میلاد عیسی‌بن‌مریم(ع) مبارک باد

  جواد نوائیان رودسری info@khorasannews.com محرومان و ستمدیدگان در انتظار منجی هستند؛ بنی‌اسرائیل، قومی که در تاریخ عریض و طویل خود، ظهور پیامبران الهی بسیاری را تجربه کرده‌است، یک بار دیگر نجات بخش می‌خواهد. عفریت مادی‌گرایی، زعمای قوم را به پرتگاه نیستی و سقوط کشانده و بیچارگان قوم، زیر بار ستم جانکاهی که با تحریف آیین موسی بر آن ها تحمیل شده است، کمر خم کرده‌اند؛ فریاد و استغاثه محرومان به آسمان بلند است. در چنین وضع پلیدی، پروردگار دوباره به قوم ناسازگار و جفاپیشه، ترحم فرمود؛ درهای آسمان گشوده شد و فرخنده نوزادی به دنیا آمد تا شیوه مهرورزی و دنیاگریزی را به دنیاطلبان جهان بیاموزد و راه سعادت را به آن ها بنمایاند. به این ترتیب، بیش از دو هزار سال قبل، عیسی پسر مریم(ع) دیده به جهان گشود؛ پیامبری که ولادتش نیز، اعجازی شگفت و معجزه‌ای آشکار بود. مریم(س)؛ مادری برگزیده درباره پاکدامنی و جایگاه رفیع مریم(س) در قرآن کریم و روایاتی که از معصومین(ع) به دست ما رسیده است، مطالب فراوانی وجود دارد؛ «یا مَرْیَمُ إِنَّ اللَّهَ اصْطَفاکِ وَ طَهَّرَکِ وَ اصْطَفاکِ عَلی‏ نِساءِ الْعالَمین‏؛ ای مریم، خداوند تو را برگزیده و پاک ساخته و تو را بر زنان جهان برتری داده است‏»(آل عمران-42) بانویی پاک و برگزیده که پروردگار، او را برای امر مهم خویش، انتخاب کرد. جایگاه حضرت مریم(س)، چنان رفیع بود که حتی زکریا(ع)، پیامبر زمان خود را هم پشت سر گذاشته و در مقامی بالاتر از او قرار گرفته بود. مریم(س) هر روز مهمان خوان الهی بود و زکریا، در شگفت که این همه نعمت و برکت از کجا آمده است؟ ولادتی شگفت تولد عیسی(ع)، خود یکی از آیات اعجاز الهی بود. مسلمانان، به حُکم قرآن، باور دارند که مسیح، کلمه‌ای از سوی پروردگار است که در رَحِم مریم پاک(س) قرار گرفت تا به دنیا بیاید و بنده خدا باشد: «إِنَّ مَثَلَ عیسی‏ عِنْدَ اللَّهِ کَمَثَلِ آدَمَ خَلَقَهُ مِنْ تُرابٍ ثُمَّ قالَ لَهُ کُنْ فَیَکُون‏؛ در واقع، مَثَلِ عیسی نزد خدا همچون مَثَلِ [خلقت‏] آدم است [که‏] او را از خاک آفرید؛ سپس به او گفت: باش، پس وجود یافت.‏»(آل‌عمران-59) او در گهواره با مردم سخن گفت و به دفاع از مادر پاکدامن خود پرداخت. بشارت دهنده احمد(ص) به حکم قرآن و پاره‌ای متون کهن مسیحی، مانند انجیل «برنابا»، عیسی(ع) در صدر موعظه‌ها و اندرزهایش برای هدایت بشر، بشارت بعثت آخرین پیامبر الهی را قرار می‌داد: «وَ إِذْ قالَ عیسَی ابْنُ مَرْیَمَ یا بَنی‏ إِسْرائیلَ إِنِّی رَسُولُ اللَّهِ إِلَیْکُمْ مُصَدِّقاً لِما بَیْنَ یَدَیَّ مِنَ التَّوْراةِ وَ مُبَشِّراً برَسُولٍ یَأْتی‏ مِنْ بَعْدی اسْمُهُ أَحْمَدُ فَلَمَّا جاءَهُمْ بالْبَیِّناتِ قالُوا هذا سِحْرٌ مُبینٌ؛  و هنگامی را که عیسی پسر مریم گفت: ای فرزندان اسرائیل، من فرستاده خدا به سوی شما هستم. تورات را که پیش از من بوده تصدیق می‏کنم و به فرستاده‏ای که پس از من می‏آید و نام او «احمد» است بشارتگرم. پس وقتی برای آنان دلایل روشن آورد، گفتند: این سحری آشکار است.»(صف-6) یاران خدا در بین آنان که حضور مسیح(ع) را درک کردند، 12 صحابی برگزیده وجود داشتند که دعوت عیسی(ع) را برای یاری دین خداوند، پذیرفتند و به حواریون مشهور شدند: «فَلَمَّا أَحَسَّ عِیسَی مِنْهُمُ الْکُفْرَ قَالَ مَنْ أَنصَارِی إِلَی اللَّـهِ قَالَ الْحَوَارِیُّونَ نَحْنُ أَنصَارُ اللَّـهِ آمَنَّا باللَّـهِ وَاشْهَدْ بأَنَّا مُسْلِمُونَ؛  هنگامی که عیسی از آنان[یهودیان] احساس کفر (و مخالفت) کرد، گفت: کیست که یاور من به سوی خدا (برای تبلیغ آیین او) گردد؟ حواریان [= شاگردانِ مخصوصِ او] گفتند: ما یاوران خداییم؛ به خدا ایمان آوردیم؛ و تو (نیز) گواه باش که ما تسلیم شده‌ایم.»(آل‌عمران-52) ‌عروج روح‌ا...(ع) بنی‌اسرائیل برای قتل نبی خدا(ع) توطئه کردند؛ فردی را که شبیه او بود، به صلیب کشیدند و مدعی شدند که عیسی(ع) را مصلوب کرده‌اند؛ اما مشیت پروردگار چیز دیگری بود: «وَقَوْلِهِمْ إِنَّا قَتَلْنَا الْمَسِیحَ عِیسَی ابْنَ مَرْیَمَ رَسُولَ اللَّهِ وَمَا قَتَلُوهُ وَمَا صَلَبُوهُ وَلَکِن شُبّهَ لَهُمْ وَإِنَّ الَّذینَ اخْتَلَفُوا فِیهِ لَفِی شَکٍّ مِّنْهُ مَا لَهُم بهِ مِنْ عِلْمٍ إِلَّا اتِّبَاعَ الظَّنِّ وَمَا قَتَلُوهُ یَقِینًا؛  و گفته ایشان که: ما مسیح، عیسی بن مریم، پیامبر خدا را کشتیم و حال آن که آنان او را نکشتند و مصلوبش نکردند، لیکن امر بر آنان مشتبه شد؛ و کسانی که در باره او اختلاف کردند، قطعاً در مورد آن دچار شکّ شده‏اند و هیچ علمی به آن ندارند، جز آن که از گمان پیروی می‏کنند، و یقیناً او را نکشتند»(نساء-157) خداوند اراده کرد تا بنده پاک خود را به آسمان‌ها عروج دهد: «إِذْ قالَ اللَّهُ یا عیسی‏ إِنِّی مُتَوَفِّیکَ وَ رافِعُکَ إِلَیَّ وَ مُطَهِّرُکَ مِنَ الَّذینَ کَفَرُوا وَ جاعِلُ الَّذینَ اتَّبَعُوکَ فَوْقَ الَّذینَ کَفَرُوا إِلی‏ یَوْمِ الْقِیامَةِ ثُمَّ إِلَیَّ مَرْجِعُکُمْ فَأَحْکُمُ بَیْنَکُمْ فیما کُنْتُمْ فیهِ تَخْتَلِفُونَ؛ [یاد کن‏] هنگامی را که خدا گفت: ای عیسی، من تو را برگرفته و به سوی خویش بالا می‏برم و تو را از [آلایش‏] کسانی که کفر ورزیده‏اند، پاک می‏گردانم و تا روز رستاخیز، کسانی را که از تو پیروی کرده‏اند، فوق کسانی که کافر شده‏اند، قرار خواهم داد؛ آن‌گاه، فرجام شما به سوی من است؛ پس در آن چه بر سر آن اختلاف می‏کردید، میان شما داوری خواهم کرد.»