تلنبارخشونت و انفجارجامعه

در ابتدا با یادآوری این نکته که کشور ما بیشترین قوانین کودک‌آزاری را دارد، به‌این نکته ‌اشاره می‌کنم که اجرا نشدن قانون مشکل اصلی در این رابطه است، نه‌اینکه مشکل‌قانونی داشته باشیم. قضات محترم هر رأیی که بخواهند، در مورد کودک‌آزاران می‌توانند صادر کنند. اما در لایحه کودک‌آزاری که به مجلس ارائه دادیم و مصوب شد، بنا بود اگر کودک‌آزاری انجام می‌شود بچه را از خانواده کودک‌آزار جدا کنند، ولی به‌شرطی که قبل از آن شرایط را برای انجام این کار فراهم می‌کردند. البته چندین‌بار هم قصد دستگیری پدر کودک‌آزار را داشتند که ما به‌عنوان انجمن مددکاران با این کار مخالفت کردیم. زمانی که کودکی در معرض خشونت پدر خود قرار گرفته و بخواهیم او را از خانواده جدا کنیم، باید فکری برای نگهداری و اسکانش کرده باشیم. آیا در مراکز بهزیستی یا پرورشگاه‌ها می‌توان از این کودک نگهداری کرد که صدبرابر بدتر از خانواده‌اش است؟ بچه در این‌گونه مراکز بدون هویت شده و هر روز یک پدرومادر دارد. مادرها هر هفته عوض می‌شوند؛ یعنی هیچ‌امنیت روح و روانی برای بچه باقی نمی‌ماند. فرض کنید پدری که بچه را آزار داده، زندانی کنیم؛ چه کسی خرج خانواده را خواهد داد؟ درواقع با این کار یک زندگی را بهم ریخته‌ایم، ضمن اینکه بعد از آزادی از زندان کینه بچه را به دل گرفته و بیشتر آزارش می‌دهد.
ادامه صفحه11