روزنامه همدلی
1397/05/21
«عباد» به جمع روزنامه‌نگاران پیوست
دکتر مهدی اسفندیار- علی ربیعی جمله خاصی را در روز استیضاح خطاب به نمایندگان استیضاح کننده به‌کار برد؛ که اینان از ربیعی که هیج از «عباد» هم نمی‌ترسند!جمله‌ای که کمتر کسی تاکنون آن را تفسیر کرده است. بله؛ ربیعی قطعا بیکار نخواهد نشست و انتقام خود را از زیاده خواهان خواهد گرفت؛ کسانی‌که بالاخره راضی نشدند و روز استیضاح او را از اریکه پایین کشیدند. به قطع یک نیروی امنیتی پیچیده و از نوع متعامل با رسانه؛ با بازنشستگی تمام نخواهد شد و هیچ ابزاری بهتر از رسانه نمی‌تواند او را به هدف برساند. شاید اینگونه تفسیر کنم که «خدای لابی» برنامه‌‌های گسترده‌تری داشت که اصطلاحا چهارچنگولی میز وزارت را رها نکرد؛ وگرنه عباد با گوشه‌نشینی چندان بیگانه نبود و حداقل در دو دهه بین سال‌‌های ۷۰ الی ۷۶ و ۸۴ الی ۹۲ به راحتی کنار نشستن را تحمل کرده بود. در مقاله‌ای که در خبرگزاری سلامت‌نیوز در دو شب مانده به استیضاح ربیعی به قلم اینجانب منتشر شده بود؛ اشاره کردم که ربیعی با رای ۱۲۰+_۵ مواجهه خواهد شد که احتمال رای منفی به زیان ربیعی بیشتر خواهد بود؛ بیان دلیل این منفی شدن را به آینده موکول کرده بودم که در اینجا قصد دارم از آن پرده بردارم. واقعیت این است که جریان مستقل رسانه‌ای که در استیضاح دفعه قبل(اسفند۹۶) هجمه گسترده‌ای را علیه مخالفان ربیعی آغاز کرده بودند؛ این‌بار یا در سکوت بودند یا اینکه اتفاقا علیه ربیعی موضع گرفتند.
از روزنامه‌‌های ساکت شرق و اعتماد و ارگان دولت نظیر ایران گرفته تا خبرنگارانی نظیر آذرپیک و خدیش و قدمی و... «شهابی» که تا چند روز مانده به استیضاح با ربیعی درگیری شدیدی پیدا کرده بودند. واکنش‌‌های این افراد بعد از استیضاح به خوبی نشان داد که اینان از نتیجه استیضاح به دلیل آنچه اطلاع از وقایع پشت پرده می‌دانستند، اصلا راضی نیستند؛ اما استراتژی سکوتشان در برابر افتادن ربیعی را حاضر نشدند تغییر دهند.
عباد (علی ربیعی) به خوبی چالش اصلی خود را درک کرد و فهمید که اعجاز فضای مجازی به حدی است که نویسنده مستقل می‌تواند در کنار سفره نیمروزی خود و سرکشیدن چای صحرایی؛ صحنه گردان افکار عمومی و همین‌طور صحن مجلس باشد؛ ولو به اندازه یک رای تا 10 رای که می‌تواند سرنوشت یک وزیر را تغییر دهد. اما ربیعی چرا به رسانه کوچ کرد؟
۱- از خالی شدن پشتش توسط دولت و رها کردن جلسه استیضاح توسط روحانی و حتی معاون اولش در میانه‌‌های جلسه؛ فهمید که دیگر اهل حرم روحانی نیست.
۲- ربیعی می‌داند که با حضور یک «آقای خاص» در انتخابات ۱۴۰۰ ریاست جمهوری احتمال برهم زدن سودای ریاست جمهوری علی لاریجانی بسیار بالاست.
۳- فرصتی مناسب برای گوش مالی دادن کسانی است که از «عباد» هم نترسیدند و تکنیک افشاگری مستند به سند.
حالا ربیعی باید هم ارتباط تضعیف شده خود با خبرنگاران را ترمیم کند و هم جبهه کارگری را منسجم کند و هم پرچم مبارزه با فساد را دوباره در دست بگیرد...به نظر می‌رسد که لاریجانی و نمایندگان همراه وی باید خود را برای مقابله تمام عیار با مردی آماده کنند که هم می‌تواند برای آنها ربیعی باشد و هم عباد. حالا که لاریجانی ربیعی را نپسندید؛ قطعا «عباد» را باید کاری کند؛ چون این بار «عباد» است که تنفس می‌دهد؛ حتی بیشتر از دوبار.
سایر اخبار این روزنامه
«همدلی» بازتاب موضع‌گیری نخست‌وزیر عراق در تبعیت از تحریم های آمریکا علیه ایران را بررسی می‌کند
«همدلی» بررسی کرد؛ سود سپرده‌های بانکی به عنوان عظیم‌ترین منبع رانت چه بلایی بر سر اقتصاد می‌آورد
پنجمین نشست روسای کشورهای حاشیه خزر برای امضای رژیم حقوقی امروز در آستانه برگزار میشود
گزارش«همدلی» از حواشی افزایش قیمت بلیت هواپیما در گفت‌وگو با دست‌اندرکاران صنعت هوایی
«همدلی» از معضل این روزهای کشور و طمع برخی شهروندان به واسطه معضلات اقتصادی گزارش می‌دهد
دودکش‌های آلاینده صنایع، قلب تپنده اقتصاد ایران را از حرکت بازمی‌دارد ریه‌های سیاه عسلویه
رئیس جمهور اصلاح قانون مبارزه با تامین مالی تروریسم را ابلاغ کرد
واکنش‌ها به پیام محسن چاوشی، عجیب است و تامل برانگیز؛ ابراهیم در «ابهام»
داود سالمی بحرانِ تصمیمات بحران ساز
باتلاقی به نام عسلویه
«عباد» به جمع روزنامه‌نگاران پیوست
برخورد دوگانه
ناصر آقاجری، سخنگوی اتحادیه کارگران پروژه‌ای: برخی گرین‌کارت در دست منتظرند سریعتر خودشان را به ینگه دنیا برسانند
