روزنامه همدلی
1397/06/19
ولی‌الله شجاع پوریان برگزاری غروب جلال در خانه سیمین و جلال
18 شهریور سالروز درگذشت جلال آل احمد است. به همین مناسبت در شب غروب جلال هنرمندان نامی کشور در خانه سیمین و جلال که چندی پیش توسط معاونت اجتماعی و فرهنگی شهرداری تهران بازسازی شده بود، گرد هم آمدند تا یاد و خاطرش را گرامی بدارند. خانه سیمین و جلال فضیلتی دوگانه دارد، چرا که هم خانه سیمین است و هم جلال؛ به عبارت امروزی‌ها «دوبلکس» است، اما دوبلکسی فرهنگی که مامن و ماوای دو انسان بزرگ، ادیب، فرزانه و فرهیخته بوده است و قدرش دوچندان است که گفته‌اند: «شرف‌المکان بالمکین». (اعتبار هر مکانی به ساکنان آن است).اعتبار دیگر این خانه همجواری و تقریب آن با خانه پدر شعر نوی فارسی «نیما یوشیج» است که در این محلت است و اصلا جلال و سیمین به خاطر نزدیکی و همسایگی با نیما بدینجا نقل مکان کرده و رحلت اقامت افکنده‌اند که امیدواریم شهرداری تهران هرچه زودتر خانه نیما را نیز خریداری و به مکان فرهنگی تبدیل کند.
از سوی دیگر این خانه تا حدودی دست‌ساز جلال نیز هست، یعنی در بخش‌هایی از معماری و ساخت‌وساز آن خود جلال نقش و حضور داشته و از همه مهم‌تر اینکه این خانه محمل و به قولی پاتوق روشنفکران ادب و هنر ایران معاصر نیز بوده است و همه اینها به سرقفلی فرهنگی و منزلت و مرتبت این مکان نیز می‌افزاید.
جلال عمری کوتاه داشت و 46 سال بیشتر زندگی نکرد، اما در همین دوران کوتاه موثر و ماندگار بوده است. او هم نویسنده بود، هم روشنفکر و هم منتقد و مترجم و نظریه‌پرداز.
سیمین دانشور همسر او درباره جلال می‌نویسد:«جلال قلمی تلگرافی، حساس، دقیق، تیزبین، خشمگین، افراطی، صریح، صمیمی، منزه‌طلب و حادثه‌آفرین داشت» و دکتر شریعتی نیز به گونه‌ای همین ویژگی‌ها را در قلم جلال سراغ می‌گیرد:«تند، موجز، طنزآمیز، صریح، خودمانی، انسان‌گرا، بی‌باک، موشکاف، نیرومند و گزارش‌گونه» توصیف می‌کند.
وقتی انسان کتاب « مدیر مدرسه» جلال را می‌خواند که یکی از بهترین آثار اوست، به نظر می‌آید کسی روبه‌روی تو نشسته و با تو حرف می‌زند و موضوعی را جزءبه‌جزء برایت تعریف می‌کند. او مهارت عجیبی در به‌کارگیری دقیق، جدی و استادانه زبان گفتاری دارد. به طور کلی زبانش بر خصلت گفت‌وگو بنا شده است. در کتاب «خسی در میقات» که خاطرات سفر حج اوست، غوغا کرده و گزارش شیرین و جانانه‌ای را از سفر حج به زبان ادبی- هنری نگاشته است. اما بانو سیمین دانشور، هم استاد زیبایی‌شناسی هنر دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران است و هم نویسنده‌ای نام‌آور و بزرگ که همسر و همدم جلال آل قلم است.
او داستان‌هایی از جمله «شهری چون بهشت»، «آتش خاموش» ، «جزیره سرگردانی» و «به کی سلام کنم» را دارد، اما آنچه سبب شهرت او شد همان رمان معروف «سووشون» است که بسیار زیبا و درخور تقدیر است. این رمان یکی از پرخواننده‌ترین رمان‌های فارسی است که از زبان و زاویه دید شخصیت زن داستان به شرح مسائل سیاسی و اجتماعی نیمه اول دهه بیست می‌پردازد و شرح مقاومت مردم در ارتباط با نیروهای بیگانه در شیراز است.
سوگواری شخصیت زن در سوگ شوهرش یکی از موثرترین و عمیق‌ترین صحنه‌های رمان است که بدیع و زیبا گزارش شده است. سیمین نثری دقیق و محکم دارد و در این رمان افت‌وخیزها و تکنیک‌های داستانی را به زیبایی بازگو کرده است. به هر حال محلات تهران با شناسایی و راه‌اندازی خانه‌های مشاهیر و هنرمندان، رونق، پویایی و برکت تازه‌ای می‌یابند و به فضاهای فرهنگی تبدیل می‌شوند که تلاشی در ارتقای فرهنگ شهر و شهروندان است.
سایر اخبار این روزنامه
«همدلی» واکنش دولت اقلیم کردستان به حمله موشکی سپاه پاسداران در پاسخ به حمله‌های اخیر را بررسی کرد
آیین رونمایی از آلبوم های جدید جلیل عندلیبی با آه و تاسف از فضایی که موسیقی ایران را در آغوش گرفته، برگزار شد
نوسان بهای دلار و شایعات افزایش نرخ این ارز خارجی تا چند ده هزار تومان، جامعه را در بهت و یاس اقتصادی فرو برده است
«همدلی» از وضعیت نشاط اجتماعی و ارتباط آن با این روزهای مردم کشور گزارش می‌دهد لبخندهای ماسیده
گفت‌وگو با هرمز هدایت به بهانه سالروز تاسیس آی‌فیلم تئاتر تلویزیونی نیازمند توجه جدی است
فرمانده کل قوا در مراسم دانش‌آموختگی ارتش در دانشگاه علوم دریایی نوشهر: بار سنگین آینده میهن عزیزمان بر دوش جوانان است
ولی‌الله شجاع پوریان برگزاری غروب جلال در خانه سیمین و جلال
ادبیات جنگی روحانی
رئیس سازمان حفاظت محیط زیست: تکلیف بازداشتی‌‌‌های محیط زیستی را مشخص کنید
