امکانی برای زنان تا خود را باور کنند

فریبا خان احمدی


«نرگس» پشت پیشخوان کافه عروسک‌ها را مرتب می‌کند، این کار را با حوصله و علاقه انجام می‌دهد مثل مادری که به بچه‌هایش رسیدگی می‌کند. زن جوان و مهربانی است؛ وقتی می‌خندد گونه‌هایش برجسته‌تر می‌شود گویی شادترین زن دنیاست. او جزو «جمعیت باور» است، جمعیتی که به زنان سرپرست خانوار امید و جسارت و قوت قلب می‌دهد تا توانایی‌هایشان را باور کنند.


چند وقتی از راه‌اندازی جمعیت «باور» می‌گذرد، جمعیتی که به گفته «سارا چرتابیان»، مدیرعامل آن هدفش تقویت توانمندسازی زنان و مادران و بالقوه کردن استعدادهایشان است. «باور»، به مسأله اشتغال زنان عمیق‌تر می‌پردازد و آن نه فقط ماهی‌گیری یاد دادن که تفکر ماهیگیری را در زنان پرورش می‌دهد.
چرتابیان در تشریح فعالیت این جمعیت می‌گوید: «یک زن برای کار کردن بیش از هر چیزی نیاز به باور ظرفیت‌های درونی‌اش دارد. باور این مسیر را برای آنها هموار می‌کند تا زنان خودشان و توانایی‌شان را باور کنند. هدف جمعیت باور توانمندسازی درونی و بیرونی زن ایرانی است که بیشترشان سرپرست خانوار هستند.
برای تقویت این توانمندسازی در ابتدای راه، کارگاه خیاطی چند منظوره‌ای راه‌اندازی کردیم که دست آفریده‌های‌شان را در این کافه برای فروش و کمک به خالقان این آثار به نمایش گذاشته‌ایم. آثاری همچون عروسک و کوسن، کیف‌های پارچه‌ای و تولیدات دیگری که به زیباترین شکل تولید  شده‌اند.
حالا قرار است کارگاه دیگری با هدف آموزش و اشتغال راه‌اندازی شود که در کنارش فرزندان زنان سرپرست خانوار، انواع رشته‌های هنری را آموزش ببینند. آنها با تولید دست آفریده‌های‌شان توانایی‌های درونی‌شان کشف شده و هنردرونی‌شان به منصه ظهور می‌رسد چیزی که جنبه درآمدزایی هم دارد.»
20 زن سرپرست خانوار که به آنها «باورجو» گفته می‌شود در این مرکز مشغول به‌کارند. برخی از آنها که فرزند دارند نگران مراقبت از کودکان خود هستند چرا که نمی‌توانند هم کار کنند و هم  مواظب آنها باشند.
چرتابیان از راه‌اندازی پویش جدیدی به نام «کودک-مادر-امنیت» خبر می‌دهد که می‌خواهد امنیت کودک در کنار مادر تأمین ‌شود چرا که مادر آن هنگام آرامش دارد تا به بیداری توانمندی‌های خود بپردازد که خیالش از کودک خود آسوده باشد.به گفته وی جمعیت باور قصد دارد با راه‌اندازی فضایی امن و آرام برای فرزندان زنان سرپرست خانوار که در کارگاه‌های خودکفایی مشغول به کار هستند محیطی سالم همراه با تحصیل و آموزش مهیا کند. این انجمن در حال تهیه و تدارک فضای فیزیکی برای راه‌اندازی مهد کودک بچه‌های زیر6 سال است تا علاوه بر تأمین فضای نگهداری، فضای آموزشی کوچک تحصیلی نیز برای این کودکان فراهم کند.
آنها برای حمایت از زنانی که می‌خواهند در جامعه دیده شوند و توانایی‌های‌شان به بار بنشیند نیاز به حمایت خیرین دارند.به عقیده او زنان «باورجو» نه بد سرپرست‌اند و نه بی‌سرپرست، آنها زنان سرپرست خانواری هستند که نیازمند توانمندسازی و خودباوری‌اند؛ کار کنند و کمک خرج خانواده باشند یا به قولی دست‌شان توی جیب خودشان باشد. البته در این میان نباید نقش زنان «هم باور» را نادیده گرفت کسانی که حامی هستند و با هر کمکی با تخصص و حمایت مالی، همنوعان‌شان را تنها نمی‌گذارند.
خودمان را باور کردیم
نرگس چند کوسن رنگی که چشم‌های آدم را به خود خیره می‌کند از روی قفسه برمی‌دارد و تحویل مشتری می‌دهد. بعد از آنکه مشتری‌هایش را راه می‌اندازد با خوشرویی ازشروع کار، درآمد و توانایی‌هایش می‌گوید که پیش از آشنایی‌اش با جمعیت باور آنها را به‌دست نیاورده بود.:«همه چی درست می‌شود اگر خودمان را باور کنیم. خیلی وقت می‌شد پیش خودم فکر می‌کردم چه‌کاری از دستم برمی‌آید که بتوانم روی پای خودم بایستم و زندگی‌ام را اداره کنم. من ایده‌های خوبی داشتم ولی سرمایه‌ای نداشتم یا نمی‌دانستم چطور می‌توانم آنها را اجرایی کنم. راستش برای اینکه موفق بشوم نیاز به یک جرقه داشتم و محیط و فضایی که بتواند کمکم کند تا از توانایی‌هایم بهره ببرم. زمانی موفق به این کار شدم که با جمعیت باور آشنا شدم. مشاوره‌ها و کمک آنها چیزی شبیه به سکوی پرتاب بود.»
نرگس باور دارد که مادر سالم، زن سالم و فرزند سالم باید از نظر روانی مستقل باشد و در عین حال که مادر، همسر و فرزند است می‌تواند به لحاظ تفکر و از لحاظ مالی استقلال داشته باشد. این خصوصیت «باور» است که عشق را در زنان نهادینه می‌کند. عشق به کشف توانایی‌ها و درآمدزایی. زنان اینجا حالا دیگر باور دارند جمعیت نوپای‌شان همچون نوزادی است که با عشق و امید و ایمان رشد خواهد کرد و شادی و آگاهی را برای‌شان به ارمغان خواهد آورد.
جلوی در ورودی کافه دختر جوانی با هدایای رنگی پویش «مادر، کودک، امنیت» را به مشتری‌ها معروفی می‌کند. «دلدار» 27 سال دارد.
لیسانسه معماری است ولی بیکار
در حرفه نقاشی توانمند است. تابلوی دختری را نقاشی کرده که انگار دنیا را در مشت دارد همانقدر مغرور و قدرتمند.
او هم درباره جمعیت باور می‌گوید: «مشاوران توانایی‌هایم را به من نشان دادند و کمک کردند تا آنها را تقویت کنم. حالا از پس کارهایی برمی‌آیم که هیچوقت فکرش را نمی‌کردم از پس‌شان بربیایم. «باور» به من و زنان دیگر امید و جسارت و روحیه داد تا خودشان را باورکنند، روی پایشان بایستند و مستقل شوند.»گفتنی است محصولات زنان توانمند باور را می‌توانید از مهر ماه در شعبه‌های مختلف شهر کتاب و فرهنگسراهای مختلف از جمله نیاوران تهیه کنید و منتظر تولیدات جدید باشید. همچنین گروه موسیقی دانشگاه شهید بهشتی کنسرتی را به نفع پویش کودک، مادر، امنیت در کافه سل در تاریخ ٣٠شهریور برگزار می‌کند.‌جمعیت باور قصد دارد مهدکودک و کارگاه‌های آموزشی زنان را با حمایت مردم تجهیز کند. برای به ثمر نشستن این نهال نورس حتماً می‌توانیم در کنارشان باشیم. خیرانی که می‌توانند با کمک خود به این جمعیت، باری از دوش زنان سرپرست خانواری که مسئولیت سنگین اداره زندگی را بر دوش می‌کشند، بردارند.