ماه رمضان دانشگاه کاربردی رفتارهای مومنانه

مجید ابهری‪-‬ ماه رمضان دانشگاه کاربردی رفتارهای مومنانه است. در طول سال همواره توصیه‌های اخلاقی و ایمانی مورد توجه اکثریت ماست اما گرفتاری‌های مادی، دنیوی و اشتغال‌های فکری و زندگی، اجازه عمل به رفتارهای مومنانه و ایمانی را نمی‌دهد. تنبلی در نماز اول وقت، اجرای وظایف انسانی در قبال فقرا و دستگیری از نیازمندان، خودداری از دروغ‌های کوچک و بزرگ، تهمت، غیبت و گناهان زبانی و... همیشه مورد نظر ما هستند، اما هوای نفس، فریب‌های شیطانی و نفس حیوانی ما را به سوی گناه سوق می‌دهد. تمام روزها و اوقات متعلق به خداوند است، اما در برخی از ایام فضیلت دعا و خودسازی برتر است. تاکید بزرگان دینی ما به رعایت اوقات شریف مثل شبهای جمعه، شب‎های قدر و ایام مقدس دیگر نیز به سبب جلب توجه ما به این ایام و رعایت دستورهای لازم است. دروغ دروغ است، چه سفید چه سیاه؛ البته گناهها هم محدود به زبان نیستند و گاهی نگاه تبدیل به تیرهای شیطان شده و سرآغاز انحراف می‌شود. ماه رمضان این روال عادی دروغ گفتن خود را می‌شکند و با توجه به فضایی که در جامعه وجود دارد امکان اجتماعی به خود آمدن را فراهم می‌کند. اما مشکل اینجاست که خودمان را گول می‌زنیم و کلاه شرعی بر اندیشه‌های دینی خود می‌گذاریم. ماه رمضان فرصتی است که این کلاه‌ها را از سر اعتقاداتمان برداریم. ماه رمضان این قدرت را به ما می‌دهد که کمی با خودمان روراست تر باشیم و دروغ گفتن به خودمان را کنار بگذاریم. انسان همیشه محتاج به خداوند است و در زمان سختی‌ها و گرفتاری‌ها محتاجتر می‌شود. مسلمانان صدر اسلام با کمترین امکانات در گرمای عربستان روزه می‌گرفتند. ما آنها را ندیده‌ایم اما رزمندگان اسلام در جنگ تحمیلی را دیده‌ایم که در گرمای ۴۰ تا ۵۰ درجه‌ای خوزستان و غرب کشور در شرایط سخت روزه می‌گرفتند و با چند دانه خرما افطار می‌کردند. برخی از ما فقط از یک وعده غذایی صرف نظر می‌کنیم و در زمان افطار و سحر آنچنان می‌خوریم که جای آن یک وعده هم پر و پرتر می‌شود؛ اما آیا فلسفه روزه این است که فقط یک وعده غذا حذف شود یا این اصل که اندرون از طعام خالی دار که تا در او نور معرفت بینی؟ ماه رمضان فرصت خوبی است که حداقل در حد توانایی خود به نیازمندان یاری برسانیم، البته با حفظ آبروی اجتماعی آنها، نه اینکه با چند کیلو برنج یا گوشت آبروی یک انسان را به باد
دهیم. ماه رمضان، مکتب انسان‌سازی و
نزدیک شدن به خداست. هر روز یک آیه از قرآن بخوانیم و در مورد آن تفکر کنیم. خود را از
وسوسه‌های شیطان دور کرده و به رحمان نزدیک شویم.
سایر اخبار این روزنامه