مرتضی مکی=کارشناس مسائل بین الملل

برگزاری انتخابات شبه پارلمانی در کره‌شمالی سوژه رسانه‌ها‌شده است، اجباری بودن مشارکت دراین انتخابات و اینکه حزب رهبر کره شمالی یک نامزد را در حوزه‌ها‌ی مختلف معرفی می‌کند و همه آن‌ها صددرصد مورد تایید مردم قرار می‌گیرند باعث شده است تا اکنون بسیاری از روند این انتخابات تشریفاتی متعجب شوند. به هرحال کشورهای کمونیستی ویژگی‌ها‌ی متفاوتی با سایر کشورها دارند که البته کره‌شمالی متفاوت با همه آن‌ها‌ست.
مثلا یکی از تفاوت‌ها‌ی کره شمالی با چین این است که چینی‌ها‌ اقتصاد لیبرال را پذیرفتند وآن را ازسیاست جدا کردند اما در کره شمالی همه چیز از اقتصاد تا سیاست در اختیار یک فرد است.
قطعا آن انتخاباتی که در کشورهای دموکراسی شاهد آن هستیم را نباید هم در کره شمالی انتظار داشته باشیم. از کشوری که درآن حتی اثری از رسانه به عنوان رکن چهارم دموکراسی نیست و خبری از فعالیت های سیاسی وجود ندارد چه توقعی دارید؟ این موضوع قطعا با ملاک هایی که دنیا از دموکراسی دارد همخوانی نخواهد داشت . اما شاید پرسش اینجاست که چگونه مردم این کشور چنین روندی را می پذیرند؟کره شمالی در یک فضای بسته رشد یافته است که در آن ارتباطی میان مردم این کشور با دنیای بیرون وجود ندارد. کسی که شناختی از دنیای بیرون و ارتباطی با سایر کشورها ندارد و از کودکی به گونه ای پرورش و رشد می‌یابد که باید همه نگاه هایش به یک نفر و یک حزب باشد نتیجه اش آنی می شود که می بینید . همین موضوع باعث می شود تا میلیون ها افراد در کره شمالی بدون هیچ اعتراضی در آینه انتخابات نمایشی حضور پیدا کرده و به جای اعتراض، سکوت کنند و به روند فعلی رضایت دهند. سکوتی که امروز از دید بسیاری عجیب به نظر می رسد.