روزنامه شهروند
1397/12/07
آماده‌باش براي سرطان
آمار و ارقام مي‌گويند كه نسبت بيماري سرطان در ايران كمتر از كشورهاي توسعه‌يافته است. اين گزاره درست است؛ ولي آن‌چه در ايران موجب نگراني است سرعت افزايش آن است. دکتر ایرج حریرچی، قائم مقام وزیر بهداشت اعلام کرد: «طی ۱۰سال آینده شاهد رشد ۶۹درصدی سرطان در سراسر جهان خواهیم بود و این میزان رشد در ایران ۱۱۵درصد خواهد بود که مهمترین علت آن افزایش سن جمعیت است. این موضوع اجتناب‌ناپذیر است ولی باید آمادگی لازم در این زمینه را داشته باشیم و سعی کنیم سرعت رشد آن یا احتمال ابتلا به سرطان‌های خطرناک را کاهش دهیم. در ۳۰سال گذشته حدود ۴.۵درصد از فقرای جدید به دلیل صرف هزینه‌های کمرشکن درمان برخی از بیماری‌ها ایجاد شده‌اند و فقر ناشی از بیماری جزو بدترین فقرهاست.» در واقع طي 10سال آينده رشد سرطان در ايران نزديك دو برابر بيشتر از نرخ اين رشد در جهان است. علت اصلي اين امر به بالا رفتن سن و اميد به زندگي مربوط مي‌شود ولي به علل ديگری چون آلودگي هوا، سبك زندگي و الگوي مصرف غذايي و نيز افزايش تشعشعات و امواج ارتباطي نيز مربوط مي‌شود. اما در اين ميان نكته بسيار مهم هزينه درمان سرطان است. درماني كه در برخی از موارد موجب فقير شدن خانواده بيماران مي‌شود و همچنین فشار زيادی را به بيمه‌ها تحميل مي‌كند. بيمه‌هايي كه هم‌اكنون نيز زير بار تعهدات بيمه‌اي خود مانده‌اند و در عين حال بايد خود را براي پرداخت‌هاي سنگين‌تر بيمه‌اي براي درمان سرطان آماده كنند. پرسش اين است كه آيا هيچ‌گونه آينده‌نگري براي وضعيت بيمه‌ها وجود دارد؟ اگر قرار باشد پوشش‌هاي بيمه‌اي كمتر شود، در اين صورت سقوط خانواده‌هايي كه بيماری‌های پرهزينه مثل سرطان دارند به زير خط فقر سرعت خواهد گرفت. مشكل اصلي بيماران سرطان فقط درد و رنج ناشي از اين بيماري يا ترس از عدم درمان آن نيست. مشكل اصلي‌تر اين بيماران هزينه‌هاي سرسام‌آور آن است كه تأمين آن موجب فقر خانواده مي‌شود و به همين علت بيماران را دچار عذاب روحي مي‌كند كه با درمان بيماري آنان، خانواده خود را فقير و زندگي را بر آنان سخت و تلخ كرده‌اند. به علاوه اگر بيماران از درمان اجتناب كنند تا مبادا خانواده دچار فقر شود، اين بار خانواده‌ها دچار عذاب وجدان خواهند شد كه چرا بيمار خود را نتوانسته‌اند درمان كنند؟ هدف از اين يادداشت ايجاد حس يأس و نااميدي از آينده نيست، كه چنين حسي براي جامعه خطرناك است، ولي وظيفه داريم كه هشدارهاي لازم را بدهيم. 10سال زمان زيادي نيست، تا چشم باز كنيم و ببنديم، گذشته است. حوادث‌سال 1388 را به ياد داريد، گويي كه همين چند مدت پيش بود، ولي 10سال از آن گذشته است. پس بايد خود را براي دست‌وپنجه نرم كردن با سرطان آماده كنيم. اگر از امروز شروع كنيم هم دير است، چه رسد به اينكه فردا شروع كنيم يا اصلا هيچ اقدامي نكنيم.
پربازدیدترین‌های روزنامه ها
سایر اخبار این روزنامه
کمپین حمایت از وزیر جوان
شهر در تسخیر مادران
روشنگری در برابر تهدید
هرگز خودم را با کی‌روش مقایسه نکردم
همسر من وکیل ساز است
فیلمی که یک پتوی گرم و نرم است
حضور 12 هزار جوان داوطلب در ایستگاه‌های نوروزی
مجوز بیمارستان ایرانیان دوبی تمدید شد
سوغات فرنگ چی بیاوریم؟!
برای ۱۴۰۰ خیلی زود است؛ قبول؟!
بی خبری 5 ساله از کودک افغانستانی
«نمازجمعه» تریبونی که جوان‌تر میشود
40سال است عاشق تراکتورم
پاتوسی از کجا آمد و «سوپرمن» استقلال شد؟
نوشِ مرگ این‌بار در اهر
صفحه شهرونگ
چندشغله‌ها به آخر خط می‌رسند؟
مجوز بیمارستان ایرانیان دوبی تمدید شد
آماده‌باش براي سرطان
تبریک
