و حالا دیگر حاضر به همکاری با صداوسیما نیست، به این پرسش این‌گونه پاسخ می‌دهد: «مسائل مالی، دلیلِ بسیار مختصر و کوچکی برای کارنکردن چهره‌های ادبیات با رادیوست. چون اساساً کسی که با رادیو کار می‌کند و دنبال مشاغل دیگر مثل اجرا و بازیگری نمی‌رود، این پیش‌زمینه ذهنی را دارد که رادیو قرار نیست پول زیادی بدهد و می‌داند حداقل دستمزد ساعتیِ کار در رادیو از حداقل دستمزد ساعتی یک کارگر هم در کشور ما کمتر است. پس مسائل مالی خیلی دخیل نیست و بیشتر به مسائل فکری و عقیدتی برمی‌گردد که در سال‌های گذشته بیشتر شده ‌است. علت قطع همکاری من به عنوان کسی که هم با رادیو و هم با تلویزیون همکاری داشته‌ام، این بود که در تلویزیون اسم احمد شاملو، محمود دولت آبادی و غلامحسین ساعدی را در برنامه‌ای که قرار بود داستان و شعر معاصر را تحلیل کند، روی آنتن زنده آوردم و تهیه‌کننده بعد از برنامه من را توبیخ کرد. مگر ممکن است از ادبیات معاصر بگوییم و از این چهره‌ها یاد نکنیم؟ در رادیو هم همین گیر و گرفت‌ها را داریم و هزارجور هنجار و باید و نباید و خط قرمز سر راه آدم می‌چینند که عطایش را به لقایش می‌بخشد». این شاعر و ترانه‌سرا در ادامه از بزرگان ادبیات و موسیقی یاد می‌کند که زمانی با رادیو همکاری می‌کردند و امروز جای امثال آن‌ها در این رسانه خالی است: «اخوان ثالث زمانی که به خوزستان می‌رود، مدیر رادیو و تلویزیون آن جا می‌شود و بعد به تهران می‌آید و تهیه‌کنندگی و نویسندگی و اجرا می‌کند. دست‌خط‌هایش هنوز در ساختمان شهدای رادیو در جام‌جم هست. مهدی سهیلی، شاعر و نویسنده‌ای که جُنگ‌های ادبی خوب ساخته یا  هوشنگ مرادی کرمانی، هوشنگ ابتهاج و دیگرانی که در رادیو کار می‌کردند. نوازنده‌ها و خواننده‌های خیلی خوبی هم با رادیو همکاری داشته‌اند؛ از بنان و تجویدی گرفته تا یاحقی و لطفی و شجریان و... . یکی دو روز پیش ،من در صفحه اینستاگرام تصویری منتشر کردم از هوشنگ ابتهاج و باستانی پاریزی که درباره عارف قزوینی صحبت می کنند. چه جمعی! کجاست این برنامه‌ها؟ متاسفانه وقتی چند تا فیلتر سر راه باشد معلوم است که خیلی‌ها نمی‌پذیرند همکاری کنند. یک برنامه درست و حسابی نقد ادبیات و فرهنگ نداریم. چهره‌های خاص از یک طیف خاص را دعوت می‌کنند که حرف های کلیشه ای می‌زنند. کی دیده‌اید درباره شعر فروغ و شاملو با حضور کارشناسان آزاد صحبت کنند؟ مخاطب در این وضعیت از دست می‌رود. رادیوی گذشته تکرار نمی‌شود، چون همه‌چیز سیاست‌زده است. فرهنگ و هنر در آزادی فکر به وجود می‌آید».