سید علیرضا کریمی = سردبیر

قدر مسلم هنرمندان هم مثل هر شهروند عادی حق اظهار نظر و ابرازعقیده دارند.طبعا نمی توانیم به آن ها بگوییم چرا حرف میزنی؟همانطور که کسی
نمی تواند به من بگوید چرا می نویسی!چون حق مسلم ماست ابراز نظر.هرچند حق نقد نظر دیگران و ما محفوظ است.فی المثل اینکه ابراهیم حاتمی کیا از روی سادگی یا هر چیز دیگر، فریاد می زند «کارگردان وابسته هستم.» حق تخریب او را نداریم بلکه صرفا می توانیم بنویسیم و بگوییم آقا ابراهیم!جاده خاکی زدی.اگر به جای نقد گفته هایش شخصیت اش را زیر سوال ببریم این دیگر تخریب است و پذیرفتنی نیست.اینکه وی ترجیح داده مسیر خود را تغییر دهد به خود وی ربط دارد هرچند به او می گوییم انتهای این مسیر انتخاب شده کجاست. به طور کلی افتادن هنرمند در بغل این جناح و یا آن جناح عاقبت خوبی ندارد.
در مورد مهران مدیری هم به همچنین. مانعی نیست این کمدین به بدترین شکل ممکن از دیوار کوتاه دولت روحانی مدام می پرد و تند ترین انتقادات را متوجه این دولت می کند اما بایستی این نقد و یا پرسش را پاسخ دهد که پس زمان دولت احمدی نژاد کجا بود و یا چرا نوک پیکان انتقاداتش صرفا سمت پاستور است؟خب او چندی پیش نصف و نیمه و با لکنت به این ابهام پاسخ گفت.مهران مدیری توضیح
داد که «نمی شد» و «نمی گذارند.»حال اینکه نتایج انتقادات یکسویه این کمدین از دولت چه فرجامی دارد به خود او


برمی گردد.حداقل بنده امیدوارم اگر دولت تغییر کرد و اصولگرایان در راس قرار گرفتند مجددا وی را به بیرون از جام جم پرتاب نکنند!هر چند همین الان هم برخی از طرفداران مهران مدیری این پرسش را مطرح می کنند که «نقد تصمیم گیران نیک است اما چرا فقط دولت؟»اینجا دولت های موازی بسیار داریم چرا باید آنان از نقد مصون باشند؟
الهام چرخنده هم کیس دیگری است.دیروز خبر رسید که وی سخنران پیش از خطبه های نماز جمعه یکی از شهرستان ها بوده است.چرخش آشکار این هنرمند
حیرت انگیز است اما باز هم کسی حق ندارد او را تخریب کند و بگوید چرا اینگونه ریل عوض کرده است. ما نیز نهایتا می‌توانیم اظهارات جدید وی را نقد کنیم که هنرمندی که نتواند و نخواهد حرف مردم را بزند سرنوشت روشنی ندارد.ضمن اینکه جار زدن عقاید جدید به این سبک و سیاق شائباتی را مطرح می کند که جلوه خوبی در جامعه ندارد. بازتاب چرخش چرخنده در میان مردم خود گواه این مدعاست.
مورد آخر که بیش از همه اهمیت دارد ماجرای لیلا حاتمی است.این بازیگر سینما و تلویزیون چند روز پیش در جشنواره برلین در برابر پرسش های خبرنگاران مسائل و انتقاداتی را مطرح نموده که بلوایی به راه انداخته است.او در سخنان خود خواستار برخورد مناسب تر با اعتراض ها شده است.همین اظهار نظر کافی بود تا انواع و اقسام تهمت و توهین ها نثار او شود.اگر فی المثل از سوی این جماعت گفته می‌شد که «لیلا حاتمی اشتباه کرده و به استناد فلان و فلان مدرک برخورد با اعتراض ها اینجا مقبول است» ملالی نبود اما وقتی به او فحش می دهند مسلما ناظران نیز ندیده
و دربست حق را به این بازیگر سینما می دهند. «بازیگر حلقه به گوش غرب»، «شرم آور»، «شیفته جایزه خارجی»، «بیشرف»، «هنربند»، «چیپ»، «مسخره» و ... تنها نمونه هایی از ناسزاگویی ‌ها به لیلا حاتمی است که به اصطلاح دلواپسان در رسانه های خود علیه او نوشتند. ابراهیم حاتمی کیا، مهران مدیری و الهام چرخنده حق ابراز نظر دارند حتی اگر شائبه هنر فروشی مطرح باشد همانطور که لیلا حاتمی دارد. اگر هر کدام از این چهار هنرمند، هنرفروشی کردند مردم خود بهترین داوران هستند و آنان را «پس» می زنند.نیازی نیست ما آنها را نفرین و لعنت کنیم .