بندهایی از برجام را موقتا اجرا نکنیم

طی چند سال گذشته محورهای همکاری بین ایران و اتحادیه در چند زمینه بوده است؛ مبارزه مشترک علیه توزیع موادمخدر یا در موضوع مهاجران غیرقانونی یا مبارزه با تروریسم. مبارزه علیه موادمخدر کمک می‌کند که اولا این مواد در ایران توزیع نشود و امکان ورود به سمت ترکیه و سپس به اروپا را هم نداشته باشد تا کل منطقه را آلوده نکند. یا مثلا در موضوع مهاجرت که البته شامل دو مقوله مهاجرت و پناهندگی است. برخی پناهنده می‌شوند و مشکل‌ساز می‌شود وگرنه کسی که مهاجرت می‌کند امکانات و تمکن مالی دارد و در کشور ثالث دسترسی‌هایی دارد که مشکلی ایجاد نمی‌شود. فقط از جهت داخلی به جهت اینکه یک سرمایه و نیروی انسانی از کشور خارج می‌شود، مشکل است که اگر بعدا به ایران بازگردد این مشکل هم برطرف می‌شود و در غیراینصورت، میلیون‌ها تومان خرج نیروی متخصصی شده که با مهاجرت به کشورهای دیگر نظیر کانادا یا اروپا عملا کشور از این سرمایه‌گذاری بی‌بهره می‌شود. اما اگر ایران موقتا به خاطر فشار آوردن به اروپا به این همکاری خود به صورت موقتی خاتمه دهد شاید اثربخش باشد به دلیل اینکه طرف را به تجدیدنظر وادار کند. ولی به طور کل قطع اینطور همکاری‌ها به ضرر هر دو طرف است. یعنی هم ایران ضرر می‌کند و هم طرف مقابل. به نظر می‌رسد که یک راه حل موقت برای ایجاد اجبار در طرف مقابل به منظور تجدیدنظر در رفتاری که از خود نشان می‌دهد، است. رفتاری که با حوصله و صبر همراه است و معلوم است که خیلی عجله‌ای برای راهکارهایی که وعده داده‌اند، ندارند، درحالی که ایران عجله دارد چون عملا تحت فشار اقتصادی قرار گرفته است. گرچه معتقدم دست‌آخر خیلی اقدامات می‌توان انجام داد برای اینکه حداقل این فشارها کاهش پیدا کند، اما به نظر می‌رسد این محورها که از قول منبعی آگاه مطرح شده، راهکارهایی است که به صورت موقتی می‌تواند تاثیرگذار باشد به شرطی که طرف اروپایی عمق ماجرا را بداند. یعنی اگر ایران در این زمینه‌ها همکاری نکند حتما به زیان اروپا خواهد بود. محور سوم را که همان مبارزه با تروریسم است، ایران براساس منافع ملی خود انجام می‌دهد اما بهره‌مندی آن برای طرف اروپایی هم هست. اگر ایران به سرکوب و از بین بردن داعش در سوریه و عراق کمک نمی‌کرد موج مهاجرت و پناهندگان بیشتری به سمت ترکیه و اروپا ایجاد می‌شد و امنیت اروپاییان هم در خطر قرار می‌گرفت. ضمن اینکه بخش زیادی از داعشی‌ها از اروپا مهاجرت کرده و به سمت عراق و سوریه سرازیر شدند و اگر سرکوب نمی‌شدند به داخل اروپا برمی‌گشتند و ناامنی‌های زیادی ایجاد می‌کردند. پس حتما همکاری ایران در این زمینه به نفع اروپاست و باید مورد توجه قرار گیرد. احتمالا قطع این همکاری‌ها به صورت موقت راهگشا باشد، اما بهتر است که به صورت بلندمدت نباشد و دو طرف به سمت همکاری و ادامه همکاری در این زمینه‌ها متمایل باشند.
ادامه صفحه 11