درک روحانی، نه ترک روحانی

دنیا باید بداند که آقای دکتر روحانی
شخصیتی است که باید او را درک کرد
و از وجود ایشان برای صلح جهانی
بهره برد. حضور تاریخی جناب آقای


رئی سجمهور در محل سازمان ملل بعد
از مسئولیت جدیدی که ملت شریف
ایران بر عهد هشان گذاشت هاند، از اهمیت بالایی برخوردار است.
دلیل اول اینکه ب هرغم نامهربان یهای داخلی به دولت یازدهم و
کین هتوز یهای خارجی نسبت به این دولت، خوشبختانه ملت
شریف ایران یک حرکت فو قالعاده انجام داده و ش شمیلیون رأی
بیشتر از دور گذشته به آقای دکتر روحانی داد. این نشا ندهنده
این است که مردم عزیز ایران سیاس تها و برنام ههای حسن
روحانی را قبول دارند و یکی از چندین دستاوردهای دولت
ایشان را که برجام هست، پذیرفت هاند. بنابراین این مطلب
طبیعتا باید در دستورکار آقای رئی سجمهور باشد تا بتوانند در
این صحنه استثنائی از این بلندگوی پرقدرت جهانی استفاده
کنند و مطالب خودشان را به سمع و نظر دنیا برسانند. از طرف
دیگر انتخاب ترامپ هم این فرصت را به او داده که اولی نبار
در قامت رئی سجمهور در مجمع عمومی سازمان ملل سخنرانی
کند. درواقع این رویارویی ب هوجود م یآید که مظهر بدعهدی و
پیما نشکنی در مقابل مظهر وفا، استقامت و پایداری در مقابل
هجم ههای ب یرحمانه دشمن، در مقابل هم سخنرانی کنند. به نظر
م یرسد این جلسه از اهمیت ویژ های برخوردار است. علاوه
بر آنکه اتفاقات خاصی در دنیا افتاده و در بین دوستان ما هم
شرایط مطلوبی ب هوجود آمده، اتفاقاتی که در اروپا و خاورمیانه
افتاده، و همچنین سرکوب ارزشمند داعش، این دشمن
قس مخورده مسلمانان، همه اینها دس تب هدست هم داده و قرار
است این سخنرانی حاوی همه این مطالب باشد. از یک طرف
آقای رئی سجمهور طبیعتا به ظل مها و تعد یهایی م یپردازد که
به وسیله تروریسم بر کشور ما و کشورهای اسلامی روا داشته
شد، تروریسمی که زاییده دست استکبار جهانی آمریکا و بعضی
ازکشورهای اروپایی بوده و خودشان این مولود نامشروع و
ستمگر را ب هوجود آوردند تا در بین جامعه اسلامی تفرقه ایجاد
کنند، ولی به مصداق «از قضا سرکنگبین صفرا فزود » اتفاقا بعد از
شکست فاحشی کهب ه وسیله وحدت کشورهای اسلامیب ر پیکره
تروریسم وارد شد، الان دامن خودشان را گرفته و تروریس تهایی
که از این مهلکه جان سالم در م یبرند، به کشورهای خودشان
برم یگردند و آنجا ناامنی ایجاد م یکنند. آنها دیگر باید با صدای
رسا بگویند که «خودم کردم که لعنت بر خودم باد ! »
ادامه صفحه 6