حرکت امام حسین(ع) تاریخ را متحول کرد



در  آستانه اربعین حسینی، حجت‌الاسلام والمسلمین سید حسن خمینی در جلسه درس خارج اصول خود به بیان نکاتی در مورد شخصیت حضرت اباعبدالله الحسین(ع) و روز اربعین پرداخت.
به گزارش جماران، سید حسن خمینی با اشاره به روایت‌های تاریخی مختلف درباره ورود کاروان بازماندگان کربلا به شام و بازگشت آنها به کربلا گفت: توجه به این نکته خالی از لطف نیست که در مسأله اربعین نباید به باطنی‌گرایی دچار گشته و در مثل به صورتی بی جهت به اعداد تقدس ببخشیم. اربعین حسینی مقدس است؛ لیکن عدد 40 به خودی خود تقدسی ندارد. برخی اعداد، البته در برخی رسوم، کاربردی نمادین دارند.


به گفته وی، توجه به اعداد در اسلام و بخصوص در مکتب تشیع چندان پُررنگ نیست و این اعداد به خودی خود هیچ ارزشی ندارند. آموزه‌های اسلام آن اندازه عظمت دارد که به تمسک به اعداد نیازی نداشته باشد؟! جریانات باطنی‎گرا به مسائلی از این دست توجه بسیار دارند تا بدین ترتیب، صورتی پیچیده به نحله خود بدهند که اوج این روش را می‌توان در فرقه بهاییت مشاهده کرد.
همه سخن این است که اهمیت فوق‌العاده اربعین، در رمزآلودی عدد چهل نیست، بلکه آنچه به اربعین اهمیت می‌بخشد، نَفَس قدسی سیدالشهدا(علیه‎السلام) است. در حقیقت دستور ائمه اهل بیت به بزرگداشت و تعظیم اربعین، موجب عظمت و بزرگی این روز شده است.
نوه امام ادامه داد: نکته مهم دیگر در این مجال، توجه به مسأله‌ای کلیدی در حیات پر شور حضرت سیدالشهدا (علیه‎السلام) است. در نظر من این مسأله را می‌توان حتی از اصل واقعه کربلا هم مهم‎تر دانست و تو گویی که اساساً کربلا، معلول همین نکته کلیدی در حیات آن حضرت است. این مسأله محوری، مسأله «عزم و حرکت» در حیات سالار شهیدان است.
وقتی خبر مرگ معاویه به مدینه ‎رسید، امام حسین(علیه‎السلام) عزم ‎کرد که با یزید بیعت نکند و همین مسأله همه اتفاقات کربلا را رقم می‎زند. کربلا معلول همین عزم و حرکت است. گرچه کربلا درس‎های بزرگی را در درون خود دارد و در همه عرصه‎ها باید از آن الگو گرفت، لیکن مسأله عزم، مسأله‌ای محوری در این میان است. اینکه انسان در مواجهه با حوادث حرکت کند و بر اساس باور خود تصمیم قاطعی بگیرد و در این میان، گمراه تحلیل‎ها و ترس‎ها و طمع‎ها نشود. همین درس بزرگ، دستمایه و موتور محرک حرکت امام خمینی (رضوان الله علیه) است.
وی گفت: وقتی خبر مرگ معاویه به گوش امام حسین (علیه‎السلام) رسید، امام عزم کرد که با یزید بیعت نکند؛ در این حال آنچه در نظر ایشان آمد، کشته شدن خود و یارانش و اسارت اهل ‎بیتش نبود. عزم راسخ ایشان آن بود که با یزید بیعت نکند و پیامدهای آن را نیز به جان بخرد. در حقیقت درس بزرگ امام حسین علیه‎السلام آن است که نباید به پیامدهای این عزم و حرکت الهی اعتنا کرد؛ بله همه آن پیامدها، ناگوار و تلخ بود؛ اما وقتی تکلیف الهی در میان باشد، باید با عزم راسخ، گام در مسیر نهاد و حرکت کرد. زمان حرکت و مکان حضور، به موقعیت و تشخیص وابسته است؛ لیکن وقتی زمان فرا رسید، نباید تعلل کرد. امام حسین (علیه‎السلام) عزم کرد که به مکه برود و سپس راهی کوفه شد و در کربلا به شهادت رسید و این همان درسی است که امام عظیم الشأن از سیدالشهدا علیه‎السلام گرفت، به این معنا که وقتی موقعیت و تکلیف الهی فرارسید، نباید به امور دنیوی و پیامدهای آن دل بست؛ باید حرکت کرد. آیت‎الله سید جعفر کریمی از شاگردان و مریدان امام(ره) می‎گوید: «به امام گفتم: آقا، شما به تنهایی می‎توانید؟» امام فرمودند: «من به دیدار تک تک آقایان رفتم و گفتم که شما حرکت کنید، من سرباز شما هستم؛ اما نپذیرفتند. اینکه آنان به میدان نیامدند، دلیل نمی‎شود که من حرکت نکنم. حال که آقایان نیامدند من خودم به تنهایی می‎روم.»
سید حسن خمینی ادامه داد: نکته‎ای که می‎توان از سیدالشهدا علیه‎السلام فرا گرفت و به کار لحظه لحظه زندگی ما می‎آید، همین است که به هنگام تشخیص تکلیف الهی، نباید به امور دنیوی دل بست و در پیامدهای آن معطل شد. امام خمینی در این باره می‌فرمایند: «چه بسا دلبستگی یک آخوند به دو مرید مسجدی که پشت سرش به نماز می‌ایستند یا دلبستگی استادی به شاگردان و شهرت خود در میان آنان و... از دلبستگی قارون به دنیا بیشتر و بدتر باشد.»
نوه امام افزود: بنابراین درس بزرگ سیدالشهدا این است که «نباید دل بست.» این همان نکته‎ای است که واقعه کربلا معلول آن است. تصمیم آن روز سیدالشهدا علیه‎السلام بر بیعت نکردن با یزید و عزم ایشان به حرکت کردن، تاریخ‎ را متحول ساخت و این روح بزرگ و شخصیت فوق‌العاده حضرت بود که چنین عزمی را استوار ساخت. از خدای بزرگ می‌خواهیم که ما را از محبان حضرت سیدالشهدا علیه‎السلام قرار بدهد و ما را در کلاس درس سالار شهیدان بپذیرد و روح امام امت، و همه شهدا و علما، و نیز همه کسانی که نام مبارک سیدالشهدا علیه‎السلام را زنده نگه‎ داشتند، با حضرت امام حسین و حضرت ابوالفضل العباس علیهما‎السلام محشور بفرماید.