چرخش عجیب منتقدان پولادگر، بعد از صبحانه کاری

در واپسین روزهای ریاست سیدمحمد پولادگر در دوره 4 ساله منتهی به 96 یعنی دقیقا روزهایی که کمتر کسی حدس می‌زد رئیس کهنه‌کار تکواندو دیگر شانسی برای نشستن مجدد روی صندلی اول فدراسیون داشته باشد، تقریبا هیچ پیشکسوت و کارشناسی نبود که از او انتقاد نکند. به جز معدود دوستانی که به واسطه پست‌هایشان هنوز در فدراسیون مانده بودند سایرین با تند‌ترین الفاظ به پولادگر تاختند و او را عامل همه بدبیاری‌های تکواندو خواندند. حتی کار به جایی رسید که هادی ساعی با چرخشی محسوس به سمت یکی از رقبای پولادگر در انتخابات فدراسیون، نشست خبری برگزار کرد و در نکوهش رئیس او را با آب راکد قیاس کرد تا بگوید: «آب هم اگر در جایی راکد بماند، می‌گندد!» در این بین دستور بالایی‌ها به پولادگر برای کناره‌گیری از کاندیداتوری در انتخابات جسارت‌ها را بالا برد تا نشست‌های محرمانه و غیرمحرمانه علیه او یکی پس از دیگری برگزار شود. درست زمانی که منتقدان کار پولادگر را تمام‌شده می‌دانستند، در کمال ناباوری پازل انتخاباتی به شیوه تازه‌ای چیده شد تا پولادگر برای 4 سال دیگر در پست خود ابقا شود. این بار اما رئیس، سیاست مصالحه در پیش گرفت تا تنها با یک صبحانه کاری چشم منتقدان را خیره کند. انگار همین یک حرکت کافی بود تا دست و دل خیلی‌ها بلرزد و روی آتش اختلافات خاک بریزند. مرتضی کریمی، سرمربی اسبق تیم ملی یکی از همان منتقدان پر و پا قرص پولادگر بود که بعد از جدایی‌اش از کادر فنی انتقادهای اساسی و البته واردی به رئیس داشت. اما حضور در جلسه صبحانه کاری به همان اندازه که روی دیگران تاثیر داشت روی او هم اثر کرد تا امروز ریاست مجدد پولادگر را مایه خوشبختی بخواند و منتظر باشد تا ببیند رئیس دست دوستی‌اش را به سمت چه کسانی دراز خواهد کرد! اما آنچه در این بین بیش از بقیه توی ذوق می‌زند رفتار پرافتخارترین ورزشکار ایرانی در تاریخ المپیک است. ‌هادی ساعی از جمله افرادی بود که بعد از ریاست مجدد پولادگر بر تکواندو ناراحتی‌اش را به هیچ‌وجه از این موضوع پنهان نکرده و حتی تاکید کرد نباید یک نفر 20 سال رئیس یک فدراسیون باشد. او به قدری از انتشار خبر حضورش در جلسه صبحانه کاری با پولادگر عصبانی بود که در مصاحبه با خراسان تاکید داشت حتما این خبر تکذیب شود. اما گویا حالا عصبانیت قهرمان سابق المپیک و جهان به قدری فروکش کرده که در سکوت خبری با رئیس نشست برگزار کرده، روبوسی می‌کند و به توافقاتی هم با هم می‌رسند. حال سوال این است که مگر ریاست پولادگر همان آب گندیده راکد در فدراسیون نبود؟ پس چه شد که قهرمان منتقد حالا به سمت نرمش گرایش پیدا کرده؟ شاید هم پای پستی در میان است و قرار است به زودی شاهد نشستن ساعی روی یکی از صندلی‌های قدرت فدراسیون باشیم؟!