درک فلسفه ‌روزه‌داری

پدرش، نامش را «محمود» گذاشت و پشت جلد قرآن نوشت: «سیدمحمود روز شنبه، چهارم ربیع‌الاول ‏‏١٣٢٩ قمری به دنیا آمد. » نگاه نواندیش و ادبیات مردم‌پسند این روحانی، او را به شخصیت دینی ‏استثنایی، جامع و محبوب  در میان مردم بدل کرده است. این جملات بخشی از توصیف محمود ‏دولت‌آبادی از مرحوم طالقانی است: «آقای طالقانی واقعا شبیه هیچ‌کس نبود. طالقانی خیلی عزیز بود، ‏سعه‌صدر داشت و بزرگوار بود. این  ‏عالم‌بزرگوار سخنرانی‌هایی به مناسبت ماه رمضان داشته است که در آن به مسأله  فلسفه روزه‌داری ‏اشاره کرده است‎.‎‏ در ادامه به مناسبت ماه رمضان بخش‌هایی از سخنرانی‌های این عالم بزرگوار را  با هم می‌خوانیم. ‏ تفسیر آیه 183 بقره
آیت‌الله سیدمحمود طالقانی، مفسر قرآن‌کریم و از بنیان‌گذاران نواندیشی در تفسیر پرتوی از قرآن خود و ‏در تفسیر آیه سوره بقره آورده است:  یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ كُتِبَ عَلَیْكُمُ الصِّیَامُ كَمَا كُتِبَ عَلَى الَّذِینَ مِن قَبْلِكُمْ ‏لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ ( آیه ۱۸۳) کما کتب؛ بیان مشابهت در اصل روزه است، نه چگونگی و مقدار آن. در تورات ‏به وجوب روزه و حدود آن تصریحی نیست، ولی روزه‌داران را ستوده. موسی پیش از دریافت وحی ‏چهل روز روزه گرفت. یهود به یاد خرابی اورشلیم و یک روز از ماه آب روزه می‌گیرند. روزه دیگر هم ‏دارند. ‏
عید فصح روزه مسیحیان
در انجیل نیز به‌وجوب روزه تصریح نشده و روزه‌دار را ستوده و از ریا برحذرش داشته. روزه مشهور ‏مسیحیان پیش از عید فصح است. روزه دیگر هم دارند که حیوانی نمی‌خورند. از این‌گونه روزه‌های ‏پراکنده که در میان یهودیان ومسیحیان معمول بوده، معلوم می‌شود که اصل روزه از ارکان عبادات آنها ‏شمرده می‌شده. گویند: در مذاهب قدیم مصر و روم و یونان و هند نیز انواع روزه معمول بوده. ‏


انگیزه  فطری روزه‌داری
گویا روزه، پیش از وجوب در ادیان الهی، انگیزه فطری داشته است. زیرا بشر تعالی‌طلب که ‏نمی‌خواسته در سطح حیوانات پایین آید و یک سر محکوم تمایلات و شهوات حیوانی شود، روزه را ‏وسیله و سپری برای مقاومت در برابر این‌گونه تمایلات شناخته تا خود را برتر آرد و قهرمانی نماید. ‏همین حکمت اصلی روزه است: لعلکم تتقون. روزه چون ناشی از مبدأ ایمان و امر خدا: « یَا أَیُّهَا الَّذِینَ ‏آمَنُواْ كُتِبَ ...» باشد، نیروی مقاومت را افزایش می‌دهد تا به مقام تقوا رساند و شخصیت برتر انسان ‏محقق شود.‏
حکمت اصلی روزه‌داری، تقوا
تقوا حکمت اصلی و برتر روزه است. نه برای رنجور داشتن جسم تا خشم خدا یا خدایان را فرو نشاند ‏که یهود و بعضی مشرکان می‌پنداشتند و نه برای احساس همدردی با گرسنگان و تساوی با آنان که ‏بعضی روشنفکران می‌پندارند. ‏
یاد پیوسته خدا
روزه هر چه آثار و فواید بدنی و اخلاقی و اجتماعی دارد در طریق تقوا است نه حکمت اصلی آن. چون ‏روحیات با بدن و هر دو در چگونگی روابط اجتماعی وابسته و از هم متاثر هستند. تحلیل رسوبات و ‏رطوبت‌های زائد دستگاه‌های تغذیه، سبک و حساس‌شدن دستگاه اعصاب و مغز، بیدارشدن احساس ‏رأفت و همچنین یاد پیوسته خدا و فرمان او، همه برای رسیدن به تقوا است.
بی‌تقوایی ماشین بی‌فرمانی است
‏ از سوی دیگر، تقوایی که در خلال درون‌مایه و پایه گرفته باشد خود این‌گونه آثار را همیشه دارد و ‏نگهبانی می‌کند. و اگر تقوا نباشد تأمین و نگهبان دیگری برای جسم وجان و روابط اجتماع در آن ‏نیست. شخص بی‌تقوا چون ماشین بی‌فرمانی است که جاده‌های لغزنده و نشیب‌ها، چرخ‌های آن را به هر ‏سو می‌کشاند.
شناخت  سنت پیشینیان
ایاما معدودات_ ظرف کتب یا فعل مقدر، وصف معدودات برای تحدید و تسهیل ایاما، است:  روزه ‏مکتوب باید در روزهای محدود و معدودی از‌سال باشد نه همیشه ونه پراکنده. تا همه با هم از آغاز تا ‏انجام آن روزها را روزه بدارید و به صورت اجتماعی، مسیر عادات شبانه‌روز و بندهای شهوات پست ‏که دام‌های شیطانی است از میان بردارید. ندا تنبیهی یا ایهاف وصف ایمانی- الذین امنوا، تشبیه کما کتب ‏‏...، ظرف ایامأ معدودات، برای هشیاری و شناخت سنت پیشینیان و حکمت و ظرف روزه است تا ‏مسلمانان با بینش و تصمیم همگانی، برای انجام این عبادت سنگین آماده شوند.‏ نگاهی کوتاه به پرتوی از قرآن
‎ ‎پرتوی از قرآن، نوشته مجاهد نستوه، مرحوم آیت‌الله طالقانی، تفسیری جامعه‌شناسانه به قرآن است.  ‏حجت‌الاسلام سیدمحمود دعایی دراین‌باره چنین می‌گوید: «یک روز داشتم پرتوی از قرآن را مطالعه ‏می‌کردم. بعد آن را بردم خدمت امام. ایشان با علاقه آن را مطالعه کردند و آن را تحسین و از من هم ‏بسیار تقدیر کردند که این کتاب را در اختیارشان قرار داده بودم. بعد فرمودند: من بنای تقریظ نوشتن بر ‏چیزی ندارم، ولی اگر چنین قصدی داشتم، بر این کتاب تقریظ می‌نوشتم. شما این کتاب را حتما بده ‏مصطفی بخواند، چون دارد تفسیر می‌نویسد و این کتاب کمکش می‌کند.» پرتوی از قرآن تفسیری شش ‏جلدی است که طی سال‌های ۱۳۴۱- ۱۳۵۷ش فراهم آمده و به تدریج (۱۳۴۲ – ۱۳۶۰) منتشر شد. ‏جلد نخست دارای یک مقدمه، تفسیر سوره حمد‎ ‎‏ و ۱۴۴ آیه از سوره بقره‎ ‎است. در جلد دوم آیات ۱۴۵ تا ‏پایان سوره بقره مطرح شده است‎. ‎سوره آل عمران‎ ‎در جلد سوم، بخش اول جزء سی‌ام قرآن از آغاز ‏سوره نبأ تا آخر سوره طارق‎ ‎در جلد چهارم و بخش دوم جزء سی‌ام از سوره اعلی‎ ‎تا آخر قرآن‎ (سوره ‏ناس)‎ ‎در جلد پنجم و ۲۲ آیه سوره نساء‎ ‎در جلد ششم تفسیر شده است. در جلد ششم، فرهنگ لغات و ‏اصطلاحات و تعبیرات پرتوی از قرآن در حدود ۱۵۰ صفحه درج شده است که راهنمای مفیدی است.‏