فشار۵۰ مقام سابق آمریکایی بر کاخ سفید

 
 
اخیرا و همزمان با سفر رئیس‌جمهور کشورمان به نیویورک برای حضور در مجمع عمومی سازمان ملل بیش از 50 تن از مقامات و سیاستمداران پیشین و متخصصان امنیت ملی برجسته آمریکایی در بیانیه‌ای نسبت به اقدامات ترامپ هشدار داده و خواستار بازگشت آمریکا به برجام و پیگیری مسائل از راه مذاکره شده‌اند. چنین اقداماتی از جانب روشنفکران داخل و خارج آمریکا، کشورهایی که در برجام طرف مذاکره بودند یا در سیاست بین‌الملل، مجمع عمومی و شورای امنیت تاثیرگذار هستند، هر اندازه بیشتر و رساتر شود؛ به طور طبیعی آمریکا را بیشتر تحت فشار قرار خواهد داد. اتفاقا باید یکی از راهکارهای ایران در دیپلماسی رسمی و عمومی رفتن و لابی کردن با کشورها، روشنفکران، فرهیختگان و حقوقدانان بین‌المللی باشد. زیرا می‌توانند با دادن اطلاعات درست آنها را جهت انجام چنین اقداماتی بسیج کنند. این کار موجب می‌شود که حقانیت ایران بیش از گذشته ثابت شود و جلوی هر گونه اقدم جدید آمریکایی‌ها علیه ایران گرفته شده یا به تاخیر افتد. چنین رویکردهایی مناسب است، چرا که نه تنها این کشورها خود این کار را انجام می‌دهند؛ بلکه ایران می‌تواند با لابی‌گری‌های مختلف خود مبتکر این کارها شود. البته بعید به‌نظر می‌رسد که چنین اتفاقاتی موجب شود که دیدگاه مقامات کاخ سفید و مشاوران حلقه اول ترامپ تغییر کرده و بخواهند به برجام بازگردند. چون حتی افرادی که در طول یک سال و نیم گذشته در مورد برجام دیدگاه مثبتی داشتند یا برکنار شده و یا برای حفظ جایگاه خود از دولت ترامپ بیرون آمده‌اند. با این حساب اکنون تمام حلقه اطرافیان ترامپ مخالف برجام هستند و با این فرمان جلو آمده‌اند. ترامپ نیز بر اساس وعده‌های قبلی خود تا کنون اینگونه عمل کرده است. از این رو اقداماتی مثل بیانیه و هشدار بر دستگاه سیاست خارجی و ساختار تصمیم‌گیری در ایالات متحده تاثیری نخواهد داشت. حال پرسش اینجاست که در چنین فضایی باید چه کرد؟ به نظر می‌رسد که فعلا باید فضا را مدیریت کرد تا به اندازه کافی از فضای کنونی علیه آمریکا استفاده نمود تا در زمان مقتضی بتوان علیه آمریکا یک اجماع بین‌المللی ایجاد کرد و آنها را تحت الشعاع قرار داد. همانطور که گفته شد اثرات وضعی انتشار نامه، بیانیه یا هشدار به مقامات کاخ سفید این است که هرگونه اقدام دیگر آمریکا را که ممکن است با شیطنت رژیم صهیونیستی و کشورهای منطقه علیه ایران انجام شود به تاخیر انداخته یا کنار گذارد. کشورهای دیگر نیز اگر تلاش می‌کنند که مورد تحریم‌های آمریکا واقع نشوند مستمسک و دلایل بیشتری خواهند داشت که این اتفاق نیفتد. نکته مهم این است که ترامپ و دستگاه سیاست خارجی آمریکا چند ماهی است که توپ را به زمین ایران انداخته است. بدین مضمون که با شرط و بی‌شرط در مقاطع گوناگون پیشنهاد مذاکره را در سطوح گوناگون می‌دهد. کما اینکه اخیرا نیز وزیر امورخارجه این کشور جدای از ملاقات با رئیس‌جمهور خواستار ملاقات ترامپ با مقام معظم رهبری شده است. باید گفت، این وضع نباید ادامه پیدا کند، چراکه ایران فقط نباید از منظر داخلی خود به مسائل نگاه کند بلکه باید نیم نگاهی نیز به افکار عمومی جهان و حتی داخل کشور داشته باشد. البته اگر تصمیم این است که ایران قاطعانه با آمریکا مذاکره نکند، این مساله باید طوری بیان شود که بتواند افکار عمومی را اقناع کند.
*تحلیلگر مسائل بین‌الملل