شأن نمایندگی مجلس را حفظ کنید!

از بزرگی نقل است که وقتی کسی یک کار اشتباه می‌کند هزار دلیل می‌آورد تا آن اشتباه را توجیه کند و این می‌شود هزار و یک اشتباه!
با چنین دیدگاهی اگر اقدام نماینده سراوان را بررسی کرده و جوانب اجتماعی آن را بسنجیم، چه می‌شود؟! چندی پیش رسانه‌های کره جنوبی اعلام ‌نمودند یک نماینده پارلمان این کشور بنام «کیم جونگ هو» که قصد پرواز از سئول به چوسان را داشته در بخش کنترل و بازرسی یک مامور جوان از او می‌خواهد کارت شناسایی خود را از کیفش بیرون آورد تا بهتر شناسایی شود اما نماینده ضمن خودداری  به مامور جوان توهین می‌نماید. این کار بازتاب گسترده‌ای در رسانه‌های کره جنوبی پیدا می‌کند و مردم نماینده را به سوء استفاده از جایگاه خود متهم کرده و خواستار استعفای او می‌شوند در نهایت کیم جونگ هو در یک نشست مطبوعاتی از مامور جوان به دلیل رفتار سخیف و شرم آور خود عذر خواهی می‌نماید و مامور جوان پوزش نماینده مزبور را می‌پذیرد. در ذهنم ناخودآگاه مسئله پدیدار شده در کره جنوبی با مسئله نماینده سراوان را مقایسه نمودم و بدنبال چرایی برخوردهای متفاوت نادیان امر در 2 گوشه قاره آسیا بود و لاجرم بنظرم رسید که:
1- نمایندگان مجلس سایر کشور‌ها مجلس را متعلق به تمامی مردم کشور خودش دانسته و بالطبع خودرا تنها نماینده شهر خویش نمی‌دانند زیرا به درستی دریافته‌اند که مجلس یعنی خانه ملت و نمایندگان یعنی برگزیدگان یک ملت که آمده‌اند تا با یاری یکدیگر نه برای مردم شهر خویش که برای تمامی مردم کشور خویش مجموعه قوانینی را تصویب و دولت را ملزم به اجرای آن نمایند تا در پناه آن قوانین سعادت و خوشبختی شامل حال همه مردم کشور گردد نه نصیب مردم شهر و دیار خویش زیرا یک نماینده فهیم می‌داند که سرنوشت شهر و مردمش از سرنوشت کشور و ملتش جدا نیست پس یاد می‌گیرد که به جای ترویج فرهنگ غلط رایج قوم مداری مردم داری را ترویج نموده و تمامی توان خویش را به کار می‌بندد تا وحدت و یکدلی اشاعه یابد نه تفرقه و تشتت.
2- هر انسانی امکان دارد اشتباه نماید. هر انسانی عیبی دارد و گل بی‌عیب خداست پس یک نماینده باید تا آن اندازه توان علمی‌اش بالا باشد که بداند رفتار فروتنانه او سبب خوشنامی قومش و سرافرازی آنان می‌گردد و نه آنکه حتی  اعتبار خود و مردم شهرش را زیر سوال برد.


3- ما ادعا داریم که تمدنی چند هزار ساله داریم پس باید به گونه ای رفتار نماییم تا دیگران جذب تمدن ما گردند نه آنکه نه تنها ما را زیر سوال برده بلکه دین و آیین ماراهم زیر سوال ببرند بپذیریم که خضوع و خشوع سبب فروتنی و اشاعه اخلاق خوش می‌گردد نه اینکه مردم به شوخی در دنیای مجازی بنویسند از نماینده کره جنوبی پرسیدند ادب از که آموختی؟ بگوید از فلان نماینده ایرانی!
4- مردم بقدری رنجیده‌اند که به دولت و دولتمردان اعتماد ندارند. این  نه درد امروزه مردم ماست بلکه حتی در دوران مصدق نیز مردم با عدم اعتماد به دولت و نشان آن عدم خرید مناسب اوراق قرضه منتشره موجبات سرنگونی او را فراهم آوردند! نگذاریم که این بی اعتمادی دامان نمایندگان مجلس را هم بگیرد زیرا مردم خسته‌اند و در حال حاضر تنها مرجع رسیدگی به کارهای خویش را در وجود نمایندگان مجلس جستجو می‌کنند .
5- قصد جسارت ندارم اما در ادارات برای استخدام یک آبدارچی از او تست سلامت می‌گیرند. عجبا که چه در انتخابات شوراها یا مجلس یا ریاست جمهوری از هیچ کدام تست سلامت نمی‌گیرند زیرا نماینده مجلس یعنی برگزیده یک ملت تا آنانی که خود شیفته هستند رد صلاحیت شوند.
6- در سایر کشورها یک نماینده پارلمان تنها یک نماینده قانون گذار است نه اسباب پارتی دیگران و به راحتی می‌تواند مورد مواخذه قرار بگیرد اما در کشور ما نمایندگان مصونیت دارند و نیز می‌توانند به دلخواه خویش مقدمات عزل و نصب افراد و مدیران را فراهم آورند یعنی قانون گذاران  در کشور ما خود قانون شکنند.
7- بیاییم و شرایط منحصر بفرد کشور خویش را در زمان حال دریابیم. اگر دودی برخیزد اول همه چشمان خود مارا خواهدسوزاند. کشور نیازمند اصلاح اداری و وحدت است مبادا فردا دیرشود.