کرمانشاه و تیشه های فرهاد!

استان کرمانشاه با تقدیم حدود 10 هزار شهید، که حدود هزارنفر آنان زنان شهیده هستند، از موثرترین استان‌های کشور به‌خصوص در زمینه تمامیت ارضی و مسائل امنیتی است. سرزمینی با پتانسیل‌های بسیار زیاد طبیعی و تاریخی که مانند بسیاری از مناطق کشور توجه چندانی به آن نشده و از استان‌های محروم به شمار می رود. شهرهای کوچک کرد نشین هدف توطئه های بدخواهان و کینه توزان و قومیت‌گراهای خناسی بوده که مردم غیرتمند این مناطق همواره دست رد به سینه آن‌ها زدند و جوانان خود را فدای این آب و خاک کرده اند. وقوع زلزله 7.3 ریشتری در این منطقه، همه توجهات و نگاه‌های میلیون‌ها ایرانی در داخل و خارج از کشور را به این نقطه معطوف کرد. ابعاد گسترده این رویداد قابل بررسی و تحلیل است. از موج حمایت‌ها و کمک‌های مردمی تا همبستگی نیروهای نظامی و انتظامی برای کمک رسانی و انتقاداتی که به همه این ها وارد است. به‌هرحال واقعه تلخی برای استان مرزبان رخ داده و افراد بسیار زیادی جان خود را از دست داده اند و افراد بسیار زیادتری مجروح و بی‌خانمان شدند. اما نکته ای دراين میان وجود دارد. چرا باید اتفاقی به این تلخی رخ دهد تا متوجه عدم استحکام ساختمان های مسکن مهر شویم؟ چرا بیمارستانی با قدمت 50سال سالم می ماند و بیمارستان تازه‌تاسیس، آسیب جدی می بیند؟ چرا نیازمندی های اولیه برای چنین رخدادهایی پیش بینی نمی شود؟ وقتی در چنین حوادثی دست نیاز به سوی مردم دراز می‌کنیم نباید از قضاوت های آنان در مورد هزینه های مراسم ملی و مذهبی و چرایی عدم پرداخت این هزینه ها به زلزله زدگان دلخور شویم. اینکه یک گردشگر خارجی به زلزله‌زد گان کمک می کند، بیش از آنکه مایه افتخار کشور متبوعش باشد، مایه خجالت ماست. چرا مرزبانان‌مان را طوری تنها گذاشتیم که یک شهر مانند سرپل ذهاب یک بیمارستان نیمه مجهز نيز برای درمان مجروحین نداشته باشد. مردم رنجدیده ما، چقدر و به چه میزان باید هزینه مدیریت ناکارآمد برخی از مسئولان را بپردازند. چرا فکری برای مواقع اینچنینی نشده است. سازمان مدیریت بحران و حوادث غیرمترقبه در طول سال چه وظیفه ای یا هزینه‌ای جز این دارند؟ کمک های مردمی شایسته تقدیر است، اما اینکه بعد از سه روز از وقوع زلزله، آمار دقیق و درستی از تلفات موجود نیست یعنی ناکارآمدی وجود دارد. اگر چادر و لوازم بهداشتی و ... به بسیاری از افراد نمی رسد جای تامل دارد. حال باید پرسید، وقتی برای یک حادثه طبیعی همه توان کشور معطوف به یک نقطه می شود و بازهم ضعف‌های بزرگی وجود دارد چه تمهیدی برای حوادث بزرگ‌تر یا حوادث غیرطبیعی! اندیشیده اند؟ ماهیت حوادث طبیعی به شکلی است که اگر پیش از وقوع آن چاره اندیشی صورت نگیرد، اقدامات امدادی بعد از وقوع هرچقدر هم که ایثارگرانه باشد کافی نیست. فداکاری نیروهای ارتش و سپاه و دیگرانی که فارغ از وظایف ذاتی وارد معرکه شدند از خاطر مردم پاک نخواهد شد. مردم اشکبار کشورمان، برعکس برخی مسئولان، تنهایی مرزبانان را تحمل نمی کنند. همگی وسط میدان هستیم و تا حد توان برای التیام زخم‌های کرمانشاه و جلب توجه افکار عمومی به این استان می کوشیم.