روزنامه آفتاب یزد
1396/12/05
اگر بنا به استعفای آخوندی باشدباید خیلی‌ها استعفا دهند
آفتاب یزد- گروه سیاسی: این روزها میان رابطه مجلس و دولت غوغایی است. از یک طرف مجلسیان به حسن روحانی نامه نوشتند و خواستار استعفای دو وزیر شده‌اند، از طرف دیگر اولتیماتوم داده‌اند که اگر استعفایی درکار نباشد خودشان وزرا را بازخواست و استیضاح می‌کنند. این موضوع را در کنار این بگذارید که حسن روحانی هم باید مثل احمدی نژاد درصورت نهایی شدن طرح سوال از او رهسپار مجلس میشود.همه این‌ها بیانگر یک فاصله است؛ فاصله میان دولت و مجلس. مجلسی که روزی روزگاری به نام مجلس حامی حسن روحانی شناخته می‌شد. این بار با سهیلاجلودارزاده از نمایندگان چندین دوره مجلس، رئیس اتحادیه زنان کارگر و نایب رئیس کمیسیون اجتماعی مجلس که البته عضو فراکسیون امید نیز هست، هم‌کلام می‌شویم تا از او درباره این روزهای مجلس و دولت بپرسیم، از این بدانیم که تا چه‌اندازه موضوع استیضاح وزرا جدی است و دست آخر، طناب کشی میان این دوقوه به کجا منتهی میشود.
خانم جلودارزاده! مجلس برای استعفای دو وزیر راه و کار به رئیس جمهور نامه نوشته است و گفته اگر آن‌ها استعفا ندهند تلاش دارد آن‌ها را استیضاح کند. در کنار این موضوع طرح سوال از رئیس جمهور هم مطرح است. به نظر می‌آید این روزها اتفاقات جدیدی بین مجلس و دولت در حال رخ دادن است،گویی بین این دو قوه فاصله‌هایی افتاده. در شرایط حاضر جو کلی مجلس نسبت به دولت را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
در هرصورت دولت باید درحل مشکلات اخیر، شتاب بیشتری بگیرد و با تبیین مسائل برای مجلس، یک اطمینان در قوه مقننه ایجاد کند. ولی متاسفانه دولت از مجلس روزبه روز فاصله می‌گیرد. اجازه دهید در این مسئله یک نکته دیگر هم اضافه کنم و آن رقابت بین برخی از وزراست؛ این که برخی از آن‌ها با تحریک مجلس و تطمیع بعضی افراد، کارهای یک وزارتخانه دیگر را مختل می‌کنند. به عبارتی عامل بعضی از فاصله‌های بین دولت و مجلس خود آن‌ها هستند.
پس رابطه این دو قوه شکرآب است؟
این عنوان شما را که نمی‌پسندم ولی شرایط طوری است که این دو قوه از هم فاصله می‌گیرند.
فراکسیون امید چه طور ؟ آیا این فراکسیون هم از حمایت دولت خسته شده و می‌خواهد منتقد حسن روحانی باشد؟
در زمینه استیضاح وزرا نگاه این فراکسیون چگونه است؟
بعضی از افراد در فراکسیون امید، خواهان استیضاح هستند. اما مجموعه فراکسیون امید هنوز با دولت همکاری دارد و راهکارهای دیگری را به جز استیضاح پیشنهاد می‌دهد.
با این اوصاف فراکسیون امید چگونه می‌تواند پیگیر مطالبات مردم باشدآن هم با توجه به اینکه بسیاری ازاین مردم خواستار استیضاح وزیر راه هستند ؟
تا آنجایی که همکاری و حمایت باعث میشود تا اوضاع کشور بهتر جلو برود حمایت‌های فراکسیون امید از دولت ادامه دارد اما اگر احساس کنیم که این حمایت‌ها باعث خوش‌خیالی برخی از مسئولین میشود باید به گونه‌ای عمل کنیم که این خواب‌های خوش شکسته شود.
در حال حاضر شرایط سختی را می‌گذرانیم و در این کوران حوادث بیش از مجلس، دولت باید نگران اوضاع باشد و با کار و تلاش مضاعف شرایط کشور را تغییردهد. انتظاری که از این دولت می‌رود همین است.اما بعضا احساس میشود که انگیزه قوی برای انجام کارها از سوی دولت وجود ندارد.آنجاست که بین مردم و دولت فاصله می‌افتد و از آنجایی که ما نمایندگان مجلس مستقیما با مردم رودررو هستیم و برای مشکلات و خواسته‌هایشان باید جواب منطقی داشته باشیم، ما نیز از دولت فاصله می‌گیریم. مردم ما مردم خیلی خوبی هستند و در همه این سالها با تمام مشکلات ساختند، همکاری و حمایت و صبوری پیشه کردند. برای همین، مجموعه دولت و مجموعه مجلس باید خیلی بیشتر تلاش کنند تا وقفه این سالها را جبران یا رفع کنند. ولی عدم تلاش مسئولین، در آخر برای همه ما گران تمام خواهد شد.
تا چه میزان موضوع استیضاح وزیر راه در مجلس جدی است؟
در حیطه وزارت راه برای همه بخش‌ها مشکل داشته ایم، چه در بحث مسکن، چه در بحث ایمنی راه‌ها. هرچند وزارت نیز برای حل مشکلات تلاش‌هایی کرده است اما به هر حال مشکلات هست.
بعضا فکر می‌کنم برای کشوری که تا این حد در معرض تهدید است، مدیرانی که هم خسته و پیر شده‌اند و تعدادی هم آن اعتماد به نفس لازم را برای حل مشکلات، یا ندارند و یا ما فکر می‌کنیم ندارند، باید کنار روند.
البته بزرگ کردن وزارتخانه‌ها در این سالها کار بسیار بدی بود. مثلا اگر وزیر، فقط بخش راه را برعهده داشت، می‌توانست تمرکز بیشتری روی ایمنی راه‌ها داشته باشد و وزیر مسکن اگر روی بحث مسکن تمرکز می‌کرد می‌توانست عملکرد بهتری داشته باشد. ایران در شرایطی است که ممکن است هر لحظه در خطر تحریم دوباره‌ای باشد، ما باید مثل زمان جنگ کار کنیم. می‌توانم بگویم در برخی مقاطع جنگ شرایط بین المللی ما بهتر و ابزارهای ما نوتر بودند و اکنون باید چند برابر آن زمان‌ها کار کرد. ولی ظاهرا بعضی‌ها از نفس افتاده‌اند. از همین رو شاید برخی تغییرها لازم باشد.
درمورد نامه‌ای که از سوی مجلس برای رئیس جمهور نوشته شده است تا خود آقای وزیر استعفا دهد، نظرتان چیست؛ تا چه میزان فکر می‌کنید این نامه راهگشا باشد و وزیر استعفا دهد ؟
البته به نظر من اگر قرار به استعفا دادن باشد خیلی‌ها باید استعفا بدهند.مثلا یک نفر که مسئولیت یک رسانه را در کشور دارد و با تیترهایش میانه ما را با کشورهای دیگر به هم می‌زند هم باید استعفا دهد. بسیارند کسانی که باید به خاطر آسیب به کشور استعفا دهند. شما توقع دارید با این چوب لای چرخ گذاشتن‌ها دولت یا وزیر باید چگونه پاسخگو باشند؟ وقتی عده‌ای مانع تلاش‌های دیپلماتیک دولت می‌شوند، نتیجه اینی میشود که می‌بینید؛ کندی در روند رفع برخی تحریم‌ها، هواپیماهای فرسوده، مشکلات ارزی و موسسات مالی و....
اما بعد از ماجرای هواپیمایی اخیر، فشار بیشتری به وزیر وارد شده است.
دلیل حادثه هواپیمایی اخیر را هر چه بدانیم اما به هرحال ناوگان هوایی کشور از رده خارج است، بسیاری از هواپیماها اسقاطی هستند و نباید جان مردم را به دست آن‌ها بسپاریم. نمونه اش برای خود من در پرواز شیراز رخ داد. هواپیمایی که کنترل اتوماتیکش خراب بود از زمین بلند شد و نزدیک بود جان پانصد نفر را به خطر بیندازد! وقتی هم اعتراض کردم به من گفتند شما تا به حال ماشینت خراب نبوده که به مسافرت بروی؟ البته من هم جواب‌شان را دادم که ماشین من نهایتا پنج نفر گنجایش دارد، اختیار آن هم با خود من است، ولی نه اینکه پانصد نفر انسان بی اطلاع روی آسمان بیایند و سپس متوجه خرابی آن شوند و هواپیما برگردد.
گفته میشود آقای وزیر چند بار خواسته تا پنهانی استعفا دهد ولی رئیس جمهور با آن مخالفت کرده است.
در جریان چنین موضوعی نیستم.
طرح سوال از رئیس جمهور هم در مجلس مطرح شده است. این موضوع را بسیاری با ماجرای جنجالی سوال از احمدی نژاد در مجلس نهم که بسیار سرو صدا به پا کرد مقایسه می‌کنند، آن طرح سوال را اوج اختلافات دولت سابق و مجلس تعبیر می‌کردند.آیا امروز طرح سوال از روحانی می‌تواند تداعی کننده همان ماجرای احمدی نژادو مجلس سابق و به معنای پایان روزهای خوش روحانی و پارلمان دهم باشد؟ بسیاری سوال از احمدی نژاد را در آن زمان دهن کجی مجلس به دولت تعبیر می‌کردند. آیا طرح سوال از حسن روحانی هم به همین معناست؟
درباره مقایسه و تداعی‌کننده بودن این مسئله با موضوع احمدی نژاد پاسخی نمی‌دهم، اما به طورکلی معتقدم راه‌های دیگری به غیر از سوال از رئیس جمهور وجود دارد.یکی از دلایل سوال از رئیس جمهور ماجرای بنگاه‌های ورشکسته اقتصادی است. اما مشکلات بنگاه‌ها و موسسات اقتصادی اتفاقی نیست که در دوره روحانی رخ داده باشد، باید از این اتفاق در سال‌های پیش جلوگیری می‌شد. این درست است که بسیاری دراین اتفاق مال‌شان را باخته‌اند، اما راهش اینی نیست که اکنون در حال انجام است. باید بدانیم برخی از این شرکت‌ها و موسسات، اموال باقیمانده خوبی دارند که دولت می‌تواند تهاتر کرده و ساختمان‌های بزرگ را با کسانی که طلب‌های بزرگ دارند معامله کند تا این مشکل حل شود. دولت باید سریع‌تر عمل کند.
ولی به نظرم به جای سوال مجلس، بهتر است همان گفت‌وگوی تعامل حل مشکلات ادامه پیدا کند و مشکلات مردم در درون مجلس و دولت حل شود.
خیلی‌ها می‌گویند نمایندگان مجلس با علم به اینکه می‌دانند دولت شرایط خوبی نزد مردم ندارد سعی دارند با این کارها مثل سوال از رئیس جمهور، استیضاح وزرا یا رد لایحه بودجه، خود را حامی مردم معرفی کرده و برای انتخابات 98 خود را آماده کنند و از آن رویکردها فرصتی تبلیغاتی برای خود خلق کنند. عده‌ای هم این اقدامات را سیاسی‌کاری می‌دانند.
بعضی‌ها برای کم کردن فشارها از مردم و انجام وظیفه این کار را می‌کنند، اما برخی هم برای شو و نمایش و تهیه مستندات مردم پسند دست به این اقدامات می‌زنند. ما باید بدانیم که اگر نیت‌مان درست نباشد وقتی که برای جمع کردن رای تلاش می‌کنیم نتیجه برعکس می‌دهد. مردم ما مردم آگاه و باهوشی هستند و دیگر فریب نمی خورند. اگر برای حل مشکل، کاری می‌کنیم باید تا انتها این وظیفه را انجام دهیم.
توصیه جدی من اما به دولت این است که سازمان مدیریت و برنامه ریزی تقویت شود، بدون برنامه باید همیشه منتظر حوادث باشیم و دنیای امروز هم دنیایی نیست که همیشه با ما مهربان باشد. ما نباید دائما در پس حوادث ناگوار حرکت کنیم.
سایر اخبار این روزنامه
سید علیرضا کریمی = سردبیر
دوگانه کذایی احمدی‌نژاد فعلی - قبلی
اگر بنا به استعفای آخوندی باشدباید خیلی‌ها استعفا دهند
در ماجرای خیابان پاسداران می‌توانستیم با آرپی‌جی حمله کنیم اما نخواستیم
چرا عراقچی در لندن گفت برجام موفق نبوده است
الهام چرخنده سخنران پیش از خطبه‌های نماز جمعه
عراق در تجارت خارجی از ایران پیشی می‌گیرد؟
