کِی با آدیداس تمدید کردیم؟

وسط همه خبرهایی که خبرنگارهای دیگر در سایت‌ها و روزنامه‌هایشان نمی‌نویسند و می‌گذارند برای نشر در توییتر شخصی‌شان، خبر احضار تاج به دادستانی هم از توییتر به سایت‌ها و کانال‌های خبری اینترنتی و تلگرامی راه یافت؛ خبری که از همان لحظه انتشار مشخص بود  که خبر اصل نیست و بیشتر به خبرهایی شباهت دارد که در بازی‌های رسانه‌ای به‌عنوان خبرهای گمراه‌کننده مشهورند، خبری که منتشر می‌شود تا حواس ما از خبر دیگری غافل شود. احضار تاج به دادستانی بابت دعوت از مسعود شجاعی به تیم‌ملی آنقدر بزرگ و دهن‌پرکن نبود که حمله و یورش همگانی افکارعمومی به قصه لباس‌های تیم‌ملی و قرارداد مشکوک آدیداس را پس بزند. یک دلیلش سابقه مدیران ایرانی در انتخاب لباس کاروان‌های ورزشی ایران در مسابقات مختلف است که همیشه برای کاربران ما طعمی از خفت و حقارت پنهان را به ارمغان آورده است. خبر نگرفت و بعد هم تکذیب شد. درست همان‌طور که در شماره روز قبل نوشتیم این خبر از آن‌دسته اخباری است که منتشر می‌شوند تا توجه افکارعمومی از اخبار دیگر را بگیرند. خبری که قرار بود تحت‌الشعاع قرار بگیرد فقط به نقدهای مربوط به آدیداس و پیراهن تیم‌ملی مرتبط نمی‌شد بلکه شاید قرار بود یک خبر اعلام‌شده دیگر را از اذهان عمومی دور نگه دارد و آن خبر تمدید قرارداد تیم‌ملی با آدیداس تا پایان جام‌ملت‌های آسیا است. پیش از این اعلام شده بود قرارداد فدراسیون فوتبال و آدیداس تا پایان جام‌جهانی است و اگر طرفین از همکاری با هم راضی بودند این قرارداد تمدید می‌شود. این در حالی است که به نظر می‌رسد بدون اطلاع رسانه‌ها این قرارداد تمدید شده؛ چراکه حالا به‌راحتی از این سخن می‌گویند که مشکلات پیراهن تیم‌ملی در جام‌جهانی، در مسابقات جام ملت‌ها برطرف می‌شود! به‌عبارت دیگر تاج از حالا وعده طراحی لباس درجه یک به همراه آرم یوز در جام ملت‌های آسیا را می‌دهد در حالی که ما با آدیداس تنها تا جام‌جهانی قرارداد داشتیم. آیا معامله‌ای پنهان صورت گرفته و اگر آری، آیا این معامله پنهان ربطی به سخنان آقای ممبینی دارد که ذوق‌زده می‌گفت آدیداس موافقت کرده در سال حمایت از کالای داخلی، 17 تیم دیگر ایران از برند داخلی استفاده کنند؟ نکند آدیداس آن 17 تیم را وانهاده تا پیراهن تنها تیمی را بچسبد که برایش ارزش مالی دارد؟