وای به روزی که بگندد نمک

... کسی که سکوت می‌کند، رازها در سینه دارد و چه بسا خطرناک باشد. سال‌ها گذشت و این ضرب‌المثل نسل به نسل منتقل شد تا اینکه امروز می‌بینیم کسی که سکوت می‌کند، به راحتی ممنوع‌التصویر می‌شود و ممنوع‌الملاقات و نباید از او ترسید ولی کسی که هوار می‌کشد، هر آنچه می‌خواهد می‌گوید و باید از او وحشت کرد. آیا قدیمی‌ها اشتباه می‌کردند؟ با اندکی تردید، خیر. شاید یک نفر پیدا شود که برخلاف جهت حرکت کند. همان قدیمی‌ها نقل می‌کردند که از شتر پرسیدند‌ چرا گردنت کج است؟ او هم گفت: من کجایم راست است! و تعبیر می‌کردند از کسی که کارهایش خلاف معمول است. ولی شاید هم آنها واقعا اشتباه می‌کردند.
به هرحال دوره و زمانه عوض شده و رفتارها تعبیر دیگری دارند. گذشته‌ها اینقدر پیچیدگی نبود و همه چیز رنگ و بوی سیاسی به خود نمی‌گرفت؛ خورشید از شرق جغرافیایی به غرب سیاسی حرکت نمی‌کرد، زمین بنا به مصلحت به دور خودش نمی‌گشت. البته این مهم نیست که به راه یا بیراهه گذشتگان برویم. مهم این است که از رفتارهای جدید، تعبیرهای جدید شود و واکنش متناسب با آن داده شود. رفتار امروز احمدی‌نژاد گویای همین موضوع است. او که می‌داند دیر یا زود حکم محکومیت بقایی، از یاران نزدیک و مشمول خط قرمز، ابلاغ می‌شود، به همین مناسبت رییس دستگاه قضا را به چالش افشاگری کشیده است. احتمالا نوع این افشاگری هم از همان نوع گفتمان انتخابات 88 خواهد بود. صرف‌نظر از اینکه قوه قضاییه امروز تاوان سنگین سکوت برای عدم رسیدگی فوری به انبوه پرونده‌های تخلفات اداری دولت دهم که از طرف مجلس به این قوه ارسال می‌شد را پس می‌دهد، باید به حال و روز این مردم گریست‌ چرا‌که این جنجال، تعارض باخت- باخت است و جالب اینکه بازنده اصلی این تعارض فقط مردم هستند. یا ثابت می‌شود که دولت دهم صلاحیت مدیریت نداشته یا اینکه دستگاه قضا از بی‌عدالتی رنج می‌برد که هیچ‌کدام هم برای مردمی که به دنبال یافتن حداقل کاری برای جوانان‌شان و لقمه نانی برای گذران زندگی‌شان هستند، چاره‌ساز نخواهد بود. بی‌جهت نیست که همان قدیمی‌ها که ذکر خیرشان شد، در این‌جور مواقع می‌گویند وای به روزی که بگندد نمک. این یکی را قطعا اشتباه نمی‌کنند.
s.vojdanian@chmail.ir