منصف باشیم

فراموش نکنیم که ما جزو گروه های نخستی بودیم که به حامیان حسن روحانی پیوستیم.سال 1392 را می گویم؛همان زمان که مسجل شد مرحوم هاشمی در میدان نمی تواند باشد.دستور کار اصلاح طلبان بر اساس مشی و مسلک شان حمایت همزمان از دو شخص بود؛ محمد رضا عارف و حسن روحانی.جلوتر که رفتیم رئیس فعلی فراکسیون اصلاح طلبان مجلس انعطاف و شهامت به خرج داد و کنار کشید و رئیس جمهور فعلی در میدان ماند.همگی رفتیم پشت سر
روحانی و ایران را یکپارچه به رنگ بنفش درآوردیم.نتیجه آن شد که امروز می بینید.
چند سطر بالا را گفتم تا بگویم با همه ضعف ها و قوت هایش حسن روحانی به سادگی به پاستور نرسید...
...چه در سال 92 و چه در سالجاری .به قول معروف ما «خون دل ها خورده ایم.» اما این سخن هم کاملا درست است که در قبال آن همه جهد و تلاش نتیجه چندان دلچسب نیست.خیلی از وعده ها بر زمین مانده ؛چه سیاسی ،چه اجتماعی و چه فرهنگی.از سوی دیگر برجام هم در تنگناست.عده ای در داخل و برخی در خارج دو سوی توافقنامه را گرفته تا هر چه زودتر پاره شود و از بین برود.مهم تر آنکه علیرغم شعار های معیشتی حسن روحانی ،سفره مردم رونقی ندارد.نیاز به گزافه گویی نیست ؛یک ساعت به معابر پر تعدد شهر محل سکونت خود بروید ماجرا دست تان می آید.همه این ها با شدت و یا ضعف درست است.ان قلتی نمی شود / نباید آورد.اما می خواهم عنوان نمایم بیایید همانطور که این دولت را از خود می دانیم و نسبت به آن نقدها را صریح مطرح می کنیم «انصاف» را هم از دست ندهیم.در این دولت زبان ها برای نقد و اعتراض «الکن» نبوده است.برخلاف دولت قبل که مدعی بودند رئیس آن قدیس است و همواره هاله ای از نور پیرامون اش قرار دارد و بنابراین کسی حق نقد ندارد، ما در دولت روحانی چنین مشکلی را تجربه نکردیم.مخالفان این دولت هم، چنین موهبتی را تجربه نمودند.آنان هرچه دل تنگ شان بود گفتند و نوشتند.به مرحله ای رسیدند که الفاظی را درباره حسن روحانی بکار می بردند که اپوزیسیون نامی، جرات ذکر آن را نداشتند.با این وجود، مخالفان با کمترین تحدیدی این روند را ادامه دادند / می دهند.


برگردیم به نکته اصلی این وجیزه؛آری،باید در قبال روحانی منصف باشیم.اینکه بعضا می شنویم ومی بینیم در گوشه و کنار می گویند و می نویسند که رقیب اصلی روحانی هم رئیس جمهور می شد همین گزینه بیست و یکم به عنوان وزیر پیشنهادی علوم معرفی می گشت
نه تنها خارج از انصاف است بلکه سخیف هم می باشد.به یاد داشته باشیم کابینه رقیب روحانی در حد و حدود کابینه محمود احمدی نژاد بود؛ نه بیشترو نه کمتر.عملکرد آن هم که دیگر اظهر من الشمس خواهد بود.نمی خواهم بگویم «صم بکم» بنشینیم و در برابر نقصان های دولت دم نزنیم؛اما از دیوار کوتاه دولت حسن روحانی هم
سوء استفاده ننماییم.جنبه داشته باشیم کمی.نقد ها را بگوییم ؛بی رحمانه هم بگوییم ولی دیگر آش را هم شور نکنیم!