کشتی در خاک بحران و حاشیه

حاشیه‌های کشتی تمامی ندارد. استعفای رسول خادم از ریاست فدراسیون حالا نه تنها مسئولان داخلی ورزش را مقابل او قرار داده، بلکه مجامع جهانی را هم علیه او کرده تا جایی که زبان انتقاد نناد لالوویچ هم باز شده. رئیس صربستانی اتحادیه جهانی کشتی که بلافاصله بعد از فهمیدن ماجرای خادم با تندترین الفاظ به کشتی ایران تاخت و آن را ریگی در کفش اتحادیه نامید، در اقدامی تکمیلی، میزبانی ایران از جام‌جهانی کشتی فرنگی را لغو کرد تا خط و نشان معنا‌داری برای ورزش اول کشور بکشد. البته لالوویچ به این هم بسنده نکرد، بلکه با حذف جام‌جهانی کشتی فرنگی اهواز از تقویم مسابقات جهانی تیر خلاص را به تمامی نقشه‌های مسئولان ورزشی ایران در خصوص این رقابت‌ها زد. این اتفاق درحالی افتاد که محمدرضا داورزنی معاون‌وزیر ورزش که لغو این میزبانی را اصلا قابل قبول نمی‌دانست در جلسه دیروز خود با شاهرخ شهنازی دبیرکل کمیته ملی المپیک و حمید بنی‌تمیم نایب‌رئیس فدراسیون کشتی که به‌منظور هماهنگی میزبانی خوزستان از جام جهانی فرنگی برگزار شد با ادبیاتی که بیشتر دستوری به نظر می‌رسید تنها خواستار یک اتفاق بود: «ایران برای میزبانی این رقابت‌ها صددرصد آماده است. فدراسیون کشتی و آقای خادم از لالوویچ بخواهند در این تصمیم تجدید‌نظر شود.‌» این دستور درحالی از سوی وزارت ورزش صادر شده که بسیار بعید به نظر می‌رسد اتحادیه جهانی بعد از ارسال نامه رسمی به اعضای خود درخصوص لغو میزبانی ایران و حذف رقابت‌ها از تقویم جهانی، در تصمیم خود تجدید نظر کند. به‌خصوص آن‌که مسئولان جهانی از اول هم با تاریخ برگزاری این رقابت‌ها در ایران به شدت مشکل داشتند. هنوز خاطرمان هست که مسئولان UWW (اتحادیه جهانی کشتی) مصر بودند جام جهانی فرنگی آذرماه به میزبانی اهواز برگزار شود اما مسئولان کشتی ایران معتقد بودند برگزاری مسابقات در آذرماه یعنی زمانی که بازی‌های آسیایی(شهریور) و مسابقات جهانی کشتی فرنگی(مهرماه) برگزار شده، دیگر سودی برای ایران ندارد چرا‌که غیبت کشتی‌گیران مطرح جهان در آن تاریخ در جام‌جهانی قطعی است و این مسئله هم سطح کیفی و کمی مسابقات را به شدت تحت‌تاثیر قرار می‌دهد. همین مسئله باعث شد تا ایران به اتحادیه جهانی پیشنهاد دهد زمان برگزاری جام‌جهانی فرنگی به یک هفته جلوتر از زمان قبلی پیشنهاد شده از سوی ایران(30 فروردین) تغییر کند. در‌واقع با این تغییر، زمان پیشنهادی جدید، به 2 روز بعد از مسابقات جام جهانی کشتی آزاد و حدود 18 روز قبل‌ از مسابقات اروپایی منتقل می‌شد. البته ایران در لا‌به‌لای این پیشنهاد، اتحادیه جهانی را هم تا حدودی تهدید کرد. آن هم با این حربه که در صورت عدم موافقت با تاریخ پیشنهادی، ایران در جام جهانی کشتی آزاد آمریکا شرکت نمی‌کند. این تهدید واکنش آمریکایی‌ها را به دنبال داشت تا با اصرار آن‌ها به حضور ایران در رقابت‌های‌ کشورشان، درنهایت اتحادیه کوتاه بیاید و تاریخ 23 و 24 فروردین سال 97 برای برگزاری جام جهانی فرنگی در اهواز قطعی شود. شاید همین گروکشی‌ها خاطر لالوویچ را مکدر کرد و در‌واقع منتظر فرصتی برای انتقام بود که البته فرصت هم دست داد. استعفای خادم بهانه‌ای شد برای مرد صربستانی تا با گرفتن میزبانی جام جهانی فرنگی و حذف آن از تقویم مسابقات دلش را خنک کند. هرچند که کشتی ایران هم با اعلام انصراف قطعی از حضور در جام جهانی کشتی آزاد آمریکا، کار لالوویچ را تلافی کرد اما فشار وزارت ورزش به فدراسیون ایران برای برگرداندن میزبانی فرنگی، اتفاق جدیدی است که رخ دادنش دور از ذهن به نظر می‌رسد. خصوصا این‌که حمید بنی‌تمیم نایب‌رئیس فدراسیون کشتی در اظهارات اخیر‌ش حرف‌هایی زد که شوکه‌کننده بود. او درحالی مدعی شد سالن کشتی اهواز، شرایط میزبانی از جام جهانی را ندارد که در مصاحبه با فارس تاکید داشت مهیا کردن شرایط مناسب این سالن نیازمند زمان 2 ماهه و صرف هزینه 5. 1 میلیارد تومانی برای تعمیر است که با توجه به در پیش بودن تعطیلات نوروز و زمان کوتاه، آماده کردن سالن کار بسیار سختی است! صرف‌نظر از این‌که مسئولان ورزش کشور در قبال تصمیم اخیر اتحادیه جهانی کشتی درخصوص حذف جام جهانی کشتی فرنگی اهواز از تقویم رقابت‌ها، چه تصمیمی خواهند گرفت، چند سوال مطرح است. این‌که اگر جام جهانی کشتی فرنگی از تقویم اتحادیه جهانی حذف نمی‌شد و اهواز همچنان میزبان رقابت‌ها بود، ایران با چه ساز‌و کاری قرار بود میزبانی را برگزار کند؟ سوال دیگر این‌که آیا نباید وزیر ورزش و معاونانش قبل از صدور دستور برای انجام کاری، اطلاع دقیقی از زیرساخت‌های ورزشی کشور داشته باشند؟ آیا به صرف لج و لجبازی چهره‌های ورزشی در داخل کشور باید درنهایت چوب حراج به آبروی ایران در مجامع بین‌المللی زده شود؟