صدای پختگی اصولگرایان

مرزهای بین برخی اصولگرایان با مجموعه اصلاح‌‌طلبان شکسته است، به‌گونه‌ای که دیگر نمی‌توان از نزدیکی اصولگرایان به مجموعه اصلاحات سخن نگفت. درمیان اصلاح‌طلبان نیز فعالان این عرصه دیگر اصراری در تعیین خطوط متمایزکننده با جریان اصولگرا ندارند. اصلاح‌طلبان همراهی با اصولگرایان را نه‌تنها ضعف تلقی نمی‌کنند، بلکه این نزدیکی را نوعی پرستیژ برای مجموعه اصلاحات می‌دانند که نشان می‌دهد اصلاح‌طلبان قابلیت جذب نیروهای اصولگرا به سمت خود را دارند. این شرایط می‌تواند بر انتخابات ریاست‌جمهوری آینده و اتمسفر کنش‌ها و واکنش‌های دیپلماتیک در منطقه اثر بگذارد. مصلحت معطوف به منافع ملی می‌تواند شرایطی را فراهم کند که انتخاب بین لاریجانی، عارف و جهانگیری چندان انتخاب سختی نباشد. اصلاح‌طلبان اگر تمایل داشته باشند گفتمان اصلاح‌طلبی را زنده نگاه دارند، باید تمایزهای بین جریان اصولگرایی و اصلاح‌طلبی را منشأ پیروزی برای خود تلقی کنند، طوری که جاذبه دو جریان سیاسی کشور بتواند جوانان، دگراندیشان و منتقدان به جریان اصولگرایی را جذب اصلاحات کند. در نتیجه اصلاح‌طلبان باید مرزهای خود را با رفتار اعتدالی حفظ کنند. آنها باید در برخی از مواقع بر سر مواضع خود ایستادگی کرده، طوری که تفاوت‌های آشکاری بین اردوگاه اصلاح‌طلبی و اصولگرایی وجود داشته باشد. اگر در این مسیر حرکت مستمر صورت بگیرد، آنگاه نزدیک شدن لاریجانی به اصلاح‌طلبان برای پیروزی در انتخابات ریاست‌جمهوری سخت خواهد بود. نباید آن‌قدر خلط مبحث صورت گیرد که مقوله اصلاح‌طلبی به فراموشی سپرده شود، زیرا به‌سادگی تمایز بین اصلاح‌طلبان و اصولگرایان به وجود نیامده است. در نتیجه حتی اگر مرزها کمرنگ هم شده باشند، ضمن حفظ حدود و ثغور اصلاح‌طلبی، باید در کنار این مرزها با جریان‌های منتقد اصلاح‌طلب به گفت‌وگو پرداخت. در این مسیر حتی ممکن است اصولگرایان بیشتری به سمت اصلاح‌طلبان تمایل پیدا کنند. درعالم سیاست باید همه باب‌های گفت‌وگو باز باشد، اما گفت‌وگوکنندگان باید مراقبت کنند که چه کالایی می‌دهند و چه کالایی در مقابل دریافت می‌کنند.
* تحلیلگر مسائل سیاسی