چینش کابینه و لزوم توجه به تقوای سیاسی وزرا

دکتر مهدی ذاکریان- جامعه‌ای که در آن آزادی بیان، تحزب، رسانه‌های آزاد و پاسخگویی به مردم نباشد، میل به قدرت فردی افزایش می‌یابد، زیرا افراد با کسب قدرت در آن جامعه احساس امنیت و آرامش می‌کنند. همین میل به کسب قدرت است که این همه آدم کوتوله از نظر فکری و روحی را پشت در کابینه دوازدهم به صف کرده است. حتی جناح‌های سیاسی به جای تعقیب مطالبات مردم، به دنبال جایابی برای دوستان و اعضای باند خود هستند. این یعنی حزب در ایران مرده و بده بستان‌ها بر سیاست حاکم است.
کدام کشور پیشرفته‌ای در نظام بین‌الملل می‌یابید که افراد پشت درها صف بکشند و التماس پست و مقام کنند؟
جوامع آزاد از انسان‌هایی آرام و متعادل بهره‌مند است. کسانی که همواره از موقعیت خویش لذت می‌برند و نگران از دست دادن آن نیستند. لذا دلیلی ندارد به هر ذلتی تن دهند تا یک پست و مقامی به دست آورند.
هیجان و تکاپو در اروپای باختری پیش از دو ماه اتفاق می‌افتد: اوت و ژانویه، آن هم برای تعطیلات آرام و ماندنی که بشود شش ماه تمام آن را تعریف کرد و لذت برد .ولی در ایران حرص و استرس هر چهار سال یکبار برای وزرا و دارندگان پست‌های ستاره‌دار اتفاق می‌افتد. آن هم برای حفظ یا کسب جاه و مقام.


کدام دسته از مقامات سیاسی به حقوق بشر می‌اندیشند؟ اروپاییانی که امنیت روحی-روانی دارند یا ایرانیانی که جوش مناصب را می‌زنند؟
قطعا دسته دوم بیماران روحی- روانی هستند که نه تنها از نقض حقوق بشر آزرده نمی‌شوند، بلکه خود ناقضین حرفه‌ای حقوق بشرند. حضرت علی(ع) هر آنکه از او پست و مقام می‌خواست از خود می‌راند. حضرت پس از قبول خلافت، همه معیارهای غلط گذشته مانند قبیله، خویشاوندی، ثروت، نفوذ و مانند اینها را برای عزل و نصب حکومتی باطل کرد. تنها معیار حضرت علی(ع) برای انتصابات یک معیار بود: تقوی. زیبنده جمهوری اسلامی نیست که افراد و جناح‌های سیاسی به جای مطالبات مردم، سهم‌خواهی کنند. به راستی تا چه اندازه وزرا، جناح‌های سیاسی و افراد به دنبال پست و مقام وظیفه شرعی، حقوقی، قانونی و اخلاقی خویش درباره حصر را ایفا کرده‌اند. کسانی که به دنبال روحانی و نزدیکان به روحانی می‌دوند یا از طریق صاحبان نفوذ خواهان سهمی از قدرت در دولت بعدی هستند، قطعا تقوای سیاسی ندارند. تقوای سیاسی یعنی پرهیز از جاه‌طلبی، عشق به همنوع، عمل به قانون و پاسخگویی. اگر تقوای سیاسی داشته باشید، همسو با حقوق بشرید. چه خوب بود آقای روحانی در معیار احترام به حقوق بشر دقت بیشتری داشت.
به نظر می‌رسد که هر صاحب دولتی برای کابینه خود باید چهار هدف تعریف کند؛آزادی مردم، رفاه مردم، امنیت مردم و پاسخگویی به مردم. اما در این روزها که برخی افراد صاحب‌نام برای حضور در کابینه مطرح شده‌اند می‌توان گفت که تقوای سیاسی کمتر مورد توجه قرار گرفته است.