اختیار محدود نخست وزیر عراق

جعفر قنادباشی‪-‬ عواملی در عراق وجود دارد که باعث ایجاد پیوندهایی میان ایران و عراق می‌شود که یک نخست وزیر نمی‌تواند آن را کم و زیاد کند. در رابطه با آمریکا نیز این عوامل به نوع دیگری وجود دارد که در آنجا هم نخست وزیر نمی‌تواند تاثیری در آن داشته باشد . این موضوع را می‌توان به آنچه که این روزها با عنوان تلاش الکاظمی‌نخست وزیر عراق برای ایجاد توازن در رابطه میان ایران و آمریکا از آن بر شمرده می‌شود خلاصه کرد .
اما من معتقدم در آینده آنچه که بین ایران و عراق است به سمت تحکیم روابط و گسترش تبادلات اقتصادی و سیاسی و فرهنگی
پیش می‌رود و در ارتباط
با آمریکا به سمت واگرایی خواهد رفت.


بنابراین به نظرم در آینده
نمی‌توان توازنی دراین میان دید، یعنی الکاظمی‌ناچار خواهد شد تا توازنی معکوس در آینده داشته باشد یعنی گرایش‌ها به سمت ایران بیش از آمریکا شکل خواهد گرفت . آنچه باعث نزدیکی ما با عراق می‌شود همان چیزی است که سبب دوری عراق از آمریکا می‌شود؛ اشتراک مذهبی، تاریخی ، مرزی و همسایگی ، اینها نکاتی است که آمریکا در ارتباط با عراق از آن بی بهره است .
عده ای می‌گویند باید با توجه به گرایشات درونی که الکاظمی‌به سمت آمریکا دارد توقع این را داشته باشیم که عراق ازایران فاصله بگیرد اما در پاسخ باید گفت اولا الکاظمی‌مانند عدنان زرفی تابعیت آمریکایی و یا مانند توفیق علاوی تابعیت انگلیسی ندارد که پیشتربه عنوان نخست وزیران عراق عنوان شده بودند ،
او رئیس اطلاعات عراق بوده است و نسبت به سایر کاندیداهای نخست وزیری گرایشاتی کمتر به آمریکا دارد . از طرفی در عراق نخست وزیر
اختـــــیارات بسیار محدودی دارد اینطور نیست که هر آنچه نخست وزیر بخواهد همان بشود .
او درانتخاب کابینه کاملا تحت تاثیر ائتلاف بود، دیدیم وقتی که کابینه اش
را هم معرفی کرد
علی رغم هماهنگی‌های قبلی بسیاری از وزرایش رای نیاوردند. این نشان می‌دهد که قدرت او زیاد نیست و این طور نباید تصور کنیم که او در عراق به طور فردی هر کاری که خواست می‌تواند بکند و مثلا چون او به آمریکا نزدیک است عراق را هم می‌تواند به این سمت وسو بکشد .