جهانبخش محبی نیا راهبردهای دوگانه و مقصد یکسان

بارها بحث شده است، توسعه علاوه بر مبانی تئوریک، مکاتب متنوع و دسته بندی های علمی و سیاسی، آداب و رسوم نانوشته ای دارد که عدم اقبال از آنان، دولت ها و ملت ها را به سراب آرمان های دور می کشاند و یا به حدی وابسته و ذلیل می سازد که راه بر هر نوع خلافیت، استقلال، موفقیت و نو آوری بسته شود.
شایسته است وجوه و رویکردهای سیاسی، فرهنگی، اجتماعی و روانی توسعه توسط مردم و صاحبان قدرت مورد اکرام قرار گیرد.
همین که خطابه ای فاقد روش و بدون تاثیرگذاری در مورد ترقی و پیشرفت داشته باشیم و تصور کنیم با فرمان و مداخله حتی در سبک زندگی می شود بستر توسعه را پهن کرد، کافی نیست. کما اینکه با خصومت، یاس و ناامیدی درست نیست هر نوع تلاش، مسالمت، همبستگی ملی و اجتماعی و دینی را عبث جلوه دهیم. در واقع رفتار موصوف همدستی با عوامل عقب ماندگی است. یعنی کنش های منفعلانه، قهر و تاکید بر خشونت همان نتیجه را عاید خواهد کرد که تکروی، استبداد و تمامیت طلبی تا حال با ما انجام داده است. مصیبت بزرگ اقتصاد، سیاست و قدرت در ایران چرخش بر دوری است که حاکمان برای مانایی، سرکوب را انتخاب کرده اند و عده ای به نام اپوزیسیون تنها علاج دردها را براندازی دانسته اند. هر دوی آنها به یک مقصد رانده اند و تفاوتی اساسی در مشرب و سرشت نداشته اند و اگر جابه‌جا شوند، رویه یکدیگر را احیا خواهند کرد و فقط جای‌شان جابه‌جا خواهد شد.
فرار از صحنه و قفل کردن تلاش برای عمران و آبادی کشور و پیوستن به لشکر مهاجران، یک سوی عقب ماندگی است و سوی دیگر آن دلخوش کردن به قلع و قمع مزاحمان ، منتقدان و صاحبنظران دگراندیش است. مقصد یکسان است و آن تلاش برای اثبات عجز در رسیدن به موفقیت است. بسی آزاردهنده است که در کشورهای جهان سوم راه تعامل و گفت‌وگو برای عناصر دخیل در رهیافت توسعه بسته است. عده ای همینکه از ضرورت صحبت، گفت‌وگو، مدارا و اصلاح سخن به میان می آید، قاطعانه و با تکیه بر نگرش پوسیده منفی و پیش داوری عهد عتیق در بوق و کرنا می دمند که نظام سیاسی به بن بست رسیده است و بهترین فرصت برای تسویه حساب و خروج روز و شب فرا رسیده است. از سمت و سویی دیگر، اگر گروه های سیاسی، نخبگان، منتقدین نیاز به گفتگو، همیاری و همکاری را مطرح نمایند، نظام سیاسی آن را به معنای خستگی و پایان خط مخالفین تلقی می کند و ناز و کرشمه حکومتی را به نمایش می گذارد. از قرار معلوم ما نسلی محسوب می شویم که قادر به تجمیع تجربه از دوران مشروطیت، مبارزه و پیروزی نبوده ایم و حاضریم کینه های جمع شده در سده اخیر تاریخ سیاسی را به نسل های بعد انتقال دهیم. شک نکنید با این وضعیت روح ملی ما با طلسم و سحر نادانی به بند کشیده شود و آسیب های حیات معیوب به منافع حیاتی ملت ایران منتقل شود.
امروز دیو اختلاف، کدورت و ناسازگاری بر سرزمین مقدس ایران نظر شومی انداخته است. فلذا ؛ شاهنامه نویسان باید رنج سی ساله خود را برای نجات از اهرمن به دربار رسانند.
سایر اخبار این روزنامه
چرا ارکستر سمفونیک و ترانه رسمی جام جهانی مورد استقبال ایرانیان قرار نگرفت؟ ترانه‌ای فوتبالی برای هیچکس «ابتکار» از ماجرای خبر تجاوز به 41 دختر در سیستان‌‌و‌بلوچستان گزارش می‌دهد چشم ایران نگران دختران ایرانشهر کشورهای صنعتی دست در دست یکدیگر قصد مقابله با آمریکا را دارند جهانبخش محبی نیا راهبردهای دوگانه و مقصد یکسان نا هماهنگی در پذیرش پناهجویان چالشی بر دیگر چالش‌های کشورهای اروپایی می افزاید؟ «ابتکار» از تفاوت‌های ماهوی نقدها و انتقادات به روحانی و کابینه‌اش گزارش می‌دهد دو لبه قیچی نقد دولت بانک‌ها از چرخه پرداخت ارز مسافرتی حذف می‌شوند؟ چالش جدید دلار برای مسافران «ابتکار» از ساماندهی طرح آزادی تجمعات طبق اصل 27 قانون اساسی در مجلس و دولت گزارش می‌دهد پوریا کاکاوند از تب فوتبالی این روزهای تئاتری‌ها به «ابتکار» می‌گوید کار و زندگی‌مان را برای فوتبال تعطیل کرده‌ایم «ابتکار» شانس موفقیت کمپین «نخریدن» کالاهای دچار گرانی را بررسی می‌کند شما هم نمی‌خرید؟ فوتبال، شادى، آزادى، شکرگزارى فراخوان و تغییر در وزارت نیرو روشی معین، نتایجی نامعین