روزنامه ابتکار
1399/04/05
ژوبین صفاری اگر دیرگویی چه غم؟
در باب سخن بهجا و بهموقع گفتن، نمونههای بسیاری را در ادبیات تاریخی و از زبان بزرگان شعر و ادب پارسی میتوان یافت که هر سخن جایی و هر نکته مکانی دارد. با این همه اما در سپهر سیاسی کشور واکنشهای هیجانی و گاه هزینه دار از سوی مسئولان کم نیستند. اظهار نظرهایی که گاه با گذر زمان تغییر میکنند و با گذر از هیجان و رسیدن به تعقل، شکل دیگری به خود میگیرد. نمونه این مسئله را میتوان در واکنش به اقدام قطعنامه اخیر شورای حکام به وضوح دید. هرچند این قطعنامه با هیچ متر و معیاری اقدامی عادلانه و عاقلانه نبود اما بیتردید واکنش به آن باید در چارچوب تعقل دیپلماتیک و مبتنی بر شرایط روابط بینالمللی منطقی صورت گیرد. اما درست بعد از این اتفاق، برخی نمایندگان تازه به مجلس راه یافته، به سرعت خواستار خروج از پیمان منع گسترش سلاحهای هستهای شدند. موضوعی که البته روز گذشته یکی از اعضای کمسیون امنیت ملی مجلس در تناقض با آن اظهار نظر کرد و گفت خروج از NPT بهانه دست غربیها میدهد. به نظر میرسد حالا نمایندگان متوجه شده باشند که هر اقدام دیپلماتیکی نه با هیجان هزینهدار که باید در قالب عقلانیت صورت پذیرید. این مسئله البته در گفتار سیاستمداران کم نبوده است. حتی گاه واکنش های مسئولان دولتی به اتفاقات داخلی مانند گرانی بنزین و فهمیدن آن در صبح جمعه یا منجر به تمسخر افکار عمومی شده و یا آنها را از اعتماد به عملکردشان دلسرد کرده است.به نظر می رسد مسئولان باید بدانند در کنار تخصص کاری در جایگاهی که قرار دارند آداب سخن به جا و درست گفتن را نیز بیاموزند. چرا که اثر گفتار آن ها با افراد عادی جامعه بسیار تفاوت دارد. یک نماینده، وزیر و یا مسئول دولتی باید بداند که هر اظهار نظرش می تواند تبعات بینالمللی و داخلی غیر قابل برگشتی داشته باشد. چنانکه گاه حتی اظهار نظرهای نامربوط و یا حتی رفتارهای هیجانی مانند بالا رفتن از دیوار سفارت یک کشور میتواند تبعات جبران ناپذیری برای مردم داشته باشد.
شاید بیراه نباشد که بگوییم جای خالی علوم انسانی در سپهر مدیریت کشور به شدت احساس میشود و شاید مسئولان بهتر است در کنار هنر مدیریت و یا گرفتن یک پست و جایگاه، احاطه کامل بر اثرات اظهارنظرهای خود داشته باشند.
ناگفته پیداست که تناقض های واکنشی از سوی مسئولان باعث بیاعتمادی در فضای داخلی و حتی خارجی میشود. تردیدی نیست که این اتفاق باید به صورت کلی در یک پوستاندازی در رویکردها و تغییر در پاردایم فکری سیاسیون شکل بگیرد. نیاز است تا جریان های سیاسی اظهارنظرهایشان را با تامل ناشی از مشورت با کارشناسان ابراز کنند.
آنچنان که سعدی شاعر پارسی سخن در قرن هفتم میگوید:
مزن بیتامل به گفتار دم نکوگوی، اگر دیرگویی چه غم
سایر اخبار این روزنامه
معیارهای درجهبندی طراحان مد و لباس بررسی شد
مد دیزاینری یا خیاطباشی؟
ژوبین صفاری
اگر دیرگویی چه غم؟
در روزهای گذشته خبر فروش نوزادان در شبکههای اجتماعی واکنش افکار عمومی را به دنبال داشته است
پس از 117 روز اتفاق میافتد
سلام دوباره ایران به فوتبال
جانشین فرمانده انتظامی تهران بر لزوم انتقال گرمخانهها و شلترها به بیرون از شهر تهران تاکید کرده است
آیا شوک ارزی واقعا کوتاهمدت و مقطعی است؟
اعتماد عمومی در گرو وعدهها
انتقادهای مردمی و هجمههای مجلس، رئیسجمهوری را وادار به توضیح شرایط و برنامههای آینده کرده است
روسیه در آستانه برگزاری یک همهپرسی تاریخی است
با پوتین تا سال ۲۰۳۶
رئیس مجلس یازدهم به روابط خارجی اهمیت ویژه میدهد؟
دیپلماسی مجلسی قالیباف
رئیسی در آیین رونمایی سامانههای جدید الکترونیک قضایی:
هدف ما در هوشمندسازی قوه قضائیه افزایش رضایت و اعتماد عمومی است
ریٔیس سازمان بازرسی کل کشور خبر داد
سامانه گزارشگران فساد طراحی میشود