ایرانیان برای ماندن و پیروزی آمده‌اند

من ورزشی نیستم ولی خوب می‌دانم وقتی در ثانیه‌های اول بازی ایران و عمان داور نقطه پنالتی جلوی دروازه‌مان را نشان داد چگونه میلیون‌ها ایرانی مبهوت و نگران شدند و قلبشان تپشی پر صدا گرفت ولی هنگامی که بیرانوند عزیز بازهم شگفتی آفرید و دروازه تیم ملت ایران را شکوهمندانه بست، دل‌هایمان مملو از شور و هیجان شد وعمق شادی را با تمام وجودمان احساس کردیم. همان لحظه سینه‌هایمان قرص شد و ساده و صمیمی با هم گفتیم: ما این هستیم! ارزش گرفتن این توپ مثل یک برد کامل بود و بچه‌ها را چنان نیرومند ساخت که هجوم آوردند و دروازه حریف را توپ‌باران کردند و به سرعت گل آفریدند. دقیقا پیروزی ما از همین‌جا آغاز شد و دانستیم که با پایمردی و غیرت و سختکوشی می‌توان ایستاد و نترسید. زندگی را چون فوتبال باید شناخت و تحت هیچ شرایطی خود را نباخت. هیچ ملتی فارغ از شکست‌ها و پیروزی‌ها نیست، همه رویدادها می‌آیند و می‌روند ولی ملتی سرافراز است که بماند و پای برزمین بکوبد و هستی خود را تداوم ببخشد. فراز و فرود ما به میزان همت و کاردانی و تواضع و تامل و واقعگرایی ما بسته است. درست مثل بازی فوتبال لحظه‌ها سرنوشت سازند و در این دنیای پُر غوغا هیچ‌کس با ما شوخی ندارد. این پیروزی شادمان کرد، لبریز از سرور شدیم وبا همه وجود مفتخر به ایرانی بودن خود شدیم. اما باید خوب بدانیم که حتی اگر یک بازی را نبردیم، بازی‌های دیگر هم هست، ایرانیان آمده‌اند تا همیشه تاریخ بمانند. در بسکتبال نتوانیم، در فوتبال خواهیم توانست، در اقتصاد نتوانیم در سیاست خواهیم توانست. خیال دنیا را راحت کنیم که ایرانیان فراز و فرود دارند ولی هرگز رفتنی نیستند، آن نادان که در آن سوی آب‌ها روزی از خشکاندن ریشه‌های ملت ایران سخن گفت نه تاریخ را می‌دانست و نه ایران را شناخته بود. ما ماندن را در جنگ هشت سال ثابت کردیم، آن روز که تنها و غریب با دنیایی از ناجوانمردی و خیانت و خباثت جنگیدیم و فرزندانمان با صحنه‌هایی شکوهمند و خیره‌کننده معجزه کردند. آری اکنون با مشکلاتی دست به گریبان هستیم، سختی‌ها می‌کشیم، محرومان جامعه زیر ستم تحریم‌ها روزگار می‌گذرانند و دنیا به تماشا نشسته که چگونه بازهم پس از فرونشستن غبارها آنچه می‌ماند ایران و ایرانی است. باید با خویش سخن بگوییم، از خوبی‌ها، از شادی‌هایی که حق ملت ایران است، از گذشت‌هایی که باید داشته باشیم، از فداکاری‌ها، از میهن دوستی، از مردمی که خوبند و در طول تاریخ جانب صلح بوده‌اند. این روزهای سخت خواهند گذشت، نکند عده‌ای در روز سرفرازی ایرانیان شرمسار و سربزیر شوند که فرصت‌طلبی و خودمحوری کرده‌اند. پول‌پرستی نگذاشت که به یاری ملت خویش بپردازند، رفاه خود را به هرقیمتی به‌دست آوردند ولی روسیاه تاریخ شدند. این روزها خواهد گذشت ولی نه ملت ایران و نه تاریخ فراموش نخواهند کرد که عده‌ای بی‌شرمانه به بدخواهان مست و مغرور دنیا نامه نوشتند و خواستار تحریم و حتی حمله به ملت خویش شدند. در شادی امروز ایرانیان، در این پیروزی فوتبالی و در هر پیروزی دیگری که فرزندان ملت می‌آفرینند اینان جایی ندارند. باید به ملت ایران تبریک گفت و در برابرشان تواضع کرد که فرزندان خوبی دارند، با همین فرزندان ساده و صمیمی از گردنه‌های سخت خواهند گذشت و به سوی قهرمانی پیش خواهند رفت.
* روزنامه‌نگار