نفس نشریات مستقل به شماره افتاده است

محمدرضا سعدی- روحانی که هفته‌ها پیش و در پایان ماه مبارک رمضان از رسانه‌ها انتقاد کرد که چرا به دولت کمک نمی‌کنند و در مقابل جوسازی و عملیات روانی دشمنان جمهوری اسلامی ایران نمی‌ایستند آیا به تعهدات خود در قبال رسانه‌ها و روزنامه‌ها عمل کرده است؟
به جز روزنامه‌های دولتی که سود و زیان برای‌شان تفاوت چندانی ندارد و بر‌خلاف قانون از حمایت‌های پیدا و پنهان دولت و عناصر دولتی برخوردارند، روزنامه‌های مستقل و غیروابسته به حکومت دوران سختی را پشت سر می‌گذرانند. پیش از این و در زمان دولت محمود احمدی‌نژاد وزیر ارشاد وقت گفته بود که برای ایران یک روزنامه صبح و یک روزنامه عصر کفایت می‌کند البته این وزیر ارشاد معاونی داشت که در هنگام مسوولیتش، مطبوعات را پایگاه دشمن نامیده بود. اما روحانی از هنگام مبارزات انتخاباتی در دور اول، وعده‌های بزرگی به مطبوعات و رسانه‌ها داد. همان‌طور که این وعده‌های بزرگ به مردم ایران نیز داده شد. همان‌گونه که وعده‌های داده شده به شهروندان ایرانی محقق نشد، وعده‌هایی که روحانی به رسانه‌ها و روزنامه‌ها داد نیز محقق نشد همین بود که وزیر ارشاد دولت اول روحانی حتی نتوانست دوره وزارت خود را به اتمام برساند.
ماجرای اقتصاد روزنامه و مشکلاتی که روزنامه‌ها و بالاخص روزنامه‌های مستقل و غیرحکومتی با آن روبه‌رو هستند، نه فقط در دوره اول ریاست‌جمهوری روحانی که در دوره فعلی نیز بارها فریاد اعتراض روزنامه‌ها را بلند کرده است. این پرسش همچنان باقی است که چرا دولت با آزمندی و توسعه‌طلبی، روزنامه‌های وابسته و تحت حمایت خود را نه فقط حفظ می‌کند بلکه آن میزان از کمک‌هایی که علی‌القاعده حق نشریات مستقل و غیروابسته است را به نشریات تحت‌الحمایه خویش می‌سپارد؟ چرا مجموعه آگهی‌ها و تبلیغاتی که در فضای رسانه‌ای سهم روزنامه‌های مستقل است در سبد روزنامه‌های تحت‌الحمایه دولت قرار می‌گیرد و رسانه‌های دولتی یا حکومتی را فربه‌تر می‌کند. از سوی دیگر گاهی چنین مشاهده می‌شود که بنگاه‌های خصوصی و غیردولتی نیز برای دادن آگهی به روزنامه‌های دولتی تحت فشار قرار می‌گیرند و این‌گونه تولیدکننده‌ها و بنگاه‌های خصوصی به خاطر آن سهم تبلیغات‌شان از سوی نشریات دولتی اشغال شده و از دادن آگهی به روزنامه‌های خصوصی پرهیز می‌کنند. در واقع نشریات دولتی نه فقط از رانت‌های گوناگون دولت و حکومت استفاده می‌کنند بلکه سهم درآمدهای روزنامه‌های خصوصی و مستقل را با ارعاب و تهدید تصاحب می‌کنند.
اگر دولت و حکومت جمهوری اسلامی ایران برای جنگ با عملیات روانی مخالفان خود در خارج از کشور به رسانه‌های مستقل و خصوصی اعتقاد و احتیاج دارد باید زمینه تداوم حیات روزنامه‌ها و رسانه‌های مستقل را فراهم کند. برای حصول این منظور البته لازم نیست که دولت کار عمده و ویژه‌ای انجام دهد. همین که دولت مزاحمتی برای روزنامه‌ها به وجود نیاورد و علاوه بر آن به معدود وعده‌های خود برای در اختیار قرار دادن ارز 4200 تومانی و یارانه 4000 تومانی برای واردات کاغذ و تنظیم بازار این کالا عمل کند و وعده‌هایی که پیش از این درباره پرداخت یارانه‌ها بیان کرده بود را عملی کند، حیات و تداوم حیات بسیاری از روزنامه‌های مستقل تامین خواهد شد. حال اگر رانت و دوپینگ اقتصادی نشریات دولتی و حکومتی به نفع روزنامه‌های مستقل بخش‌خصوصی قطع شود اوضاع از آن چه به نظر می‌رسد نیز بهتر خواهد شد.