راه را گُم نکنیم!

هرگوشه جهان بلوا و آشوبی به پا است؛ طبیعی، ساخته و پرداخته به دست بشر و پدید آمده از اختلاف‌ها‌ و تفاوت‌ها‌ و سوء برداشت‌ها‌. آفریقا دچار جنگ‌ها‌ی قومی قبیله ای، گرفتار تبعیض‌ها‌ و اختلافات تاریخی. خاورمیانه غرق در آتش جنگ و تروریسم، آسیا پر از وحشت، اروپا تا خرخره در تب و تاب بحران‌ها‌ی اقتصادی فرورفته، آمریکا گرفتار ترامپیسم و...
جهان دچارترین روزهای خود را سپری می‌کند، دچارترین یعنی گرفتار در بلایا و بلواهایی که از ساقه به ریشه رخنه پیدا کرده، جان انسان را نه؛ریشه انسانیت را دارد می‌سوزاند.
جنگ بر سر قدرت است یا اقتصاد، دعوا بر سر سیطره سیاسی است یا فرهنگی، دسیسه پشت دسیسه برای برهم ریختن ارکان تاریخی ـ فرهنگی مهم آن است که هرگوشه جهان بلوا و آشوبی به پاست.
کشورهای جهان می کوشند راه فرار و فاصله گرفتن از این بلواها را طی کنند به مسائل داخلی خود بپردازند و در تعیین نقش ها، آن نقشی را برعهده بگیرند که آسیب کمتری دارد، حاشیه و چالش ندارد و...


این روزها که هرگوشه جهان در بلوا و آشوبی می سوزد به این مهم
می اندیشیم که نکند لا به لای این«بلوا» و«آشوب»ها اصل موضوع را فراموش کنیم. ره با بیراهه خلط کنیم و روش تمییزش را ندانیم.
نظام قدرتمند جمهوری اسلامی ایران زیر سایه رهبری و هدایت ولایت فقیه و با پیروی از منویات بنیانگذار فقید انقلاب اسلامی جایی برای درافتادن به دامان این آشوب و بلواها ندارد بدان شرط که به معنای واقعی کلمه «راه را گُم نکنیم!» یادمان نرود ارزش هایی که به پای آن چهار دهه ایستادگی کردیم، خون دادیم و عزیزانی بی مثال را تقدیم کردیم.
خط سیر جمهوری اسلامی ایران و سیاستگذاری هایش مشخص است، فصل الخطابش رهبری است! پس شاید بد نباشد که بگوییم برخی«انگ» زدن ها و ایجاد«رنجش»ها درست نباشد.
مسیر انقلاب روشن تر از آنی است که بدان تردید کنیم پس، بیهودگی است اگر پای فشاریم به بیرون راندن نیروهای شناخته شده انقلاب از دایره خودی ها و رها کردن میان غیرخودی هایی که گاه ساخته هایی است وهم آلود. بیهودگی تر آن که طرد کنیم، دشمن شماریم و بی گدار به گردنه پاکسازی بزنیم. و اگر کشورهای منطقه و جهان نیز مانند ما الگو و رهبری مردمی داشتند اینگونه نبودند پس قدر بدانیم و شکرگزار خداوند به برکت وجودش باشیم.
لازم است برخی اوقات راه طی شده را مرور کنیم که به معنای واقعی کلمه
«راه را گُم نکنیم!»، دچار پیچش و لغزش های ویران کننده نشویم. تند نرانیم، از خود نرانیم، حذف نکنیم، دنبال نقطه ای از نقاط ضعف که در نهاد بشر کم نیست نباشیم که از همین جاست که تزلزل آغاز می شود. لازم است برخی اوقات نسبت بدان چه می نویسیم و می پنداریم عمیق تر بنگریم و دقیق تر بیاندیشیم، لازم است از همه نیروهای زحمت کش انقلاب صیانت کنیم واگرنه ریختن و گداختن این و آن به بهانه های واهی این گونه نبودن و
آن گونه بودن که سهل است که شدنی است...
این روزها نگرانیم برای آن که خدای ناکرده به معنای واقعی کلمه«راه را گُم نکنیم!» که اگر راه را گم کردیم در عین خلوص و انقلابی گری ممکن است آب بیاوریم با مشقت و روانه آسیاب دشمن کنیم. این جا وطن
ماست؛ ایران! سرزمین خوبی ها که باید دست در دست هم دهیم به مهر و خرابی ها را آباد کنیم، مهر بپاشیم و امید درو کنیم باید اطمینان ببخشیم به هرکه می کوشد باعث سربلندی کشورش شود نباید دلی را بلرزانیم که خدمت مگر می شود ثمره اش بدنامی
باشد.
خلاصه آن چه نوشتیم همین تک جمله است: به معنای واقعی کلمه«راه را گُم نکنیم!»