روزنامه جهان صنعت
1396/12/15
دست خالی لودریان
دکتر صلاح‌الدین هرسنی* - اگر‌چه سفر ژان ایو لودریان وزیر خارجه فرانسه به تهران، بخشی از سیاست‌های تعامل و سازش فرانسه عصر ماکرون در قبال ایران را به نمایش می‌گذارد اما با توجه به نوع برنامه و ماموریت لودریان مشخص بود که او تهران را دست خالی به مقصد پاریس ترک می‌کند. بی‌تردید راز بی‌نتیجه بودن سفر لودریان به تهران در واقعیت‌گریزی پاریس در قبال موضوعات خاورمیانه است. به واقع ماکرون و لودریان بابت موضوعاتی بر ایران فشار می‌آورند که جزو خطوط قرمز ایران است که عبور از آن، معنایی جز تسلیم و شکست ندارد.مقامات الیزه با وجود تعهدات خود در پایبندی به برجام و همچنین حمایت از قطعنامه‌های سازمان ملل متحد در به رسمیت شناختن توافق هسته‌ای، تلاش دارند این پیام را به تهران صادر کنند که توسعه موشک‌های بالستیک ایران مغایر با قطعنامه‌های شورای امنیت سازمان ملل متحد، فراتر از نیازهای امنیتی ایران و در نهایت ناقض روح برجام است. لذا ضرورت دارد که برای حفظ برجام تهران از ادامه برنامه موشکی خود منصرف شود یا رفتار خود را در این باره تعدیل کند. این درخواست پاریس از تهران در حالی صورت می‌گیرد که مقامات ایران با تاکید بر حق این کشور برای برخورداری از قدرت بازدارندگی هرگونه مذاکره درباره برنامه موشکی را رد و آن‌را به عنوان خط قرمز سیاست‌های امنیتی معرفی کرده‌اند. مزید بر آن مقامات الیزه با نقش‌یابی و جایگاه‌یابی منطقه‌ای ایران سخت نگرانند و رفتار‌های ایران را عامل اصلی برقراری تئوری آشوب و تنش در منطقه می‌دانند. آن‌گونه که مقامات الیزه اعلام کرده‌اند و آن را به جد از مقامات تهران می‌خواهند، ایران باید تن به خواسته اروپا دهد، در غیر این صورت ایران اروپا را در حفظ برجام از دست می‌دهد یا اینکه ایران باید در انتظار نظام جدیدی از تحریم‌های سازمان یافته غرب باشد.با توجه به آنچه مقامات الیزه در قبال ایران انجام می‌دهند این نکته مشخص میشود که دیپلماسی پاریس در قبال ایران دچار تناقض محض شده است و مقامات الیزه تمایلی ندارند که واقعیات منطقه را آن‌گونه که هست، ببینند. واقعیت آن است که پاریس در قبال سایر تحولات و بحران‌های منطقه‌ای از جمله وضعیت مردم یمن بعد ازحمله ائتلاف تحت رهبری عربستان واکنش‌های لازم را نداشته و همچنین فشارهای رژیم صهیونیستی بر مردم فلسطین و عدم پایبندی این رژیم به توافقات بین‌المللی را نادیده گرفته است. حال چگونه است که پاریس از اتخاذ موضعی تند در قبال این مسایل خود‌داری می‌کند اما در مقابل رهبری فشارهای اروپا علیه برنامه موشکی و فعالیت‌های منطقه‌ای ایران را در دستور کار خود قرار داده است و ایران را تحت فشار قرار می‌دهد؟ آیا اصرار پاریس در نادیده گرفتن واقعیت منطقه، به معنای سر‌پوش گذاشتن بر برخی از واقعیات و دامن زدن به برخی از مشکلات در منطقه نیست؟
* مدرس علوم سیاسی و روابط بین‌الملل
S.Harsani.k@gmail.com
سایر اخبار این روزنامه
معاون وزیر راه‌و‌شهرسازی:
نخستین گام برای برقراری دیپلماسی فرهنگی بین ایران و فرانسه
افزایش۱۴۲ میلیارد یورویی بودجه نظامی
تصمیم شورای عالی امنیت ملی درباره حصر تغییر نکرده است
راه‌اندازی سامانه مذاکره ادغام و تملیک در فرابورس
نگاهی به جایگاه ایران در رده‌بندی جهانی شبکه‌های 3G و 4G؛
نایب رییس دوم کمیسیون بهداشت مجلس با توجه به شکست بیمه سلامت:
رییس اتحادیه املاک:
دهه شصتی‌ها !
وقتی باقر رودست می‌خورد!
دلالی دلار همچنان برقرار است
گفت و گو و دیگر هیچ
اتاق بازرگانی تهران تدوین بسته حمایتی را خواستار شد؛
لایحه اصلاح قانون پولی و بانکی روزآمد نیست
هزینه اشتباهات دولت را
دست خالی لودریان
چالش‌های سر برآورده در ایران
آغاز گفت‌وگو‌های تاریخی بین دو کره
مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی:
لودریان از سد تهران- مسکو عبور نکرد
چالش‌های سر برآورده در ایران
